Age Of Basketball http://www.ageofbasketball.net AGE OF BASKETBALL. Η μοναδική Αθλητιατρική Μπασκετική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο ξεχωρίζει μέσα από το περιεχόμενο, τα άρθρα ... Thu, 26 Dec 2019 19:36:11 +0000 en-US hourly 1 https://wordpress.org/?v=5.0.21 Το Φαινόμενο-Καλλινικίδης: η γυμναστική ζωή του πιο καλογυμνασμένου Έλληνα αθλητή (video) http://www.ageofbasketball.net/archives/13457 http://www.ageofbasketball.net/archives/13457#respond Tue, 17 Jul 2018 15:26:06 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=13457 Αγγίζει τα 41. Και τι μ’ αυτό; Ο Αβραάμ Καλλινικίδης μπαίνει στο γυμναστήριο, αφήνει το Age of Basketball να τον ακολουθήσει, να μπει μαζί του στη γυμναστική του, αλλά και στο μυαλό του πιο καλογυμνασμένου επαγγελματία Έλληνα αθλητή. Ένα workout mix και μια συνέντευξη που σε εμπνέει τόσο ώστε να σε κάνει να θες να …

The post Το Φαινόμενο-Καλλινικίδης: η γυμναστική ζωή του πιο καλογυμνασμένου Έλληνα αθλητή (video) appeared first on Age Of Basketball.

]]>
Αγγίζει τα 41. Και τι μ’ αυτό; Ο Αβραάμ Καλλινικίδης μπαίνει στο γυμναστήριο, αφήνει το Age of Basketball να τον ακολουθήσει, να μπει μαζί του στη γυμναστική του, αλλά και στο μυαλό του πιο καλογυμνασμένου επαγγελματία Έλληνα αθλητή. Ένα workout mix και μια συνέντευξη που σε εμπνέει τόσο ώστε να σε κάνει να θες να δέσεις τα μπασκετικά σου παπούτσια και να παλέψεις για όλα σου τα αθλητικά όνειρα, χωρίς να δεχτείς εκπτώσεις ή συμβιβασμούς.

Αθλητής με το «Α» κεφαλαίο, ο Καλλινικίδης κάνει αναδρομή στην καριέρα του, μιλάει για τις γυμναστικές του συνήθειες, τη νοοτροπία του επαγγελματία αθλητή, τον πρωταθλητισμό, τους τραυματισμούς. Συμβουλεύει τους μικρότερους, τους ζητάει να ακούνε, μιλάει για την έλλειψη αθλητικής νοοτροπίας στην Ελλάδα, τα παιδιά, την παχυσαρκία, τους κινδύνους των άκοπων αποτελεσμάτων που προβάλλουν τα social media, τη σωστή διατροφή.

Στα 40 του βλέπει το τέλος της καριέρας του να έρχεται, αλλά ακόμα σκέφτεται μακροπρόθεσμα, είναι διψασμένος για μπάσκετ τόσο που σε κάνει σύμμαχο στην άνιση μάχη ενός σώματος με το χρόνο, το χρόνο που, όπως λέει, πάντα θα σε προλάβει στο τέλος, ακόμα κι αν ο ίδιος ο Καλλινικίδης τον έχει ως τώρα κερδίσει. Σαράντα χρονών χωρίς να έχει χάσει ούτε μια στάλα από τον επαγγελματισμό, την αφοσίωση και την όρεξη για μπάσκετ που είχε στα 20 και στα 30. Φαινόμενο.

Με τι πλάνο γυμνάζεσαι;
Γυμνάζομαι με πλάνο το ‘περισσότερη ποιότητα-λιγότερη ποσότητα’, δίνω σημασία και στην ξεκούραση και σε πολύ περισσότερα μικρά πράγματα τα οποία δεν προσέχεις όσο είσαι στο peak της αθλητικής σου καριέρας, του κορμιού σου και της γυμναστικής σου, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια και όσο μεγαλώνεις, πρέπει να αρχίζεις να τους δίνεις βάση. Καλό είναι να αρχίσεις από νωρίς, να σε βοηθήσει κάποιος, να σου πει κάποια πράγματα, να σε διδάξει. Αλλά, έστω κι αργά, μπορούν να σε βοηθήσουν, έχει να κάνει με τον τρόπο που θα φας, με τον τρόπο που θα κοιμηθείς, με τον τρόπο που θα ξεκουραστείς και με τον τρόπο μετά που θα γυμναστείς.

Τι διαφορετικό κάνεις στα 40 σου από αυτό που έκανες στα 30 σου;
Δεν κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα, υπό την έννοια ότι προσπαθώ και στην προπόνηση που κάνω μέσα στο γήπεδο, αλλά και σε αυτή που είμαι εκτός, να δίνω το 100%, γιατί έτσι έχω μάθει. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο παίζω και το να είμαι, κάθε μέρα που κάνω προπόνηση, σε αυτή την κατάσταση προφανώς με βοηθάει να αντεπεξέρχομαι σε αυτή την ηλικία. Απλώς, από εκεί και πέρα είναι αυτό που σου λέω, προσπαθώ από τη στιγμή που έχω μάθει το κορμί μου, να το ακούω πολύ περισσότερο και να δίνω σημασία σε αυτά που μου λέει, είτε είναι κάποιες ενοχλήσεις, είτε είναι κάποιοι πόνοι, είτε θέλω κάποια ξεκούραση παραπάνω, είτε ξέρω ‘γω μια άσκηση να την αφήσω, εκεί που θα την έκανα στα 30 μου, να πω ‘οκ την αφήνω για αύριο γιατί δεν αισθάνομαι ότι είναι καλά να τη βγάλω σήμερα’. Έχει να κάνει με το ότι ξέρω περισσότερο τα όριά μου, ξέρω περισσότερο το κορμί μου και προσπαθώ να το ακούω, γιατί γενικά δεν το έκανα αυτό και, ενώ ακόμα το κάνω σχετικά λίγο, έστω και αυτό το λίγο προσπαθώ να το ακούω.

«Παλιά ήμουν ταλιμπάν! Δεν καταλάβαινα»

Εννοείς ότι…
Ναι, παλιά ήμουν ταλιμπάν! Δεν καταλάβαινα, είτε πονούσα, είτε όχι, είτε οτιδήποτε, συνέχιζα να το κάνω. Ίσως αυτό μου έχει δημιουργήσει κάποια μικροπροβληματάκια, αλλά απ’ την άλλη με έχει βοηθήσει να είμαι ανθεκτικός στον πόνο πολύ και να μη δίνω τόση σημασία στο ότι πονάω και πρέπει να κάτσω έξω. Άλλο το ότι πονάω και πρέπει να προσέχω για να δω τι είναι και να το ψάξω για να μην έχω παραπέρα πρόβλημα. Ακόμα με αυτόν τον τρόπο πορεύομαι. Αλλά κάνω λίγο πίσω. Εκεί που θα περνούσα ας πούμε τον τοίχο, τώρα κάνω λίγο πίσω, το πάω γύρω γύρω.

Σε ποια σημεία του σώματός σου σου αρέσει να γυμνάζεσαι περισσότερο;
Ο τρόπος με τον οποίο γυμνάζομαι έχει να κάνει πολύ με το άθλημά μου. Δίνω πολύ μεγάλη βάση στα πόδια μου κατά κύριο λόγο και μετά στον κορμό. Ευτυχώς, έμαθα από μικρός ότι καλοί οι καθρέπτες και το στήθος και τα μπράτσα – στα περισσότερα γυμναστήρια οι καθρέπτες είναι απ’ τη μέση και πάνω ή όλοι κοιτάζουν μόνο απ’ τη μέση και πάνω –, αλλά δεν θα με βοηθούσε σε τίποτα να έχω γυμνασμένο στήθος και γυμνασμένη πλάτη αν τα πόδια μου δεν αντέχανε κι αν ο κορμός μου δεν το υποστήριζε. Ευτυχώς, από νωρίς ξεκίνησα κατ’ αυτόν τον τρόπο και έδωσα το βάρος εκεί που έπρεπε.

Και συνεχίζεις και τώρα με έμφαση σε αυτά τα σημεία;
Ναι, γιατί θεωρώ ότι, αν δεν μπορείς να σταθείς, δεν μπορείς να μπεις στο γήπεδο να παίξεις αν δεν σε κρατάνε τα πόδια σου. Από εκεί και πέρα είναι θέμα του κορμού, γιατί όσο μεγαλώνεις υπάρχουν διάφορα προβλήματα, τα οποία συνήθως ξεκινάνε από τη μέση ή από την υπερπροσπάθεια που έχεις κάνει όλα αυτά τα χρόνια και όλα τα βάρη που έχεις σηκώσει και τους τραυματισμούς, αρχίζεις να έχεις προβλήματα με κήλες, με διάφορα τέτοια. Ένας τραυματισμός στον αστράγαλο, οκ περνάει, ένας τραυματισμός στη μέση σε κόβει πραγματικά στη μέση και είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμος όσο περνάει η ηλικία. Δεν έχεις τόσο πολύ χρόνο να αφιερώσεις για αποκατάσταση σε τέτοιου είδους τραυματισμούς.

«Δεν γίνεται όταν κάνεις πρωταθλητισμό να λες θα κλέψω εδώ ή δεν θα πάω για βάρη»

Κατάλαβες τα τελευταία 3-5 χρόνια ότι υπάρχει κάποιο σημείο το οποίο πρέπει να γυμνάσεις παραπάνω για να είσαι οκ;
Βέβαια. Κατά καιρούς έτσι είναι. Κάποιο σημείο χρειάζεται περισσότερη ενδυνάμωση, κάποιο σημείο το έχεις γυμνάσει τόσο πολύ που χρειάζεται να το χαλαρώσεις γιατί είπαμε, καλή η γυμναστική, καλή η προπόνηση αλλά υπάρχει και η υπερκόπωση, υπάρχουν οι τραυματισμοί που γίνονται από την υπερβολική χρήση των μυών και πάει λέγοντας. Κατά καιρούς έχει χρειαστεί να αλλάξω, για λίγο έστω, το πρόγραμμά μου και να δώσω έμφαση σε άλλα σημεία που πριν, ας πούμε, δεν τα γύμναζα τόσο πολύ.

Σε σχέση με πριν 5-10 χρόνια, έχεις νιώσει ότι το σώμα σου σου ζητάει κάτι διαφορετικό, εννοώ στη λογική ότι κάποια μυϊκή ομάδα γενικά, όχι μια περίοδο, θέλει λιγότερο ή περισσότερο για να κρατηθεί;
(Γελάει) Έχω καταλάβει ότι το σώμα μου μου ζητάει να το κόψω εδώ και 5-6 χρόνια τουλάχιστον. Δηλαδή κάθε καλοκαίρι συζητάει το κορμί μου και μου λέει ‘έλα, σε παρακαλώ πολύ, φτάνει πια, άστο, πολύ ήτανε’. Αλλά έτσι είναι. Είναι δύσκολο να κρατηθείς σε ένα επίπεδο καλό όλα αυτά τα χρόνια. Σε τέτοιο επίπεδο απόδοσης, γιατί αν εξαιρέσω τη φετινή χρονιά που ήταν μια χρονιά που πιστεύω ότι μου έδωσε λίγο ζωή, γιατί ίσως το σώμα μου ήθελε να ξεκουραστεί από τη μεγάλη πίεση των αγώνων, από την πίεση των προπονήσεων. Η πίεση των προπονήσεων δεν είναι ίδια στην Α2 που ήμουν πέρσι κάνοντας πρωταθλητισμό και στην Α΄ ΕΣΚΑ, ούτε στους αγώνες κουραζόμουν το ίδιο, ούτε η προπόνηση ήταν ίδιας έντασης. Οπότε, όταν συζητάμε από τα 29-30 μου μέχρι τα 38-39 που ήμουν σε πρώτο επίπεδο, Α1-Α2, οπωσδήποτε το σώμα μου ζητάει πράγματα. Δεν μπορούσα να του τα δώσω τόσο πολύ, γιατί δεν γίνεται όταν κάνεις πρωταθλητισμό να μπαίνεις στο γήπεδο και να κάνεις πίσω, ή να λες θα κλέψω εδώ ή δεν θα πάω σήμερα για βάρη.

Συμβαίνουν αυτά, αλλά αν σου γίνει συνήθεια κατεβαίνεις κατηγορίες, κατεβαίνει το κορμί σου κατηγορίες και είναι πολύ δύσκολο να επανέλθεις. Δεν είσαι 25, 27, 28, ώστε να μπορεί το κορμί σου εύκολα μετά να συνηθίσει οποιαδήποτε αλλαγή. Όσο μεγαλώνεις τόσο δυσκολεύεται το κορμί, παρότι έχει μάθει κάποια πράγματα είναι οι αντοχές του πλέον τέτοιες και οι προετοιμασίες που έχει περάσει και όλες αυτές οι περίοδοι υπερβολικής χρήσης, που δυσκολεύουν πάρα πολύ τα πράγματα.

«Παρόλο που είμαι 40 σκέφτομαι ακόμα μπασκετικά και μακροπρόθεσμα»

Μέσα στη σεζόν, σε μια δεδομένη εβδομάδα, ποια είναι η ρουτίνα που έχεις στη γυμναστική σου;
Η ρουτίνα εκτός των προπονήσεων που πρέπει να γίνουν, είναι τουλάχιστον 2 φορές βάρη, αν γίνεται και 3. Δηλαδή, φέτος που μπορούσα γιατί μου έδιναν τη δυνατότητα οι προπονήσεις και οι αγώνες που είχαμε να φορτώσω λίγο περισσότερο το κορμί μου στα πλαίσια να αντέξω τη φετινή χρονιά, αλλά κυρίως για να προετοιμαστώ για την επόμενη, γιατί, παρόλο που είμαι 40, σκέφτομαι ακόμα μπασκετικά και σκέφτομαι όσο γίνεται πιο μακροπρόθεσμα. Οπότε μου δόθηκε αυτή η δυνατότητα, να μπω περισσότερο στο γυμναστήριο, να κάνω λίγο περισσότερα βάρη και λίγο πιο εξειδικευμένα, αλλά και με μεγαλύτερη ένταση, γιατί μπορούσα να αντεπεξέλθω στις προπονήσεις, οι οποίες δεν ήταν της ίδιας έντασης που είχα συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια. Και δεν ήταν το ίδιο κουραστικές όλες οι προπονήσεις, οι 5 προπονήσεις που κάναμε για να παίξουμε ένα παιχνίδι στην Α΄ ΕΣΚΑ.

«Δεν προπονούμαστε για να κάνουμε βάρη, προπονούμαστε ΜΕ τα βάρη»

Υπάρχουν κάποιοι που το λατρεύουν το γυμναστήριο. Και υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν το γυμναστήριο ως το μέσο για τη δουλειά τους. Εσύ ανήκεις σε κάποια από τις δύο κατηγορίες;
Θα ξεκινήσω λέγοντάς σου ότι κι εγώ αν έπρεπε να γυμναστώ και δεν έπαιζα μπάσκετ, νομίζω δεν θα προτιμούσα το γυμναστήριο. Οι περισσότεροι μπαίνουν σε ένα χώρο που γενικά αποτελείται και από ανειδίκευτους ή τέλος πάντων ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση και δεν μπορούν να σε βοηθήσουν σε πολλά πράγματα, οπότε ό,τι κάνεις το κάνεις μόνος σου. Πολλά πράγματα τα οποία κάνεις είναι λάθος και δεν το ξέρεις, αλλά απ’ την άλλη είναι η νοοτροπία αυτή, απλά φορτώνω και βάζω κιλά, θέλω να έχω ένα σώμα γραμμωμένο, όσο γίνεται πιο φουσκωμένο ή τέλος πάντων να έχω μυς, κάτι το οποίο δεν προσφέρει και πάρα πολλά πράγματα αν δεν ακολουθείται και από όλα τα υπόλοιπα, που έχουν να κάνουν με την αερόβια άσκηση. Αν θες να είσαι ισορροπημένος σαν άνθρωπος όσον αφορά στην υγεία σου και το θέμα της γυμναστικής, το να κάνεις βάρη δεν προσφέρει πάρα πολλά πράγματα από μόνο του. Πρέπει να κάνεις την αερόβια άσκηση, να γυμνάσεις την καρδιά σου, να τρως κανονικά, καλά, όπως πρέπει και πάει λέγοντας. Οπότε νομίζω ότι θα ήμουν από αυτούς τους ανθρώπους που το μισούν, που θα ήθελα να βρω ένα χόμπι ας πούμε που να μπορώ να γυμνάζομαι λίγο ευρύτερα.

Όμως, θα σε πάω σε αυτό που είπες για το μέσο της δουλειάς, σε ένα περιστατικό που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση. Πριν πολλά χρόνια στον Πανελλήνιο, όταν ξεκινούσα, είχα προπονητή τον αείμνηστο τον Θέμη Χολέβα, ο οποίος ήταν κυρίως μεγάλος δάσκαλος. Επειδή έβλεπε στα 16-17 που μπαίναμε εμείς στα βάρη και, ξέρεις πώς είναι, πιτσιρικάς θες να τα σηκώσεις όλα, να δείξεις ότι είσαι δυνατός, ότι μπορείς να κάνεις όλες τις ασκήσεις και τα λοιπά. Μας είπε το εξής, ‘δεν προπονούμαστε για να κάνουμε βάρη, προπονούμαστε ΜΕ τα βάρη’. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι μέσο για τη δουλειά μας. Δεν είναι η δουλειά μου να πάω να σηκώσω 100 κιλά στον πάγκο. Αν με βοηθήσει, θα το κάνω, αλλά δεν είναι αυτή η δουλειά μου.

«Όσο είμαι μέσα στο γήπεδο θέλω να είμαι όπως εγώ θέλω»

Κρίνοντας από την ηλικία και μόνο είσαι σπάνιο φαινόμενο αθλητή. Και έμεινες και σε πολύ υψηλό επίπεδο μέχρι τα 40 σου ουσιαστικά. Πώς βρίσκεις κίνητρο στα 40 για να πηγαίνεις γυμναστήριο 3 φορές τη βδομάδα, να κάνεις 5 προπονήσεις, είτε ήταν πέρσι στην Α2 στα 39, είτε φέτος στην Α΄ ΕΣΚΑ, ή του χρόνου;
Το μεγαλύτερο κίνητρό μου είναι ότι είμαι μέσα στο γήπεδο. Και όσο είμαι μέσα στο γήπεδο θέλω να είμαι όπως εγώ θέλω. Και το ‘όπως εγώ θέλω’ έχει να κάνει και με το γυμναστήριο, έχει να κάνει και με την προπόνηση, έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Οπότε, ξεκινάω από τον εαυτό μου και επειδή είμαι εγωιστής και επειδή θέλω να μπαίνω στο γήπεδο και να κάνω αυτά που μπορώ. Σίγουρα δεν μπορώ να κάνω τα ίδια με αυτά που έκανα στα 30. Αλλά σίγουρα μπορώ να κάνω πολλά περισσότερα από άλλους που είναι σε αυτή την ηλικία. Και όσο νιώθω ότι είμαι καλά και μπορώ να συνεχίσω να πατάω στο παρκέ και να είμαι πιο γρήγορος από πολλούς, πιο δυνατός από πολλούς, πιο επιθετικός, πιο αλτικός, θα συνεχίσω να βρίσκομαι στο γήπεδο.

Οπότε, αυτό είναι το κίνητρό μου να κάνω τις προπονήσεις που πρέπει να κάνω, είτε είναι στο γυμναστήριο είτε είναι εκτός γυμναστηρίου. Και πάντα ήθελα να λέγομαι αθλητής, δεν ήθελα να λέγομαι μπασκετμπολίστας. Είναι διαφορετικά πράγματα. Ένας μπασκετμπολίστας μπορεί να είναι χοντρός, απλά μπορεί να ξέρει το αντικείμενο καλά, να ξέρει να σουτάρει, να κάνει κάποια πράγματα πολύ καλά μέσα στο γήπεδο. Ένας αθλητής πρέπει να είναι γρήγορος, πρέπει να είναι δυνατός, πρέπει να είναι αλτικός, πρέπει να είναι επιθετικός, πρέπει να τα έχει όλα. Και ήθελα πάντα από τη στιγμή που ξεκίνησα να παίζω να προσδιορίζομαι ως επαγγελματίας αθλητής, όχι επαγγελματίας μπασκετμπολίστας.

Μου μίλησες για τη δύναμη, το άλμα, ότι ακόμα και τώρα νιώθεις ότι υπερτερείς σε σχέση με την πλειοψηφία των αντιπάλων σου. Πώς προσεγγίζεις στο γυμναστήριο πλέον τις αντίστοιχες ασκήσεις σε σχέση με πριν από 10 χρόνια; Γιατί φαντάζομαι στα 30 και στα 25 εφόσον είχες μια νοοτροπία αθλητική από μικρός ήταν πολύ εύκολο με τόσο αθλητικό κορμί να ξεχωρίσεις. Τώρα πια πώς προσεγγίζεις το να μπορέσεις να κρατήσεις το άλμα σου ψηλά ή τη δύναμή σου στη ρακέτα;
Τώρα ξέρω ότι όλο αυτό χρειάζεται ακόμα περισσότερο, γιατί στα 25, 27, 28, οπωσδήποτε βοηθάει και η βιολογική ηλικία. Όσο μεγαλώνεις χρειάζεται να βάλεις και την προπόνηση με τις αντιστάσεις για να μπορέσεις να είσαι αυτό που λέμε ανταγωνιστικός όσον αφορά στο αθλητικό κομμάτι. Και φέτος ήμουν σε μια κατηγορία που δεν είχε τέτοια κομμάτια πολλά, αλλά δεν με ενδιέφερε. Αν το έβλεπα ότι κατέβηκα σε μια κατηγορία μόνο και μόνο για να παίξω ώστε να κλείσω την καριέρα μου, θα ήμουν διαφορετικός.

Αλλά το είδα ότι κάνω μια επανεκκίνηση. Και αυτή η επανεκκίνηση πρέπει να γίνει μέσα από όλα τα κομμάτια. Δεν γίνεται να αφήσω κάτι απ’ έξω. Ακόμα και τη μεταβατική περίοδο τώρα που συζητάμε, δεν γίνεται να κάτσω να ξεκουραστώ. Δεν μπορώ στα 40 μου να κάτσω δύο μήνες ή τρεις, δεν θα μπορέσει να επανέλθει το κορμί μου. Οπότε προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται πιο συγκεντρωμένος στην προπόνησή μου στο γυμναστήριο, για τα κομμάτια τα οποία θέλω να βελτιώσω μέσα στο γήπεδο ή να κρατήσω σε ένα επίπεδο.

«Να κάθεσαι με κάποιους ανθρώπους που έχουν να σου δώσουν και να τους ακούς»

Σε έναν νέο παίκτη που τώρα ξεκινάει, όχι στα 12-13, αλλά στα 17-18, τι θα του έλεγες, για ποιες ασκήσεις θα του έλεγες ότι πρέπει οπωσδήποτε να δουλέψει πάνω σε αυτές για να βοηθηθεί μέσα στο γήπεδο;
Υπάρχουν εκατομμύρια ασκήσεις και οι γυμναστές θα ήταν πιο κατάλληλοι για να απαντήσουν. Αλλά εγώ θα έλεγα αυτό, οι περισσότεροι, τουλάχιστον στο χώρο τον δικό μας, θεωρούν το γυμναστήριο λίγο σαν αγγαρεία. Ακόμα και στην προετοιμασία που κάνουμε τα βάρη και στις ομάδες Α1 που δούλεψα, υπήρχαν πολλοί που έλεγαν ‘ωχ μωρέ τι πάμε τώρα;’ ή ‘θα κλέψω αυτή την άσκηση’, ή ‘δεν θα την κάνω καθόλου’ ή ‘θα έρθω στα βάρη και θα περιφέρομαι’. Πολύ αργότερα θα καταλάβει ο 17χρονος και ο 18χρονος ότι είναι μέρος της προπόνησής του και είναι ίσως το σημαντικότερο μέρος το να μάθει να προπονείται κατ’ αυτόν τον τρόπο εκτός γηπέδου, γιατί θα του δώσει σε βάθος χρόνου την καριέρα που ονειρεύεται. Θα τον βοηθήσει ώστε αυτή η καριέρα να συνεχιστεί παραπάνω, να πάρει παράταση και να είναι και καλύτερη όσον αφορά στο κομμάτι του κορμιού.

Γιατί χρειάζεται και τύχη, αλλά πιστεύω πάρα πολύ στο ότι όσο πιο δυνατό είναι το κορμί σου, τόσο πιο εύκολα αποφεύγεις τους τραυματισμούς ή, τουλάχιστον, τους μικροτραυματισμούς, που όμως μπορεί να γίνουν μεγάλοι, όπως εκείνοι που έχουν να κάνουν με μυϊκές ομάδες, με θλάσεις, με τραβήγματα. Να τα προλάβεις όλα αυτά και να είσαι περισσότερο μέσα στο γήπεδο παρά μέσα σε ένα φυσικοθεραπευτήριο ή κάπου εκτός.

Αν μπορούσες να συμβουλεύσεις τον 20χρονο Αβραάμ, θα του έλεγες να κάνει κάτι διαφορετικά;
Πολλά πράγματα θα του έλεγα να κάνει διαφορετικά. Δεν είμαι από αυτούς τους τύπους που θα σου πουν στις επιλογές ζωής ή ακόμα και σε αυτό που ρωτάς για τη γυμναστική, ότι όχι δεν μετανιώνω για τίποτα, με αυτό που έκανα έφτασα μέχρι εδώ. Σίγουρα έφτασα κάπου, αλλά όταν κοιτάς πίσω σίγουρα έχεις κάνει λάθη και ίσως ένα λάθος που έκανες να σε πήγαινε κάπου πολύ καλύτερα. Οπωσδήποτε οι περισσότεροι είμαστε ευχαριστημένοι έτσι όπως πήγε η ζωή μας και, ας μιλήσω για τον εαυτό μου, όχι όμως απόλυτα. Αλλά δεν παύει, αν γυρνούσα πίσω το χρόνο, ένα-δυο λάθη, μια-δυο κινήσεις να με οδηγούσαν κάπου πολύ καλύτερα. Θα έλεγα στον εαυτό μου κάποια πράγματα, όχι τόσο όσον αφορά στο κομμάτι της γυμναστικής και της προπόνησης γιατί σ’ αυτά ήμουν εκεί, αυτά είναι που με βοήθησαν, περισσότερο απ’ το ταλέντο μου, να κάνω πράγματα.

Αλλά πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση και πάντα υπάρχει χώρος, όταν η εμπειρία έρχεται, να σκεφτείς τα πράγματα διαφορετικά. Το θέμα είναι ότι η εμπειρία έρχεται πολύ αργότερα απ’ ότι τη χρειαζόμαστε. Γι’ αυτό είναι καλό να κάθεσαι με κάποιους ανθρώπους που έχουν να σου δώσουν, που ξέρουν κάποια πράγματα, και να τους ακούς. Γιατί κάτι άλλο που δεν κάνουν οι νέοι αθλητές, και πολύς κόσμος όχι μόνο στον αθλητισμό, νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα και νομίζουμε ότι αυτός που μας μιλάει μας μιλάει για να μας δείξει ότι γνωρίζει παραπάνω. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Θέλει να κάνουμε κάποια πράγματα που εμείς δεν πιστεύουμε ότι μπορούν να γίνουν με αυτόν τον τρόπο, αλλά από τη στιγμή που είναι γνώστης και τον εμπιστευόμαστε, πρέπει να τα ακολουθήσουμε, μάλλον θα είναι για καλό.

«Θα ήθελα να φύγω μέσα στο γήπεδο, θα ήθελα να φύγω όρθιος»

Πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζεις έναν τραυματισμό στα 40 σε σχέση με πριν από 10-15 χρόνια;
(Γελάει) Βασικά δεν τον αντιμετωπίζω συνήθως, δηλαδή δεν με ενδιαφέρει. Αλλά τι γίνεται τώρα, είναι αυτό που σου είπα και πριν, έχει δύο όψεις το νόμισμα. Δηλαδή, απ’ τη μία όταν είσαι πιο μικρός ό,τι κι αν σου τύχει λες ‘θα το ξεπεράσω, έχω το χρόνο, έχω και τη δύναμη, τη σωματική και την ψυχική, να τον αφήσω πίσω μου και να γίνω όσο καλύτερα μπορώ, γιατί το κορμί μου είναι διαφορετικό’. Αλλά απ’ την άλλη όταν είσαι και πιτσιρικάς, στα 25-27, ένας τραυματισμός σοβαρός και μεγάλος μπορεί να σου κόψει την καριέρα στη μέση ή, τέλος πάντων, να μη σε βοηθήσει να κάνεις τα πράγματα που θα μπορούσες αν δεν τον είχες.

Οπότε, τώρα όταν μου συμβαίνει κάτι και νιώθω ότι είναι λίγο πιο σοβαρό από τα τετριμμένα – γύρισα το δάχτυλό μου ή έφαγα μια κλωτσιά στο πόδι –, το μυαλό μου πάει στο να το κοιτάξω λίγο περισσότερο για να μη δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα για το οποίο δεν θα έχω το χρόνο να αντιδράσω μιας και θα ήθελα να φύγω μέσα στο γήπεδο, θα ήθελα να φύγω όρθιος. Ευτυχώς, δόξα τω θεώ, μέχρι τώρα ήμουν τυχερός πολύ, βοηθώντας βέβαια το κορμί μου και δεν είχα τραυματισμούς πολύ σοβαρούς. Οπότε θα με πείραζε πάρα πολύ τώρα στο τέλος να έχω κάτι τέτοιο και να μη φύγω όπως θα ήθελα.

«Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει, αλλά διψάω ακόμα»

Ποιο είναι πιο δύσκολο ψυχολογικά και πνευματικά; Ένας 25χρονος που θέλει να ανέβει να κρατήσει το μυαλό του συγκεντρωμένο στο στόχο του, ή ένας 40άρης που θέλει να συνεχίσει να παίζει;
Στα 40 το δύσκολο είναι ότι βλέπεις το τέλος. Δηλαδή, όσο και να θέλω να λέω ότι αντέχει το κορμί μου, θα παίξω σίγουρα ένα χρόνο, μπορεί και δύο, αν όλα πάνε καλά ίσως και τρία, το τέλος έχει αρχίσει, η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει και δεν μπορεί κανείς να το αποφύγει. Οπότε νομίζω ότι αυτό είναι το πιο δύσκολο όσον αφορά σε αυτή την ηλικία.

Θεωρώ ότι όποιος είναι μέσα στο γήπεδο και είναι συγκεντρωμένος και σέβεται τον εαυτό του, αυτό από μόνο του ένα κίνητρο να μην είναι ένας άνθρωπος που τον κοιτάνε όλοι και λένε ‘αυτός γιατί παίζει ακόμα;’, που είναι κάτι πάρα πολύ κακό. Γιατί καλό είναι να καταλαβαίνεις πότε πρέπει να φεύγεις και αν είναι δυνατόν να φεύγεις και νωρίς παρά να φεύγεις αργότερα. Οπότε θεωρώ ότι αυτό είναι πιο δύσκολο στα 40.

Στα 25 και τα 30 είναι το να έχεις το μυαλό να πάρεις τις αποφάσεις που πρέπει να πάρεις, γιατί πολλά πράγματα είναι ρευστά και σου λέω, μια λάθος κίνηση ή μια επιλογή ή κάτι που μπορείς να κάνεις, μπορεί να σε οδηγήσουν να πάρεις τελείως διαφορετικό δρόμο και αυτός μπορεί να είναι είτε θετικός είτε αρνητικός.

Φέτος άλλαξες δεκαετία, μπήκε μπροστά το «4-». Παρότι ήταν πολύ πιο χαμηλό το επίπεδο απ’ ότι είχες συνηθίσει, η ρουτίνα ήταν ίδια: ξυπνούσες κάθε πρωί, έπρεπε να πας γυμναστήριο, έπρεπε να κάνεις 5 προπονήσεις τη βδομάδα. Σου έπαιζε παιχνίδια το μυαλό σου και έπρεπε να το συγκρατήσεις ή ήσουν εύκολα συγκεντρωμένος όλη τη χρονιά;
Όχι, τα μόνα παιχνίδια που μου έπαιζε ήταν ότι ήθελα να τελειώσει γρήγορα η χρονιά, γιατί τη θεωρούσα μεταβατική. Περάσαμε τρομερά, κάναμε μια αήττητη πορεία, μια καταπληκτική πορεία σε πρωτάθλημα και κύπελλο, αλλά ήθελα να περάσει γρήγορα γιατί δεν με βοηθούσε το επίπεδο, με βοήθησε μόνο σε αυτό που σου λέω, να κάνω λίγο πίσω όσον αφορά στο κορμί μου, να το φτιάξω, ώστε να αντιμετωπίσω την επόμενη χρονιά καλύτερα. Γιατί προερχόμουν από χρονιές πολύ απαιτητικές, γεγονός που είχε να κάνει πολύ με τον Στέργιο Κουφό, που κάθε χρονιά με τον Στέργιο Κουφό είναι… τρεις με κανονικούς προπονητές.

Απ’ την άλλη, κάθε χρονιά που περνάει, όπως που σου είπα και πριν, πλησιάζεις όλο και περισσότερο στο τέλος και καλό είναι να ζεις την κάθε μέρα μέσα στο γήπεδο, γιατί οι μέρες στο γήπεδο είναι πραγματικά μετρημένες. Αυτά ήταν τα κυρίαρχα παιχνίδια του μυαλού. Άλλα παιχνίδια δεν είχα. Ήθελα να έρθω για προπόνηση, ήθελα να πάω να γυμνάσω το κορμί μου, ήθελα να παίξουμε τους αγώνες, να είμαστε καλοί, να προσφέρουμε σόου στον κόσμο και νίκες στην ομάδα μας και ευτυχώς όλα κύλησαν όπως έπρεπε, όπως τα είχα στο μυαλό μου απ’ όταν πήρα την απόφαση να ξαναγυρίσω εδώ.

Δηλαδή, ακόμα διψασμένος και στα 40 για μπάσκετ!
(Γελάει) Κοίταξε να δεις, δεν είμαι και ο Φώτσης που έχει πάρει ό,τι υπάρχει ας πούμε, 48 δισεκατομμύρια τρόπαια. Μπορεί να έχει πάρει μέχρι και σαν οδηγός αυτοκινήτων, επειδή είναι καλός οδηγός! Δεν ξέρω αν θα ήμουν διψασμένος αν ήμουν, παραδείγματος χάριν, στη θέση του Αντώνη. Βέβαια, θέλω να πιστεύω ότι επειδή είμαι έτσι σαν άνθρωπος, θα ήμουν, όσο είμαι μέσα στο γήπεδο. Αλλά ναι, διψάω. Και διψάω και πολύ γι’ αυτό που ήρθα να κάνω εδώ πέρα και αυτό που έχω στο μυαλό μου για το Αιγάλεω. Είναι ένα έξτρα κίνητρο για να διατηρηθώ σε μια κατάσταση καλή για ένα, δύο ίσως και τρία χρόνια. Δεν λέω παραπάνω γιατί τα ακούει και ο κόσμος και θα λέει ‘εντάξει, κάποια στιγμή κι αυτός, ήμαρτον, τι θέλει; Με το Π θα παίζει;’.

«Το να ασχοληθείς με τον αθλητισμό σε μαθαίνει»

Το μπάσκετ ως διέξοδο για τα παιδιά πώς το βλέπεις; Θα το συνιστούσες σε έναν πιτσιρικά;
Θα συνιστούσα όχι μόνο το μπάσκετ. Φυσικά θα πω για το μπάσκετ γιατί έχω γνώση πάνω σε αυτό το κομμάτι και μπορώ να τον βοηθήσω, να του πω κάποια πράγματα όσον αφορά συγκεκριμένα στο μπάσκετ και τον ομαδικό αθλητισμό, αλλά και τον ατομικό αθλητισμό. Γενικά είναι, όσο πάνε τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί έχει μπει η τεχνολογία στη ζωή μας, έχουν μπει οι υπολογιστές, τα κινητά, τα παιδιά βρίσκουν άλλους τρόπους να διοχετεύσουν την ενέργειά τους, αλλά είναι διαφορετικό να παίζεις ένα video game και πολύ διαφορετικό να βγαίνεις έξω με τους φίλους σου και να παίζεις με μια μπάλα ένα μονό.

Αυτό μπορεί να σε οδηγήσει στη ζωή σου γενικά, το να ασχοληθείς με τον αθλητισμό, όχι με τον πρωταθλητισμό απαραίτητα αλλά με τον αθλητισμό, να μάθεις πολλά πράγματα μεγαλώνοντας: το πώς είναι να συνεργάζεσαι με ανθρώπους για έναν κοινό σκοπό, το πώς είναι να χάνεις, να διαχειρίζεσαι την ήττα, να διαχειρίζεσαι τη νίκη, να βάζεις το κορμί σου σε μια διαδικασία να αθλείται, να είναι υγιές το κορμί σου, όχι απαραίτητα να είσαι πρωταθλητής, αλλά να μπεις σε μια διαδικασία, ώστε μεγαλώνοντας να έχεις λιγότερα προβλήματα όσον αφορά στην υγεία σου, γιατί έχει να κάνει και πολύ με το κομμάτι της υγείας. Εγώ στους φίλους μου που τους λέω γυμναστείτε, που είναι 40, παντρεμένοι με παιδιά, δεν το λέω για να βγουν στην παραλία, τους λέω γυμναστείτε γιατί έχει σχέση με προβλήματα, με τα εσωτερικά σου όργανα, με τη μέση σου, όσο μεγαλώνουμε τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

«Θυμώνω με τους γονείς που δεν ‘βλέπουν’»

Είμαστε σε μια εποχή που απ’ τη μία έχουμε τις ψεύτικες/φτιαγμένες φωτογραφίες για τα social media, απ’ την άλλη η Ελλάδα είναι πρώτη σε όλη την Ευρώπη στην παχυσαρκία. Εσένα ως επαγγελματία αθλητή, που έχεις αφιερώσει όλη σου τη ζωή στον αθλητισμό, σε ενοχλεί αυτή η πορεία που βλέπεις ότι παίρνουν τα νέα παιδιά;
Δεν γίνεται να μη με ενοχλεί. Από τη στιγμή που είμαι μέλος της κοινωνίας και από τη στιγμή που με απασχολεί η κοινωνία στην οποία μεγαλώνω και ζω και το βλέπω κι εγώ γύρω μου. Έχω φίλους που σου είπα, δεν έχουν γυμναστεί ποτέ ή είναι υπέρβαροι, ή πάνε να σκύψουν και μαγκώνουν για μια βδομάδα. Πόσο μάλλον που το βλέπω αυτό να συνεχίζεται και να διογκώνεται, γιατί στη νέα γενιά νομίζω τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα όσον αφορά στην παχυσαρκία, όσον αφορά στο κάπνισμα, τον τελείως ανθυγιεινό τρόπο ζωής.

Και απ’ την άλλη ότι θέλουν αποτελέσματα χωρίς κόπο. Και είναι λάθος σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής σου. Αν δεν κοπιάσεις για κάτι, δεν αξίζει. Και εκτός του δεν αξίζει, στο συγκεκριμένο σημείο που μιλάμε, ενέχει χίλιους δύο κινδύνους, τους οποίους μπορεί να μην υπολογίζεις στα 18-19, ή στα 20-22, για να βγεις στην παραλία και να βάλεις φωτογραφίες στο Instagram, αλλά μεγαλώνοντας αυτοί οι κίνδυνοι θα υπάρχουν. Και κάποια στιγμή θα σου χτυπήσουν την πόρτα. Όταν έχεις μάθει να φτιάχνεις το κορμί σου ή να λειτουργεί το κορμί σου με τέτοιο τρόπο, θα συνεχίσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο και θα συνεχίσεις μέχρι που στο τέλος τα πράγματα θα εξελιχθούν άσχημα.

Δεν ξέρω, αυτό φτιάχνεται με πολλή δυσκολία. Έχει να κάνει πολύ με τη νοοτροπία και την παιδεία μας και θυμώνω περισσότερο με τους γονείς. Δηλαδή, όταν βλέπω γονείς, οι οποίοι είτε είναι παχύσαρκοι είτε όχι και βλέπω ένα παιδάκι 10-11 χρονών και είναι υπέρβαρο, όταν λέμε υπέρβαρο 15-20 κιλά παραπάνω, όχι 2, 3, 5, τότε θυμώνω πάρα πολύ. Όχι με το παιδί, δεν το κάνει μόνο του, δεν πηγαίνει να τρώει μόνο του στα εστιατόρια ή δεν τρώει μόνο του στο σπίτι, κάποιοι το προσέχουν. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, που το προσέχουν δεν βλέπουν ότι το παιδί τους έχει πάρει ένα στραβό δρόμο όσον αφορά στην υγεία του; Το αν δεν θα αθληθεί, αν δεν θα παίξει μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, είναι κάτι που θα του στοιχίσει αργότερα. Και θυμώνω πολύ με τους γονείς. Γενικά οι γονείς ή, ας πούμε, οι μεγαλύτεροι φταίνε για πολλά πράγματα κι αν δεν αλλάξουν αυτοί νοοτροπία, δεν μπορούμε να περιμένουμε από τα παιδιά ξαφνικά να αλλάξουν τα πράγματα.

«Αδιανόητο να μην έχω μια ώρα να γυμναστώ, για τον εαυτό μου, για το κορμί μου, για την ψυχή μου, για το μυαλό μου»

Δηλαδή νοοτροπία γυμναστικής ως χώρα.
Ναι. Τώρα ίσως βλέπω κάποια αλλαγή. Με τα ποδήλατα, με το τρίαθλο. Απλώς δεν ξέρω αν είναι μόδα κι αυτό ή, τέλος πάντων, βλέπω ανθρώπους περισσότερο στα 30-35 να το κάνουν, δεν βλέπω τους πιτσιρικάδες. Ίσως να κάνω και λάθος, αλλά θεωρώ ότι έχω αντίληψη του γίνεται και με τα παιδιά. Παραδείγματος χάριν, επειδή πηγαινοερχόμουν στη Σουηδία τα τελευταία 3-4 χρόνια, εκεί ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής, ο καθένας πριν πάει στη δουλειά του βγαίνει να τρέξει στο πάρκο ή πάει στη δουλειά του με το ποδήλατο, θα αφιερώσει μια ώρα για να πάει να παίξει μπάσκετ ή χόκεϊ ή οτιδήποτε άλλο. Έχει περάσει όμως αυτό, από την οικογένεια, από την κοινωνία μέσα. Ο άλλος το θεωρεί αδιανόητο να μην έχω μια ώρα να γυμναστώ, για τον εαυτό μου, για το κορμί μου, για την ψυχή μου, για το μυαλό μου. Εδώ το μόνο που σκεφτόμαστε είναι να πάμε για καφέ. Χρειάζεται κι αυτό, για αποφόρτιση, αλλά χρειάζονται κι άλλα πράγματα.

«Θυσίασε χρόνο από άλλα για να μάθεις να τρως σωστά»

Στη διατροφή σου έχεις αλλάξει κάτι τα τελευταία χρόνια;
Έχω αλλάξει κάποια πράγματα. Είναι αλήθεια ότι δεν είμαι και ο πιο κατάλληλος να σου μιλήσω για διατροφή γιατί κάνω παρασπονδίες, κάνω κάποια λαθάκια σε κάποιες περιόδους, είτε έχει να κάνει με την καλοκαιρινή περίοδο είτε σε άλλες περιόδους, αλλά προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι κι εκεί τυπικός. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ ότι οι τελευταίες ομάδες που πήγα ήταν στην επαρχία και είχα το φαγητό μου σε μέρη που μπορούσα να φάω κανονικά, όχι σε σουβλατζίδικα και burgers. Εδώ και 4-5 χρόνια με βοήθησε και αυτό το κομμάτι να τρώω πιο καλά.

Προσπαθώ να προσέχω σε βασικά πράγματα που έχουν να κάνουν με τα αναψυκτικά, τη ζάχαρη, τα τηγανητά, τα γλυκά, 3-4 πράγματα που δεν είναι τόσο δύσκολο να τα κάνεις. Δεν είπαμε να μη φας γλυκό στη ζωή σου ή να μην πιεις μια φορά ένα αναψυκτικό, αλλά όχι κάθε φορά που κάθεσαι σε ένα τραπέζι να παίρνεις μετά το φαγητό και ένα γλυκό να φας. Γιατί έμαθα κι εγώ αργότερα ότι είναι πράγματα τα οποία συσσωρεύονται στον οργανισμό σου, μπλοκάρουν τις αρθρώσεις σου, όλα τα στοιχεία αυτά που δεν θέλουμε, και αρχίζουν και σε ενοχλούν μετά σε πολύ βασικές κινήσεις του οργανισμού, όχι στο να παίζεις μπάσκετ.

Όσο πιο κακή διατροφή κάνεις, πέραν του ότι κάποια στιγμή θα γίνεις υπέρβαρος, παχύσαρκος και τα λοιπά, και έτσι κι αλλιώς θα έχεις προβλήματα, πλέον ξέρουμε και πού πάνε αυτά τα άσχημα στοιχεία, οπότε πρέπει τουλάχιστον να τα προσέχουμε. Η διατροφή παίζει μεγάλο ρόλο, εγώ δίνω μεγάλη βάση στη συνήθεια, δηλαδή αν συνηθίσεις να τρως σωστά και υγιεινά από μικρός, κάπως έτσι θα συνεχίσεις. Αν δεν έχεις ένα πρόγραμμα, τρως αλλοπρόσαλλες ώρες, τρως περίεργα, junk food, όσο μεγαλώνεις είναι δύσκολο να αλλάζεις τις συνήθειές σου.

Να μάθεις να μαγειρεύεις σπίτι δηλαδή…
Αν δεν έχεις μαμά δίπλα, ναι. Παρόλο που θα σου φάει μισή ώρα, 40 λεπτά, από την ξεκούρασή σου ή από κάτι άλλο που θα ήθελες να κάνεις, θα δεις ότι αργότερα θα σε βοηθήσει και θα νιώθεις πολύ καλύτερα. Και το αργότερα είναι αυτό που είπαμε, ότι έρχεται κάποια στιγμή. Γιατί όλοι λένε εντάξει, σε 5 χρόνια, σε 10 χρόνια, αλλά στο λέω εγώ που δεν ξέρω πότε ήμουν 20 χρονών, 25, και έχω φτάσει 40. Ε, θα έρθει το αργότερα. Και το θέμα είναι όταν έρθει να είσαι όσο καλύτερα γίνεται.

Νίκος Κουσούλης

The post Το Φαινόμενο-Καλλινικίδης: η γυμναστική ζωή του πιο καλογυμνασμένου Έλληνα αθλητή (video) appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/13457/feed 0
Σύνδρομο Υπέρχρησης – Καταπόνησης http://www.ageofbasketball.net/archives/13438 http://www.ageofbasketball.net/archives/13438#respond Fri, 30 Mar 2018 18:02:54 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=13438 Το Σύνδρομο Υπέρχρησης-Καταπόνησης (Overuse Syndrome) έχει εξελιχθεί σε μια σιωπηρή επιδημία στους εφήβους. Αλλά πώς προκύπτει; Ποιοι είναι οι λόγοι εμφάνισής του και πώς αντιμετωπίζεται; Θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε αυτά τα ερωτήματα παρακάτω. Τι είναι και πώς προκαλείται Το εν λόγω σύνδρομο είναι μια διαταραχή όπου ένα συγκεκριμένο τμήμα του σώματος έχει υποστεί βλάβη λόγω …

The post Σύνδρομο Υπέρχρησης – Καταπόνησης appeared first on Age Of Basketball.

]]>
Το Σύνδρομο Υπέρχρησης-Καταπόνησης (Overuse Syndrome) έχει εξελιχθεί σε μια σιωπηρή επιδημία στους εφήβους. Αλλά πώς προκύπτει; Ποιοι είναι οι λόγοι εμφάνισής του και πώς αντιμετωπίζεται; Θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε αυτά τα ερωτήματα παρακάτω.

Τι είναι και πώς προκαλείται

Το εν λόγω σύνδρομο είναι μια διαταραχή όπου ένα συγκεκριμένο τμήμα του σώματος έχει υποστεί βλάβη λόγω επανειλημμένης υπερβολικής χρήσης του ή υποβολής του σε υπερβολικό στρες.

Το σύνδρομο Υπέρχρησης-Καταπόνησης σε ένα μέλος σώματος εμφανίζεται όταν αυτό το μέλος-τμήμα καλείται να εργαστεί σκληρότερα, να «τεντώσει» πιο πολύ, να προσκρούσει πιο άμεσα ή να λειτουργήσει με άλλο τρόπο σε μεγαλύτερο επίπεδο-βαθμό. Η κίνηση-ενέργεια μπορεί να είναι ασήμαντη, αλλά, όταν εμφανίζεται επανειλημμένα, η συνεχής τάση-πίεση μπορεί να προκαλέσει βλάβη.

Ο όρος σύνδρομο Υπέρχρησης-Καταπόνησης προσδιορίζει μια μεγάλη ομάδα καταστάσεων, που προκύπτουν από τη χρήση του σώματος με επαναλαμβανόμενο τρόπο, προκαλώντας τραυματισμό από το συσσωρευτικό στρες. Αυτές οι παθήσεις συχνά επικεντρώνονται σε μια άρθρωση και συνήθως επηρεάζουν τον μυ, το οστό, τον τένοντα ή τον αρθρικό θύλακα.

Μερικά συνηθισμένα παραδείγματα συνδρόμων κατάχρησης είναι τα εξής:
• Τενοντίτιδα
• Θυλακίτιδα
• Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
• Σύνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου
• Σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας – IT Band Syndrome
• Πελματιαία απονευρωσίτιδα
• Επαναλαμβανόμενος τραυματισμός λόγω πίεσης (stress)

Οι τραυματισμοί λόγω υπέρχρησης-κατάχρησης αναπτύσσονται σε 4 στάδια:

1. Πόνος στην πληγείσα περιοχή μετά από σωματική δραστηριότητα.

2. Πόνος κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας, χωρίς περιορισμό της απόδοσης.

3. Πόνος κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας, περιορίζοντας την απόδοση.

4. Χρόνιος, επίμονος πόνος, ακόμη και σε ηρεμία.

Ανεξάρτητα από το αν ο αθλητής είναι επαγγελματίας, ερασιτέχνης, Ολυμπιονίκης ή νεαρός αθλητής αναψυχής, ο αριθμός των αθλητικών τραυματισμών αυξάνεται – αλλά η κλιμάκωση των τραυματισμών στα παιδιά είναι η πιο ανησυχητική.


Οι τραυματισμοί που σχετίζονται με τον αθλητισμό στους εφήβους αυξάνονται τόσο πολύ ώστε να έχουν γίνει μια «σιωπηρή επιδημία». Όλο και περισσότεροι νέοι αθλητές συμμετέχουν σε αθλήματα όλο το χρόνο χωρίς εποχιακά διαλείμματα, γεγονός που οδηγεί σε αυξανόμενο αριθμό μυοσκελετικών τραυματισμών. Αυτό το φαινόμενο, γνωστό ως σύνδρομο κατάχρησης, περιλαμβάνει οξείες βλάβες στους μυς, τους τένοντες και τις πλάκες ανάπτυξης.

Φυσική εξέταση

Η εξέταση θα πρέπει να ξεκινά με τα βασικά στοιχεία της επισκόπησης, της ψηλάφησης και του παθητικού και ενεργητικού εύρους κίνησης. Πολύ συχνά υπάρχει ευαισθησία και κριγμός, επώδυνος ή ανώδυνος, κατά τη διάρκεια της εξέτασης του εύρους κίνησης. Το εμφανές ερύθημα («κοκκινίλα»), οίδημα και ανατομική διαταραχή αυξάνουν την πιθανότητα οξείας βλάβης ή λοίμωξης, καθώς και την παρουσία φλεγμονώδους νόσου.

Αιτιολογία

Ορισμένα στοιχεία υποδεικνύουν ότι το σύνδρομο κατάχρησης αντιπροσωπεύει το 50% όλων των παιδιατρικών αθλητικών τραυμάτων. Ο σημαντικότερος παράγοντας που οδηγεί σε σύνδρομο υπέρχρησης είναι η επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα. Η υποκείμενη αιτία των τραυματισμών κατά την υπερβολική χρήση είναι oι επαναλαμβανόμενοι ιστικοί μικροτραυματισμοί, με την ανικανότητα του ιστού (δηλαδή της δομικής μονάδας του μυός) να συμβαδίζει με τον επαναλαμβανόμενο τραυματισμό.


Ένας τύπος τραυματισμού λόγω υπερβολικής χρήσης που είναι μοναδικός στα παιδιά, είναι ο τραυματισμός της πλάκας ανάπτυξης, μιας περιοχής αναπτυσσόμενων ιστών στην τελική περιοχή (μετάφυση) των μακρών οστών, οι οποίοι εξακολουθούν να ωριμάζουν (και να βοηθούν, εκτός άλλων, στο να ψηλώνει ένα νέο παιδί). Το τραύμα, που θα μπορούσε να προκαλέσει μικρής βαρύτητας κάκωση (διάστρεμμα χαμηλού βαθμού) σε ενήλικες, μπορεί να προκαλέσει κάταγμα αναπτυξιακής πλάκας σε ένα νέο άτομο και, ενδεχομένως, να παρεμβαίνει στην κανονική ανάπτυξη του οστού ενός παιδιού. Αυτοί οι τραυματισμοί στην πλάκα ανάπτυξης είναι ένας τύπος κατάγματος στρες, που συμβαίνει συχνά στο πόδι μετά από προπόνηση σε μπάσκετ ή τρέξιμο και, συνήθως, εκδηλώνονται με πόνο και ευαισθησία αλλά χωρίς οίδημα (πρήξιμο).

Τα αθλήματα που συνεπάγονται τη ρίψη συνήθως προκαλούν τραυματισμούς στον ώμο και τον αγκώνα, ενώ στα αθλήματα που περιλαμβάνουν πολλές ώρες τρεξίματος και άλματα (όπως το μπάσκετ), συχνά οι αθλητές φέρουν σε μεγάλη έκταση (τεντώνουν) το πόδι από το γόνατο έως τον αστράγαλο. Το αντιβράχιο και το χέρι είναι κοινές τοποθεσίες για την υπερβολική χρήση τραυματισμών σε αθλήματα που απαιτούν συγκράτηση, όπως η ενόργανη γυμναστική, το γκολφ και το τένις. Ο πόνος στην πλάτη μπορεί να υπάρχει στους αθλητές που συνηθίζουν να κάμπτουν και να εκτείνουν το κάτω μέρος της πλάτης, όπως ποδοσφαιριστές, γυμναστές και αθλητές πατινάζ. Οι αθλητές που συμμετέχουν σε πολλαπλά αθλήματα με έμφαση στο άνω μέρος του σώματος (κορμός) διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο τραυματισμών από υπερβολική χρήση από όσους συμμετέχουν σε πολλαπλά αθλήματα που χρησιμοποιούν διάφορα-περισσότερα μέρη του σώματος.

–> Οι τραυματισμοί από υπερβολική χρήση μπορεί να προκύψουν από την επιθυμία του αθλητή να ανταγωνιστεί, την επιθυμία των γονέων να πετύχουν τα παιδιά τους και να ανέβουν σε επαγγελματικό επίπεδο.

–> Η επανάληψη είναι μέρος του ορισμού του συνδρόμου υπέρχρησης. Η ιδέα είναι ότι η υπερβολική βλάβη συνδέεται με επαναλαμβανόμενη πρόκληση χωρίς επαρκή χρόνο αποκατάστασης.

–> Οι κραδασμοί, ειδικά σε μεγάλες χρονικές περιόδους, έχουν αποδειχθεί ως παράγοντες αύξησης του κινδύνου πολλών τραυματισμών (π.χ. οσφυαλγία, τραυματισμός μεσοσπονδύλιου δίσκου, τραυματισμός του καρπού).

–> Όσο μεγαλύτερες είναι οι δυνάμεις που εμπλέκονται, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης τραυματισμού κατά τη χρήση.

Δεδομένων των προβλημάτων που αυτοί οι τραυματισμοί μπορεί να προκαλέσουν σε εφήβους, οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται να κατευθύνουν τα παιδιά τους σε υγιή επίπεδα άσκησης.

Αντιμετώπιση

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπαιδικών Χειρουργών, όταν ο αθλητής εμφανίσει τα ακόλουθα συμπτώματα καλό είναι να επισκεφτεί έναν πάροχο υγειονομικής περίθαλψης:

• Αδυναμία συνέχισης του παιχνιδιού λόγω πόνου μετά από οξύ ή ξαφνικό τραυματισμό

• Μειωμένη ικανότητα αναπαραγωγής των κινήσεων, εξαιτίας του επίμονου πόνου μετά από προηγούμενο τραυματισμό

• Ορατή παραμόρφωση των χεριών ή ποδιών

• Σοβαρό πόνος από οξύ τραυματισμό που εμποδίζει τη χρήση του βραχίονα ή ποδιών

Η έγκαιρη θεραπεία μπορεί συχνά να αποτρέψει την επιδείνωση των ελαφρών τραυματισμών ή την πρόκληση μόνιμης βλάβης.

Η βασική θεραπεία για πολλούς απλούς τραυματισμούς περιλαμβάνει το ακρωνύμιο “RICE” – Rest, Ice, Compression και Elevation (Ξεκούραση, Παγοθεραπεία, Συμπίεση με επίδεση, Ανύψωση μέλους). Ανάλογα με τη σοβαρότητα της βλάβης, η θεραπεία μπορεί να κυμαίνεται από την απλή παρατήρηση με μικρές αλλαγές στις αθλητικές δραστηριότητες, έως τη σύσταση να διακοπεί η αθλητική δραστηριότητα. Ορισμένος συνδυασμός φαρμάκων, φυσικοθεραπείας, ασκήσεων ενδυνάμωσης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Εάν ο τραυματισμός είναι επαναλαμβανόμενος ή προκαλεί επίμονο πόνο, μπορεί να υπάρχει ένδειξη για χειρουργική επέμβαση.


Περίληψη φαρμακευτικής αγωγής

Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ, π.χ. Δικλοφαινάκη, μελοξικάμη, κετοπροφαίνη ετορικοξίμπη κτλ) αποτελούν τους βασικούς άξονες στη θεραπεία του συνδρόμου Υπέρχρησης-Κατάχρησης. Ωστόσο, έχει αποδειχθεί ότι η πραγματική φλεγμονή σπανίως αποτελεί συστατικό-μηχανισμό βλάβης. Κατά συνέπεια, η χρήση απλών αναλγητικών έχει γίνει πιο διαδεδομένη στη θεραπεία τέτοιων περιπτώσεων. Τα μυοχαλαρωτικά (ορφεναδρίνη), τα οπιούχα (κωδεΐνη), τα κορτικοστεροειδή (κλομπεταζόνη, δεξαμεθαζόνη, βηταμεθαζόνη κτλ), τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (αμιτριπτυλίνη, νορτριπτυλίνη, ιμιπραμίνη, χλωριμιπραμίνη, δοξεπίνη) και τα υπνωτικά φάρμακα κατέχουν ένα σημαντικό ρόλο στην προσαρμοσμένη θεραπεία ατόμων με Σύνδρομο Υπέρχρησης-Καταπόνησης.

Η ένεση κορτικοστεροειδών και τοπικών αναισθητικών στις εμπλεκόμενες δομές-περιοχές είναι συχνά χρήσιμη σε άτομα με σύνδρομο Υπέρχρησης-Καταπόνησης. Η ανακούφιση του πόνου επιτρέπει μια πιο αποτελεσματική συμμετοχή στη θεραπεία και μπορεί να συμβάλει στον περιορισμό της πιθανότητας εμφάνισης του συνδρόμου χρόνιου πόνου στον ασθενή. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ενέσεις πρέπει να εκτελούνται αφού αποτύχουν τα λιγότερο επεμβατικά μέτρα. Σπάνια, η άμεση ανακούφιση του πόνου μπορεί να είναι απαραίτητη για να επιτρέψει τη συμμετοχή σε αθλητικό γεγονός ή εκδήλωση τέχνης, και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ενέσιμης θεραπείας.


Πρόγραμμα αποκατάστασης

Φυσικοθεραπεία

Η σχετική ανάπαυση, ιδιαίτερα η αποφυγή της δραστηριότητας, αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της θεραπείας. Η χρήση της εμπλεκόμενης περιοχής, με τρόπους-κινήσεις που δεν παράγουν πόνο, συχνά βοηθά στη διατήρηση του εύρους της κίνησης. Η ολική-αποκλειστική ανάπαυση στο κρεβάτι ουσιαστικά δεν είναι κατάλληλη για αυτούς τους ασθενείς. Η συμμετοχή σε ένα προσεκτικά σχεδιασμένο πρόγραμμα φυσικής θεραπείας είναι σημαντική για τους ακόλουθους λόγους:

• Εκπαίδευση ασθενών

• Εποπτευόμενη χρήση του τραυματισμένου μέρους

• Κατάλληλη χρήση των μεθόδων (π.χ. διαδερματική ηλεκτρική διέγερση νεύρου, παρόμοιες ηλεκτρικές επεξεργασίες, υπέρηχοι /φωνοφόρηση, ιοντοφόρηση, θερμότητα/κρύο)

• Ανάπτυξη προγράμματος κατ’ οίκον άσκησης

Το πρόγραμμα φυσικοθεραπείας προσφέρει, επίσης, στον ασθενή την ευκαιρία να καταλάβει ότι η κίνηση δεν θα οδηγήσει στη συνεχιζόμενη βλάβη των ιστών, παρεμποδίζοντας έτσι τις σημαντικές «άρρωστες συμπεριφορές» ή την κινησιοφοβία.

Πώς να αποτρέψετε τυχόν τραυματισμούς λόγω υπερχρήσης:

Οι αθλητές θα πρέπει να παραμείνουν μακριά από τα προγράμματα υπερβολικής κατάρτισης που θα μπορούσαν να είναι επιβλαβή. Θα πρέπει να ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές που βοηθούν στην πρόληψη των τραυματισμών από υπερβολική χρήση, προωθώντας μια υγιή ισορροπία δραστηριοτήτων.

Προετοιμασία

• Οι αθλητές πρέπει να έχουν μια φυσική αξιολόγηση προετοιμασίας για να βεβαιωθούν ότι είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν με ασφάλεια το άθλημα. Η φυσική αξιολόγηση προετοιμασίας θα πρέπει να ενσωματωθεί στην επίσκεψη του παιδιού-αθλητή στο ιατρείο. Εντούτοις, μπορεί να χρειαστεί να πραγματοποιηθεί σε ξεχωριστή επίσκεψη. Ο καλύτερος χρόνος για μια φυσική αξιολόγηση προετοιμασίας είναι τουλάχιστον 6 εβδομάδες πριν από την έναρξη της σεζόν για να επιτρέψει οποιαδήποτε επιπλέον αξιολόγηση ή αποκατάσταση.

• Οι αθλητές θα πρέπει να διατηρούν ένα καλό επίπεδο γυμναστικής κατά τη διάρκεια της σεζόν και εκτός εποχής. Η προπόνηση κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης θα πρέπει να επιτρέπει χρόνο για γενική και ειδική αθλητική προετοιμασία. Επίσης σημαντικές είναι οι σωστές ασκήσεις προθέρμανσης.

Παίξτε έξυπνα

• Οι αθλητές πρέπει να αποφεύγουν να ειδικεύονται σε ένα άθλημα πριν από την εφηβική ηλικία. Παιδικοί «σούπερ σταρ» συχνά τραυματίζονται ή «καίγονται» πριν από το πανεπιστήμιο. Τα παιδιά θα πρέπει να ενθαρρύνονται να δοκιμάσουν μια ποικιλία αθλημάτων.

• Η συμμετοχή σε ένα συγκεκριμένο άθλημα πρέπει να περιορίζεται σε 5 ημέρες την εβδομάδα.

• Οι αθλητές πρέπει να εγγραφούν σε μία ομάδα και ένα άθλημα ανά εποχή.

Ανάπαυση

• Οι αθλητές θα πρέπει να απέχουν τουλάχιστον 1 ημέρα ανά εβδομάδα από την οργανωμένη δραστηριότητα για να αναρρώσουν σωματικά και διανοητικά.

• Οι αθλητές θα πρέπει να απέχουν συνολικά 3 μήνες ετησίως από ένα συγκεκριμένο άθλημα (μπορεί να διαιρεθεί καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους σε προσαυξήσεις ενός μηνός). Ο αθλητής θα πρέπει ωστόσο, να παραμείνει ενεργός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (όπως χαλαρό τρέξιμο, ασκήσεις ισορροπίας, κολύμπι, ασκήσεις στο σπίτι-διατάσεις, κοιλιακούς, ραχιαίους)

Εκπαίδευση

• Οι αυξήσεις του εβδομαδιαίου χρόνου εκπαίδευσης, των διανυθέντων χιλιομέτρων ή των επαναλήψεων δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 10% την εβδομάδα. Για παράδειγμα, εάν τρέξατε 10 μίλια αυτή την εβδομάδα, αυξήστε τα 11 μίλια την επόμενη εβδομάδα.

• Cross-train. Οι αθλητές θα πρέπει να διαφοροποιούν τις ασκήσεις αντοχής τους ώστε να περιλαμβάνουν πολλαπλές διαφορετικές δραστηριότητες, όπως κολύμβηση, ποδηλασία ή ελλειπτικούς εκπαιδευτές.

Το σύνδρομο υπέρχρησης στους αθλητές προκαλείται συνήθως από ακατάλληλο εξοπλισμό (π.χ. σε ποδηλασία), υπερβολική προπόνηση (π.χ. το τρίαθλο, ο μαραθώνιος κλπ.) ή τεχνικές ατέλειες. Εξειδικευμένα-κατάλληλα διαμορφωμένα ποδήλατα είναι πλέον διαθέσιμα, η αθλητική ψυχολογία συμβάλλει στην καταπολέμηση της υπερβολικής προπόνησης, ενώ επίσης η αθλητική καθοδήγηση είναι συχνά ανεκτίμητη. Οι προπονητές, οι αθλητές και οι γιατροί πρέπει να συνεργαστούν για να διορθώσουν αυτά τα προβλήματα και να διατηρήσουν ένα υγιές μυοσκελετικό σύστημα.

Συμεών Ναούμ
Στρατιωτικός Ιατρός
Μέλος Συλλόγου Νέων Ιατρών

The post Σύνδρομο Υπέρχρησης – Καταπόνησης appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/13438/feed 0
«Ελληνική» παχυσαρκία: ζήτημα με «βαθιές» ρίζες, γένους θηλυκού; http://www.ageofbasketball.net/archives/13425 http://www.ageofbasketball.net/archives/13425#respond Fri, 30 Mar 2018 17:18:13 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=13425 Χορός. Ενόργανη γυμναστική. Πολεμικές τέχνες. Ρυθμική γυμναστική. Μπάσκετ. Ποδόσφαιρο. Συγχρονισμένη κολύμβηση. Τρέξιμο. Στίβος. Καταδύσεις. Σκάκι. ΙστιοπλοΪα. Ιππασία. Και τόσα πολλά ακόμη. Άλλα από αυτά το πάθος μου, άλλα αθλήματα που έκαναν ανέκαθεν τα δικά μου πρόσωπα-πρότυπα, και, άλλα, αθλήματα που θαύμαζα και δεν ασχολήθηκα ποτέ – ή ίσως όχι ακόμη. Πάντως, όλα τους σου χαρίζουν …

The post «Ελληνική» παχυσαρκία: ζήτημα με «βαθιές» ρίζες, γένους θηλυκού; appeared first on Age Of Basketball.

]]>
Χορός. Ενόργανη γυμναστική. Πολεμικές τέχνες. Ρυθμική γυμναστική. Μπάσκετ. Ποδόσφαιρο. Συγχρονισμένη κολύμβηση. Τρέξιμο. Στίβος. Καταδύσεις. Σκάκι. ΙστιοπλοΪα. Ιππασία. Και τόσα πολλά ακόμη.

Άλλα από αυτά το πάθος μου, άλλα αθλήματα που έκαναν ανέκαθεν τα δικά μου πρόσωπα-πρότυπα, και, άλλα, αθλήματα που θαύμαζα και δεν ασχολήθηκα ποτέ – ή ίσως όχι ακόμη. Πάντως, όλα τους σου χαρίζουν αυτή την μαγική ευεξία της γυμναστικής, της εξάσκησης σώματος και νου, αυτή τη γλυκιά κούραση-ευτυχία που σε διακατέχει κάθε φορά που ξεκινάς και που τελειώνεις μια προπόνηση, όσων ετών κι αν είσαι, και αυτό το συναίσθημα είναι χαραγμένο στη μνήμη μου από πολύ μικρή ηλικία.

Είναι θέμα του κάθε παιδιού; Της κάθε προσωπικότητας; Είναι θέμα γονιών και παρότρυνσης; Στήριξης; Στη δική μου περίπτωση, και ίσως στην πλειοψηφία των ανθρώπων, είναι συνδυασμός όλων αυτών, και άλλων παραγόντων. Και, αν τώρα, το 2017, υπάρχουν τόσα αθλήματα, τόσοι σύλλογοι, τόσες πολλές αθλητικές δραστηριότητες, τι θέση έχει η παχυσαρκία στην κοινωνία μας; Και αν έχει θέση, ποιόν αφορά στο μέγιστο; Τα παιδιά ή τους ενήλικες; Και, τελικά, αν κάποιος είναι παχύσαρκος, και δη από την παιδική του ηλικία, τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίσει;

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναγνωρίσει επίσημα την παχυσαρκία ως νόσο από το 1997. Βάσει διάφορων ερευνών των προηγούμενων χρόνων, φαίνεται ότι η Ελλάδα κατέχει πρωτιές όσον αφορά στο θέμα της παχυσαρκίας και, ειδικά, της παιδικής, χωρίς να αλλάζει ιδιαίτερα αυτό προς το καλύτερο τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Συγκεκριμένα:

Στην Ευρώπη, τα ποσοστά της παχυσαρκίας στους άντρες είναι 10-20%, ενώ στις γυναίκες 15-25%. H Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα της EE σε συχνότητα παχυσαρκίας ενηλίκων και δεύτερη, μετά την Ιταλία, σε συχνότητα παιδικής παχυσαρκίας.


Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ (2014), η Ελλάδα το 2012 κατατάχθηκε στην 8η θέση μεταξύ των 26 συμμετεχόντων χωρών, με ποσοστό παχυσαρκίας, σε άτομα ηλικίας άνω των 15 ετών, που ανερχόταν σε 19.5% του πληθυσμού και το 2013 ποσοστό παχυσαρκίας 19.6%, ενώ ο μέσος όρος όλων των χωρών ήταν 19%. Γενικότερα, το ποσοστό των παχύσαρκων ενηλίκων στην Ελλάδα αυξήθηκε στο 22,9% το έτος 2014. Ανάλογα συμπεράσματα προκύπτουν και από τη μελέτη ΥΔΡΙΑ, που πραγματοποιήθηκε σε αντιπροσωπευτικό δείγμα του ελληνικού πληθυσμού την περίοδο 2013-2014. Επτά στους δέκα ενήλικες, που κατοικούν μόνιμα στην Ελλάδα, είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Οι άνδρες είναι συχνότερα υπέρβαροι, ενώ οι γυναίκες παχύσαρκες. Το ευχάριστο είναι πως τα νέα δεδομένα του 2015 για την Ελλάδα, αναδεικνύουν χαμηλότερο ποσοστό υπέρβαρων και παχύσαρκων ενηλίκων (41,5% και 17,4% αντίστοιχα).

Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και για τα παιδιά στη χώρα μας, αφού ένα στα δύο παιδιά 7 έως 12 ετών εξακολουθούν σήμερα να είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Την τελευταία εικοσαετία, τα δεδομένα καταδεικνύουν αυξανόμενο ποσοστό παιδιών και εφήβων με αυξημένο σωματικό βάρος (υπέρβαρα/ παχύσαρκα), που κατατάσσει τη χώρα μας στις πρώτες θέσεις στην παιδική παχυσαρκία, τόσο στην Ευρώπη, όσο και διεθνώς. Το ποσοστό των μαθητών που είναι υπερβαροι αυξήθηκε από το 2002 στο 2014, από 15,4% στο 21,3%.

Τα πολύ υψηλά ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας στην Ελλάδα, που έχουν καταγραφεί, μας δίνουν την πρώτη θέση, τόσο στη μελέτη COSI, που διεξήχθη σε παιδιά 6-10 ετών από 11 χώρες της Ευρώπης, όσο και στη μελέτη ENERGY, σε παιδιά 10-12 ετών από 7 χώρες της Ευρώπης. Τα αποτελέσματα των ερευνών κατέδειξαν πως στη χώρα μας το 44% των παιδιών είναι υπέρβαρα, με ένα ποσοστό 11.2% να χαρακτηρίζονται παχύσαρκα.


Από το 1998 καταγράφεται αυτή η αυξητική τάση στα ποσοστά της παιδικής παχυσαρκίας, η οποία αισίως από το 2010 φαίνεται να σταθεροποιείται, χωρίς να υπάρχουν, όμως, ικανοποιητικά δεδομένα ακόμη. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι «εάν δεν δράσουμε άμεσα απέναντι σε αυτή την επιδημία, θα έρθουμε σύντομα αντιμέτωποι με γενιές άρρωστων ανθρώπων, ηλικίας 20, 25 και 30 ετών», καθώς το 70% των υπέρβαρων παιδιών και εφήβων θα γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικες, ενώ το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 80% αν ένας εκ των δύο γονέων είναι υπέρβαρος ή παχύσαρκος.

Η παχυσαρκία, φυσικά, ως πολυσυστηματική νόσος, μπορεί να έχει επιπλοκές και αρνητικές συνέπεις ήδη από την παιδική ηλικία, όπως ορθοπεδικά προβλήματα (πλατυποδία, λόρδωση), σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, λιπώδες ήπαρ, υπερλιπιδαιμία, καρδιαγγειακές διαταραχές, πρώιμη ήβη, σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, διαταραχές ύπνου, δύσπνοια και ψυχολογικά προβλήματα.

Ωστόσο, ένα παχύσαρκο παιδί έχει και σημαντικούς κινδύνους μελλοντικά ως ενήλικας, όπως αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο (ειδικά για τα αγόρια), καρκίνο, άσθμα, αλλεργίες, σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, αιφνίδιο θάνατο, φλεβική ανεπάρκεια κάτω άκρων στις γυναίκες, και προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης που θα αναφέρουμε αργότερα. Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος για κάποια από αυτά υπολογίζεται στο 61% για σακχαρώδη διαβήτη, 34% για καρκίνο ενδομητρίου, 30% για χολολιθίαση, 24% για οστεοαρθρίτιδα, 17% για αρτηριακή υπέρταση, 17% για στεφανιαία νόσο, 11% για καρκίνο μαστού και 11% για καρκίνο παχέως εντέρου.

Ωστόσο, ποιοι είναι οι παράγοντες εκείνοι που καθιστούν τα άτομα ευάλωτα στην παχυσαρκία και ποιοι μπορούν να τροποποιηθούν για ένα καλύτερο μέλλον; Τι μπορεί να οδήγησε σε αυτά τα υψηλά ποσοστά παχύσαρκων/ υπέρβαρων ατόμων στη χώρα μας;


Ήδη από την παιδική ηλικία σχηματίζεται μια αρχική εκτίμηση των παιδιών που ίσως γίνουν παχυσαρκα, ανάλογα με τα ερεθίσματα τους, τα πρότυπα, τον τρόπο ζωής της οικογένειας, την θέληση και όρεξη για εκγύμναση του ίδιου του παιδιού, αλλά και, φυσικά, τη διατροφή τους. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, έχει απολεσθεί η συνήθεια της μεσογειακής διατροφής και, ειδικά, τα χρονια της κρίσης είναι πιθανόν να οδήγησαν σε αύξηση του βάρους σε όλο τον πληθυσμό, λόγω της κατανάλωσης θερμιδογόνων φθηνών τροφίμων, ειδικά σε οικογένειες χαμηλού κοινωνικοοικονομικού επιπέδου. Επίσης, η πολύωρη καθημερινή καθιστική ζωή μπροστά στην οθόνη και η μη εφαρμογή διατροφικής αγωγής στα σχολεία φαίνεται να ενισχύουν το πρόβλημα. Ο ρόλος του σχολείου δεν έχει στις μέρες μας τη θέση που θα έπρεπε, με σωστά πρότυπα και ερεθίσματα, ούτε και την απαραίτητη στήριξη και ώθηση των παιδιών προς την γυμναστική.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες επιστημονικές έρευνες εντοπίζουν την πηγή του προβλήματος στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού: προσχολική, βρεφική, εμβρυϊκή ηλικία. Εδώ και περίπου μια δεκαετία, ξεκίνησε μια πρωτοπόρα, για τα ελληνικά δεδομένα, έρευνα από την Κλινική Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής του Πανεπιστημίου Κρήτης, η «Μελέτη ΡΕΑ», όπου οι επιστήμονες παρακολουθούν την υγεία και τους παράγοντες κινδύνου 1.500 «ζευγών» μητέρας-παιδιού από τον νομό Ηρακλείου, με στόχο να διερευνήσουν τις αιτίες της επιδημίας της παιδικής παχυσαρκίας. «Σήμερα τα παιδιά είναι οκτώ ετών και ένα στα τρία είναι ήδη υπέρβαρο ή παχύσαρκο», λένε οι ειδικοί.


Η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος της ζωής του παιδιού που μέχρι πρόσφατα δεν είχε συνδεθεί έντονα με την εμφάνιση παχυσαρκίας. Οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, όμως, εντόπισαν άλλα στοιχεία. Για παράδειγμα, εάν η μητέρα είναι ήδη παχύσαρκη ή υπέρβαρη πριν ξεκινήσει την εγκυμοσύνη, τότε διπλασιάζεται ο κίνδυνος να είναι και το παιδί παχύσαρκο.

Επίσης, ανεξάρτητα από το αρχικό βάρος της μητέρας, για κάθε επιπλέον 200 γραμμάρια ανά εβδομάδα που παίρνει η έγκυος στο πρώτο τρίμηνο της κύησης (πέρα από τη μικρή φυσιολογική αύξηση βάρους), ο κίνδυνος ένα παιδί να γίνει υπέρβαρο ή παχύσαρκο στην ηλικία των δύο ετών αυξάνεται κατά 25%. «Οχι μόνο δεν ισχύει πως μια έγκυος τρώει για δύο, αλλά, αντιθέτως, κάτι τέτοιο φαίνεται να είναι επιβαρυντικό για το παιδί», σημειώνεται από τους οργανωτές της έρευνας, όπως έχουμε επισημάνει και σε άλλα άρθρα του site.

Επίσης, το ενεργητικό κάπνισμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η έκθεση του βρέφους στο παθητικό κάπνισμα, ή σε άλλα φάρμακα, και ο θηλασμός για λιγότερο από τρεις μήνες αυξάνουν κατά 2,5 φορές τον κίνδυνο να είναι ένα παιδί παχύσαρκο στην ηλικία των τεσσάρων ετών ήδη!

Όπως φαίνεται, λοιπόν, από τα ανωτέρω, η παχυσαρκία, εκτός από τη διατροφή, οφείλεται και σε γενετικούς, ψυχολογικούς, ορμονικούς, περιβαλλοντικούς, δημογραφικούς, και κοινωνικό-οικονομικούς παράγοντες, στη μειωμένη φυσική δραστηριότητα αλλά ακόμα και στη λήψη φαρμάκων. Κάπως έτσι, με βάση τους ψυχολογικούς παράγοντες, θα μπορουσαμε να συνδέσουμε και τα υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας στα κορίτσια-έφηβες-γυναίκες, οι οποίες φαίνεται ότι εμφανίζουν και μεγαλύτερα ποσοστά διατροφικών διαταραχών, λόγω τέτοιων παραγόντων, και μεγαλύτερα ποσοστά υπερφαγίας μετά από εξαντλητικές δίαιτες.

Φαίνεται, όμως, ότι παρόλο που θα ήθελαν να χάσουν βάρος στο μεγαλύτερο ποσοστό, ακόμα κι αν αυτό είναι φυσιολογικό, δεν γυμνάζονται όσο οι αντρες, αλλά πολύ λιγότερο. Το 41% των Ευρωπαίων αθλείται τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, ενώ ένα υψηλό ποσοστό που αντιστοιχεί στο 59% των Ευρωπαίων πολιτών αθλείται σπάνια ή καθόλου. Οι άνδρες αθλούνται, ή κάνουν φυσικές δραστηριότητες, περισσότερο από τις γυναίκες. Ωστόσο, αυτή η διαφορά εντοπίζεται κυρίως στις ηλικίες 15 έως 24 ετών, στις οποίες οι άνδρες αθλούνται συχνότερα σε ποσοστό 74% έναντι 55% των γυναικών, με κύρια αιτιολογία την έλλειψη ενδιαφέροντος (20%).


Η συνήθεια αυτή των γυναικών να μην αθλούνται αρκετά και ειδικά να μην αθλούνται από μικρές ηλικίες, για τους όποιους λόγους συμβαίνει αυτό, έχει τις επιπτώσεις στην υγεία τους, που αναφέρθηκαν και ανωτέρω για τον γενικό πληθυσμό, αλλά και επιπτώσεις κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής τους ζωής και κάποιας τυχόν εγκυμοσύνης τους. Για παράδειγμα, οι γυναίκες που δεν αθλούνται ή δεν αθλήθηκαν ποτέ και ως παιδιά, έχουν αυξημένες πιθανότητες μεγάλου BMI με επακόλουθο την μειωμένη αναπαραγωγική δυνατότητα, σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, μειωμένη θετική απάντηση σε εξωσωματική γονιμοποίηση, αν αυτή είναι αναγκαία, μειωμένη δυνατότητα να φέρουν εις πέρας μια φυσιολογική άνευ επιπλοκών εγκυομοσύνη, και αυξημένη εμφάνιση επιπλοκών στην περίοδο της κύησης, όπως γέννηση παιδιών με αυξημένο βάρος σώματος και πιθανή μελλοντική εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη, αυξημένες πιθανότητες καισαρικής τομής, εμφάνιση αυξημένης πίεσης αρτηριακού αίματος στην κύηση, ορθοπεδικά προβλήματα, διαβήτη κύησης.

Επίσης, γυναίκα που ξεκινάει ήδη με αυξημένο σωματικό βάρος την εγκυμοσύνη της, έχει αυξημένες πιθανότητες περιγεννητικών επιπλοκών, προβλημάτων του νεογνού, όπως υπογλυκαιμία, αυξημένο σωματικό, νεογνικό ίκτερο, περιγεννητική θνησιμότητα και εμφάνιση συγγενών διαμαρτιών. Τα προβλήματα, ωστόσο, της αποχής από την γυμναστική μπορεί να εμφανιστούν και πολύ αργότερα, όπως επισημάναμε ήδη.

Φαίνεται λοιπόν ότι αν όχι παγκόσμια, σίγουρα στη χώρα μας, το μήνυμα της άθλησης δεν έχει βρει την επιθυμητή ανταπόκριση. Τι μπορεί να γίνει για να αλλάξει αυτό καθοριστικά;

Οι γονείς αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά και θα πρέπει να τα εισάγουν στην έννοια της «μη οργανωμένης φυσικής άσκησης». Ο χρόνος που περνούν ο πατέρας ή η μητέρα με το παιδί φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στο να μη γίνει παχύσαρκο και να αναπτύξει καλή διατροφική συμπεριφορά, αναφέρουν χαρακτηριστικά οι επιστήμονες. Τα πράγματα, για να αλλάξουν ριζικά, πρέπει να αλλάξουν από τους νεότερους, μεγαλώνοντας παιδιά και νέους με καλύτερες, βελτιωμένες και διαφορετικές αντιλήψεις από τις προηγούμενες που οδήγησαν σε απογοητευτικά αποτελέσματα.

Ας παίξουμε με τα παιδιά, ας ξεκινήσουν δραστηριότητες μετά το σχολείο, ας μειώσουμε την τηλεόραση και τον υπολογιστή, ας τους μάθουμε – και μαζί με τα παιδιά και τους εφήβους, ας μάθουμε και οι ενήλικες – να αγαπούν τη ζωή. Και ζωή σημαίνει δραστηριότητα, ενέργεια, κίνηση, αυτοβελτίωση, συνεχής προσπάθεια. Μόνο έτσι θα απολαύσει η κοινωνία τα πραγματικά αποτελέσματα του ρητού της: «νους υγιής εν σώματι υγιεί».

Πωλίνα Παυλή
Ιατρός
Μέλος Συλλόγου Νέων Ιατρών

The post «Ελληνική» παχυσαρκία: ζήτημα με «βαθιές» ρίζες, γένους θηλυκού; appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/13425/feed 0
Αφιέρωμα: μπασκετικές ταινίες και ντοκιμαντέρ http://www.ageofbasketball.net/archives/13310 http://www.ageofbasketball.net/archives/13310#respond Mon, 08 Jan 2018 14:52:37 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=13310 Επειδή κάποιες ώρες της ημέρας δεν γίνεται να είμαστε στο γήπεδο παίζοντας μπάσκετ, επειδή μπορεί η σχέση σας να θέλει να δείτε… ταινιούλα, το Age of Basketball είναι εδώ για να σας προτείνει 10 ταινίες και 10 ντοκιμαντέρ, μπασκετικά για βραδιές… βιντεοθεραπείας! Η λίστα δεν είναι εξαντλητική, αλλά σίγουρα μιλάμε για 20 από τις καλύτερες …

The post Αφιέρωμα: μπασκετικές ταινίες και ντοκιμαντέρ appeared first on Age Of Basketball.

]]>
Επειδή κάποιες ώρες της ημέρας δεν γίνεται να είμαστε στο γήπεδο παίζοντας μπάσκετ, επειδή μπορεί η σχέση σας να θέλει να δείτε… ταινιούλα, το Age of Basketball είναι εδώ για να σας προτείνει 10 ταινίες και 10 ντοκιμαντέρ, μπασκετικά για βραδιές… βιντεοθεραπείας! Η λίστα δεν είναι εξαντλητική, αλλά σίγουρα μιλάμε για 20 από τις καλύτερες τηλεοπτικές μπασκετικές στιγμές για να περάσετε το χρόνο σας. Πάμε, λοιπόν, αρχίζοντας με τα ντοκιμαντέρ:

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

To The Max

Στόρι: Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τα τελευταία πλέι-οφς του Τζόρνταν με τους Μπουλς, με σχετικές συνεντεύξεις διαφόρων μπασκετάνθρωπων. Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο πώς προετοιμαζόταν ψυχολογικά οΤζόρνταν για κάθε αγώνα και πώς επανερχόταν από κάθε λογής άσχημες στιγμές.

Θα πατήσεις Pause; Ξέρεις τι θα συμβεί και δε σου δίνει παρά ελάχιστες προσωπικές στιγμές. Είναι, όμως, ο Τζόρνταν.

Μπασκετικό highlight: Είναι ένα ντοκιμαντέρ για τον Τζόρνταν, μπορείς αλήθεια να ξεχωρίσεις ένα highlight;

Πρέπει να ξέρεις ότι: Όπως κάθε ιστορία για κάτι… τελευταίο για τον Τζόρνταν, ο σκηνοθέτης έπεσε έξω για όταν νόμιζε ότι γύριζε ντοκιμαντέρ για τους τελευταίους αγώνες του Μάικλ.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Μπιλ Μάρεϊ προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ο Τζόρνταν ανήκει στους καλύτερους των… τελευταίων 25,000 χρόνων.

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «–Θα ξεκινήσει βασικός σήμερα ο Μάικλ; Έχει χάσει τα πρώτα 65 παιχνίδια της σεζόν! –Ως κανόνας, όταν έχεις άγαλμα έξω από το γήπεδο, συνήθως δεν ξεκινάς απ’τον πάγκο.»

Και για κριτική: Όχι ό,τι πληρέστερο περιμένεις σε ένα ντοκιμαντέρ για τον Τζόρνταν.

Κατάλληλο για…
τους φαν του Τζόρνταν.

Without Bias

Στόρι: Ο θάνατος του Λεν Μπάιας και η κληρονομιά που άφησε στο μπάσκετ και το νομικό σύστημα. Μεγάλο διάστημα του ντοκιμαντέρ εστιάζει στο χρονικό των 2-3 ημερών γύρω από το θάνατό του με δηλώσεις από φίλους και οικογένεια.

Θα πατήσεις Pause; Όχι τόσο μπάσκετ όσο θα θέλαμε για να καταλάβουμε το μέγεθος του ταλέντου του, αλλά είναι δοσμένο σχεδόν αστυνομικά για να κρατήσει το ενδιαφέρον.

Μπασκετικό highlight: Όταν τον βλέπεις στα κολλεγιακά βίντεο να πατάει και να σηκώνεται με τόση δύναμη καταλαβαίνεις ότι κάτι καλό υπήρχε εκεί…

Πρέπει να ξέρεις ότι: Ο θάνατος του Μπάιας οδήγησε σε αναθεωρήσεις του νομικού συστήματος σχετικά με καταδίκες για κατοχή κοκαΐνης.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που σε φάση από κολλεγιακό αγώνα ο Μπάιας πηδάει για τάπα και το κεφάλι του αγγίζει το στεφάνι.

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις):
«Μα δεν καταλαβαίνετε. Είναι ο Λεν Μπάιας. Δεν μπορεί να πεθάνει. Πρέπει να έρθετε γρήγορα.»

Και για κριτική: Λιγότερα μπασκετικά ντοκουμέντα από όσα θα θέλαμε.

Κατάλληλο για… φαν του Αμερικάνικου μπάσκετ αλλά και αστυνομικών ντοκιμαντέρ γενικότερα.

The Year of the Yao 

Στόρι: Αφηγείται την ιστορία της πρώτης σεζόν του Γιάο στο NBA, από τη βραδιά του ντραφτ μέχρι τη μάχη για τα πλέι-οφ. Το ντοκιμαντέρ εστιάζει ιδιαίτερα στη σχέση του Γιάο με τον μεταφραστή του και στην προσπάθειά του να ενταχθεί στην αμερικανική κουλτούρα.

Θα πατήσεις Pause; Το βλέπεις όλο με τη μία. Όχι τόσο για την μπασκετική ιστορία, αλλά για το πώς με έναν άνθρωπο δύο κόσμοι έρχονται πιο κοντά. Είναι κατά βάση το πώς ο Γιάο βάζει το NBA στα σπίτια των Κινέζων και πώς ο αθλητισμός ρίχνει πολιτισμικές γέφυρες.

Μπασκετικό highlight: Χαρακτηριστική έμφαση δίνεται στον πρώτο αγώνα του Γιάο εναντίον του Σακίλ και πώς οι δύο κυρίαρχοι κόσμοι συγκρούονται.

Πρέπει να ξέρεις ότι: Ο Γιάο έγινε η αιτία για τον πρώτο αγώνα μπάσκετ που διεξήχθη στην Κίνα και για ένα τεράστιο άνοιγμα μπασκετικού μάρκετινγκ σε μία αγορά πάνω από 1 δισεκατομμυρίου ανθρώπων. Το ντοκιμαντέρ τελειώνει πριν καν ο Γιάο αρχίσει τις πολύ καλές χρονιές στο NBA.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που οι συμπαίκτες του στο Χιούστον συζητούν για το ότι στην κουλτούρα του 22χρονου Γιάο δεν είναι επιτρεπτό να κυριαρχείς πάνω στους αντιπάλους σου, οπότε βάζουν στόχο να τον μεταπείσουν!

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Δέχεστε επιταγές;».

Και για κριτική: Θα μπορούσε να είχε περισσότερα ντοκουμέντα από τα προ-NBA χρόνια του Γιάο.

Κατάλληλο για… κάθε μπασκετόφιλο.

Once Brothers

Στόρι: Η ιστορία της συγκλονιστικής ομάδας της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και πώς ο πόλεμος και η διάσπαση επηρέασε τους παίκτες εκείνης της γενιάς, σε αφήγηση από τον Βλάντε Ντίβατς. Η έμφαση δίνεται στη σχέση του Ντίβατς με τον Πέτροβιτς και πώς αυτή άλλαξε με τον πόλεμο.

Θα πατήσεις Pause; Ενώ παρελαύνει από την οθόνη όλη εκείνη η χρυσή γενιά που τόσο στενά συνδέθηκε και με την άνοιξη του Ελληνικού μπάσκετ; Ούτε καν.

Μπασκετικό highlight: Διάλεξε ποιο κρεσέντο του Ντράζεν θέλεις να θυμάσαι καλύτερα.

Πρέπει να ξέρεις ότι: Το να παίζεις για τη Γιουγκοσλαβία ή για την Κροατία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ήταν πολύ διαφορετικό για διαφορετικούς ανθρώπους.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Ντίβατς περπατάει στους δρόμους του Ζάγκρεμπ και πολλοί τον κοιτούν περιφρονητικά.

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Εσείς τον γεννήσατε, αλλά ανήκει σε όλους μας».

Και για κριτική: Από το ντοκιμαντέρ λείπει ο Βράνκοβιτς, κολλητός φίλος του Ντράζεν και συνοδοιπόρος των δύο σε NBA και Εθνικές.

Κατάλληλο για… κάθε φαν του μπάσκετ σε Ευρώπη και NBA. Κάθε Έλληνα μπασκετόφιλο που θέλει να καταλάβει λίγο καλύτερα τι συνέβαινε στο μυαλό όλων των φοβερών «μωρών» της Γιουγκοσλαβίας που έπαιζαν στα 90s στη χώρα μας.

The Other Dream Team

Στόρι: Η συγχρονή πολιτική ιστορία της Λιθουανίας μέσα από τα μάτια του μπάσκετ, με πρωταγωνιστές τον Μαρτσουλιόνις και τον Σαμπόνις. Από τη Σοβιετική καταπίεση στην ανεξαρτησία και από τις πολιτικές μεταγραφές στον τεράστιο μικρό τελικό του 1992 στη Βαρκελώνη. Σε μια μικρή παράλληλη ιστορία βλέπουμε τον Γιόνας Βαλανσιούνας να τα καταφέρνει στο ντραφτ πατώντας στην παρακαταθήκη των προηγούμενων.

Θα πατήσεις Pause; Ούτε για αστείο. Τα εντυπωσιακά ντοκουμέντα κυμαίνονται από τον Χομίτσιους να κάνει λαθρεμπόριο αγοράζοντας ηλεκτρονικά στα ταξίδια του με την ΕΣΣΔ, μέχρι την ιστορία του σκελετού των Grateful Dead να καρφώνει στις μπλούζες των Λιθουανών το 1992 και τις εκτυπωμένες φωτογραφίες του Καρνισόβας από τη Βαρκελώνη!

Μπασκετικό highlight: Τι να πρωτοδιαλέξεις; Την μπασκέτα που έφτιαξε με τα χέρια του ο Μαρτσουλιόνις έξω από το σπίτι του ώστε να μπορεί να παίζει μπάσκετ εντός οπτικής απόστασης από τη μάνα του; Αρχειακό υλικό από το Ευρωπαϊκό του 1939 που κέρδισε η Λιθουανία; Τον Ρεντ Άουερμπαχ να δηλώνει το 1986 ότι ο Σαμπόνις είναι στους 3-4 καλύτερους σέντερ του κόσμου και η ΕΣΣΔ πρέπει να τον αφήσει να ταξιδέψει στις ΗΠΑ;

Πρέπει να ξέρεις ότι: Τα ενδεχόμενα και μόνο μεταγραφής του Μαρτσουλιόνις και του Σαμπόνις στο NBA απαιτούσαν ουσιαστικά πολιτικές και διπλωματικές διαπραγματεύσεις.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Σάσα Βολκόφ (4ος το 1992 με την ομάδα της Πρώην ΕΣΣΔ) δηλώνει «δε θα ήταν σωστό ιστορικά αν είχαμε κερδίσει εμείς…».

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Σαρούνας, σήμερα το βράδυ ή θα γίνεις ο πιο πλούσιος Λιθουανός αθλητής ή θα βρεθείς σε φυλακή της Σιβηρίας».

Και για κριτική: Τα πολιτικά ιστορικά στοιχεία, όπως συχνά συμβαίνει στα ντοκιμαντέρ, είναι δοσμένα κάπως μονοδιάστατα.

Κατάλληλο για… μπασκετικούς και ιστορικούς junkies. Μόνο για ενηλίκους όμως, αφού περιλαμβάνει αρκετές βίαιες και σκληρές σκηνές.

The Doctor

Στόρι: Η βιογραφία του Τζούλιους Dr.J Έρβινγκ από το σχολείο μέχρι το τέλος της καριέρας του, διανθισμένη με πολλές προσωπικές ιστορίες και πάμπολλες συνεντεύξεις με θρύλους των playgrounds, του ABA και του NBA. Κατά βάθος είναι η ιστορία του πώς ένας θρύλος μπορούσε να γεννηθεί πριν την εποχή της επικοινωνίας.

Θα πατήσεις Pause; Όχι, γιατί μόλις έχεις αρχίσει να συνειδητοποιείς πόσο μεγάλος ήταν…

Μπασκετικό highlight: Όλες οι αγαπημένες σκηνές με τον Dr.J να περπατάει στον αέρα.

Πρέπει να ξέρεις ότι: Ο Έρβινγκ είναι από τους άθλητες που δικαιολογημένα μπορούν να υποστηρίζουν ότι άλλαξαν το άθλημα του μπάσκετ.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Dr.J μετράει τα βήματά του από τη γραμμή του φάουλ και ξεκινάει για το κάρφωμα που έγινε το σήμα κατατεθέν 50άρι σε κάθε μεταγενέστερο διαγωνισμό καρφωμάτων.

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Αν έψαχνες τον ορισμό του ‘cool’ σε λεξικό της δεκαετίας του 1970, θα έλεγε ‘βλέπε Τζούλιους Έρβινγκ’».

Και για κριτική: Τίποτα, η τέλεια βιογραφία για τον Dr.J.

Κατάλληλο για… κάθε μπασκετόφιλο.

Iverson

Στόρι: Η καριέρα του Άλεν Άιβερσον από το σχολείο μέχρι την αποχώρησή του από το μπάσκετ. Διανθισμένο με πλούσιο αρχειακό υλικό και ιδιαίτερη έμφαση στην προσωπικότητα, την κοινωνική του επιρροή, τη σχέση του με τον Λάρι Μπράουν και τα μπλεξίματα του με το νόμο.

Θα πατήσεις Pause; Θα το δεις όλο, τόσο για το μπάσκετ όσο και για να καταλάβεις το τι σήμαινε ο Άιβερσον για χιλιάδες παιδιά.

Μπασκετικό highlight: Οι στιγμές του από τη σεζόν 2000-01 παραμένουν ντοκουμέντο για μία από τις καλύτερες χρονιές που είδε ποτέ το NBA από έναν παίχτη.

Πρέπει να ξέρεις ότι: ο Άιβερσον καταδικάστηκε και φυλακίστηκε άδικα όταν ήταν 18 χρονών, με ένα βίντεο που θα τον αθώωνε να αποκρύπτεται από τα στοιχεία.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Άιβερσον αντιδράει στην ανακοίνωση του Στερν ότι οι αθλητές πρέπει να ντύνονται με κουστούμια έξω από τα γήπεδα. Μια απελπισμένη προσπάθεια να ανακόψει την «κακή επιρροή» της χιπ χοπ κουλτούρας από το μπάσκετ.

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Μα δε θα βρούμε κι άλλο παιδί σαν αυτόν στα επόμενα 5-10 χρόνια;». «Όχι.»

Και για κριτική: Ακόμα και τα αμφιλεγόμενα στοιχεία της προσωπικότητάς του περνούν υπό ένα θετικό πρίσμα.

Κατάλληλο για… τους φαν του NBA.

One in a Billion

Στόρι: Η ιστορία του Σατνάμ Σινγκ Μπαμάρα, του πρώτου Ινδού που επιλέχθηκε ποτέ στο draft του NBA το 2015. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τα πρώτα χρόνια της ζωής του από ένα μικρό χωριό της επαρχιακής Ινδίας και έπειτα παρακολουθεί όλη την εξέλιξή του στις ακαδημίες των ΗΠΑ μέχρι την ημέρα του ντραφτ.

Θα πατήσεις Pause; Ίσως αλλά θα γυρίσεις να το δεις για να παρακολουθήσεις πρακτικά το πώς οι Αμερικάνοι αγκάλιασαν τον Σατνάμ για να το κάνουν πρακτικά το απόλυτο project 10-15 ετών που αν πετύχει θα αλλάξει τον κόσμο τους τόσο όσο και ο Γιάο.

Μπασκετικό highlight: Πολύ λίγα αλλά το ύψος του και το σώμα του κυριαρχούν σε όλα τα πλάνα.

Πρέπει να ξέρεις ότι: 635 εκατομμύρια άτομα στην Ινδία παρακολούθησαν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου κρίκετ του 2015. Είναι η τελευταία τόσο μεγάλη αγορά που δεν έχει ανοίξει ακόμα για το μπάσκετ.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… με το πρώτο κλειστό γήπεδο στην Ινδία που προπονήθηκε ο Σατνάμ. Είναι από τα καλύτερα γήπεδα στη χώρα, αλλά το ταβάνι έχει τρύπες, μέσα πετούν πουλιά, δεν έχει θέρμανση ή κλιματισμό, και από έξω φαίνεται ερείπιο.

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Μου είπαν: ‘Τώρα έχεις ευθύνη για την οικογένειά σου, για τους προπονητές σου, για τη χώρα σου’, και σκέφτηκα: ‘Μα είναι πάρα πολλά’.

Και για κριτική: Λίγο μπάσκετ, αναμενόμενο βέβαια αφού ο Σατνάμ δεν έχει παίξει επαγγελματικά ακόμα.

Κατάλληλο για… όσους ψάχνουν μια inside ματιά στο διεθνές σκάουτινγκ και τις μπασκετικές ακαδημίες των ΗΠΑ, αλλά και στην ανθρώπινη ιστορία ενός παιδιού που δυσκολεύεται να καταλάβει πόσο ψηλά στοχεύουν οι άλλοι για αυτόν.

#Rucker50

Στόρι: Η 50η επέτειος του Rucker Park, του πιο διάσημου μπασκετικού playground της Νέας Υόρκης. Στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε δηλώσεις ανθρώπων που έζησαν το διάσημο καλοκαιρινό του τουρνουά.

Θα πατήσεις Pause; Δεν έχει την ατμόσφαιρα που θα ήθελες αλλά σου δείχνει τη σημασία του ανοιχτού γηπέδου για την εξέλιξη του επαγγελματικού μπάσκετ.

Μπασκετικό highlight: Το ESPN να μεταδίδει αγώνες live από το Rucker Playground στις δεκαετίες του ’70-80 επειδή «εκεί ήταν οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου» .

Πρέπει να ξέρεις ότι: Επαγγελματίες από το ΝΒΑ πήγαιναν τα καλοκαίρια για να παίξουν στο τουρνουά του Rucker Park.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που αγώνες στο καλοκαιρινό τουρνουά του Rucker μαζεύονταν θεατές από όλη την Ανατολική ακτή των ΗΠΑ για να παρακολουθήσουν από κοντά, σκαρφαλωμένοι σε δέντρα, κρεμασμένοι από μπαλκόνια, ανεβασμένοι σε ξυλοπόδαρα.

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Θα ήταν ίδιο το μπάσκετ αν δεν ήταν στο Rucker ο Τζούλιους για να πει ‘καλύτερα να με λέτε Doctor’;».

Και για κριτική: Του λείπει σκηνοθετικά η μυστηριακή ατμόσφαιρα που θα ήθελες να έχει ένα ντοκιμαντέρ για ένα σχεδόν μυθικό playground.

Κατάλληλο για… κάθε φίλο του σύγχρονου NBA που θέλει να καταλάβει από πού προέρχεται μέρος της σημερινής κουλτούρας.

At All Costs

Στόρι: Μια ματιά εκ των έσω στην AAU, τα καλοκαιρινά all-star τουρνουά για παιδιά 11-17 ετών που ψάχνουν να εντυπωσιάσουν σκάουτερ σε όλη τη χώρα, να προσελκύσουν αθλητικές υποτροφίες σε κολέγια ή να κυνηγήσουν το άλμα στο ΝΒΑ. Εκεί που κυβερνάνε οι σκάουτερ και οι recruiters και οι έφηβοι σπονσοράρονται από φίρμες αθλητικών παπουτσιών.

Θα πατήσεις Pause; Όχι. Γονείς που εξαντλούν τα παιδιά τους, recruiters που φιλοξενούν παιδιά στο σπίτι τους για όλο το καλοκαίρι για να τους πηγαίνουν σε τουρνουά και προπονήσεις, φίρμες παπουτσιών που εξαγοράζουν ανθρώπους και ομάδες σε ένα περιβάλλον που δεν είναι υπό έλεγχο, ατζέντηδες που κλείνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, και έφηβοι που όσο εύκολα τους δίνονται τα πάντα τόσο εύκολα τους ξεχνάνε.

Μπασκετικό highlight: Πολλές φάσεις από τα καλύτερα εφηβικά ταλέντα της Αμερικής.

Πρέπει να ξέρεις ότι: Παιδιά που δεν είναι ούτε 16 χρονών καταλήγουν να παίζουν ως και 100 αγώνες σ’ένα μόνο καλοκαίρι στην AAU.

Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ένα από τα χαμένα ταλέντα της AAU, ο Σέι Κόττον, αναπολεί και αναριωτέται: «Πώς μπορείς να προστατευτείς από όλες αυτές τις επιρροές που προσπαθούν να σε ρουφήξουν σαν δίνη;»

Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Το καλύτερό τους σενάριο είναι να βρουν ένα τρομερό ταλέντο που έχει μόνο ένα γονιό, τη μαμά του, και αυτή δεν ξέρει τίποτα για το άθλημα.»

Και για κριτική: Το ντοκιμαντέρ σου δείχνει όλα τα κακώς κείμενα μέσα από τα μάτια μιας από τις πιο επιτυχημένες – και διαπλεκόμενες – ακαδημίες της AAU και σε αφήνει να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα χωρίς να βάζει συναίσθημα.

Κατάλληλο για… γονείς, νέους αθλητές, και κάθε έναν από εμάς που έπαιξε κάποτε σε ακαδημίες ελπίζοντας να τα καταφέρει επαγγελματικά. Το πάθος γονιών και recruiters που προσπαθούν να δουν ποιοι είναι οι καλύτεροι προκαλώντας εξάντληση στα παιδιά τους μέχρι να δούνε ποιος θα αντέξει σε αφήνει χωρίς κανέναν κυνισμό για τη διαδικασία.

ΤΑΙΝΙΕΣ 

Hoosiers (1986)

Από τις κλασικότερες ταινίες με θέμα το μπάσκετ με τον μεγάλο Τζιν Χάκμαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δίπλα του η Μπάρμπαρα Χέρσεϊ και ο Ντένις Χόπερ. Ταινία εμπνευσμένη από την πορεία των Ίντιανς το 1954 μέχρι τον τελικό της πολιτείας της Ιντιάνα. Ο Νόρμαν Ντέιλ (Χάκμαν) φτάνει σε μια πόλη της Ιντιάνα και προσπαθεί να στρώσει την ομάδα μπάσκετ, μαζί με τον αλκοολικό πατέρα (Χόπερ) ενός από τους παίκτες. Η ταινία είναι ουσιαστικά μια διαδρομή προς την εξιλέωση της ομάδας, του προπονητή, αλλά και ολόκληρης της πόλης μαζί του μέχρι τον τίτλο της πολιτείας. Προτάθηκε για δύο Όσκαρ, δεύτερου αντρικού ρόλου (Ντένις Χόπερ) και καλύτερης μουσικής.

White men can’t jump (1992 – Οι λευκοί δεν μπορούν να πηδήξουν)

Από τις γνωστές μπασκετικές ταινίες, με πρωταγωνιστές τουw Γούντι Χάρελσον και Γουέσλι Σνάιπς. Μια ματιά στο streetball, με διασκεδαστική αντιπαράθεση των μπασκετικών ικανοτήτων λευκών και μαύρων αλλά και ειλικρινείς στιγμές για τη σημασία για αυτά τα παιδιά των στοιχημάτων που παίζονται στα μονά στα playgrounds.

Hoop dreams (1994)

Η καλύτερη ίσως ταινία όλων των εποχών για το μπάσκετ. Ουσιαστικά πρόκειται για ντοκιμαντέρ, καθώς η ταινία παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο τη ζωή και την πορεία δύο νεαρών παιδιών από το Σικάγο στην προσπάθειά τους να γίνουν σουπερστάρ του μπάσκετ. Η ταινία δεν έχει ηθοποιούς, αλλά τους αληθινούς πρωταγωνιστές στη ζωή τους (εξ ου και ο χαρακτηρισμός ντοκιμαντέρ), αλλά ξεφεύγει τελείως από τα πλαίσια του ντοκιμαντέρ, ενώ ήταν εντελώς πρωτοποριακή ως σύλληψη για την εποχή της. Οι δύο νεαροί έχουν τον Αϊζάια Τόμας ως είδωλο, αλλά οι πορείες τους είναι τελείως διαφορετικές. Το ταλέντο δεν τους λείπει, όμως μόνο ο ένας φτάνει ψηλά, την ώρα που ο άλλος βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην φτωχή ζωή του. Δεν είναι συνηθισμένη ταινία, όμως μέσα από το ξετύλιγμα του μίτου της βλέπουμε τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, τον πόνο και την αγωνία των δύο παιδιών. Προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερου μοντάζ, απαραίτητη στη συλλογή κάθε μπασκετόφιλου.

Blue chips (1994)

Ταινία για την αθέατη πλευρά της προσπάθειας των κολλεγίων να εντάξουν τα καλύτερα ταλέντα στο δυναμικό τους. Εκτός από τον πρωταγωνιστή Νικ Νόλτε, στην ταινία σημαντικό ρόλο έχουν οι Σακίλ Ο’Νιλ και Πένι Χαρνταγουέι, τον καιρό της συνύπαρξής τους στο Ορλάντο. Παίζει ακόμη ο θρυλικός Μπομπ Κούζι και εμφανίζεται μια πληθώρα γνωστών αθλητών.

Rebound: The Legend of Earl ‘The Goat’ Manigault (1996)

Ταινία για τη ζωή του μεγάλου Ερλ Μάνιγκολτ, τον οποίο στην ταινία υποδύεται ο Ντον Τσιντλ. Βασίζεται σε πολλά αληθινά περιστατικά της ζωής του Μάνιγκολτ, δίνοντας βάση στο πώς βγαίνοντας από την φυλακή, καθαρός από ναρκωτικά, αφιερώνει τη ζωή του στο να βοηθήσει τα παιδιά του Χάρλεμ. Το 1996 που γυρίστηκε ήταν η 25η επέτειος του πρώτου τουρνουά που πήρε το όνομά του. Στην ταινία παίζουν ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και ο Κέβιν Γκαρνέτ (στο ρόλο του… Ουίλτ Τσάμπερλεν).

Space jam (1996)

Γνωστή και δημοφιλής ταινία κινουμένων σχεδίων με τον Τζόρνταν (και τον Μπιλ Μάρεϊ) να περιβάλλεται από τους ήρωες της Warner Bros οι οποίοι τον καλούν για να τους βοηθήσει σε αγώνα απέναντι σε τερατώδεις εξωγήινους που έχουν κλέψει το ταλέντο των Μάγκσι Μποκς, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Λάρι Τζόνσον, Πατ Γιούιν και Σον Μπράντλεϊ. Πολλές φιλικές συμμετοχές από μπασκετμπολίστες και καρτούν. Διασκεδαστικό, πετυχημένο και μπασκετικό.

Eddie (1996 – Έντι)

Διασκεδαστική ταινία με την απολαυστική Γούπι Γκόλντμπεργκ να υποδύεται τη φανατική οπαδό των Νικς που καταλήγει… προπονητής τους! Ρικ Φοξ, Τζον Σάλεϊ, Μαλίκ Σίλι, Μαρκ Τζάκσον, Γκρεγκ Όστερταγκ και ακόμη ο Φρανκ Λανγκέλα που προτάθηκε φέτος για Όσκαρ Α΄ αντρικού ρόλου αλλά και πολλοί ακόμα… celebrities από το χώρο του μπάσκετ και της Νέας Υόρκης εμφανίζονται.

He got game (1998)

Από τις καλύτερες ταινίες μπάσκετ, σε σκηνοθεσία του «μάστορα» Σπάικ Λι, με τον Ρέι Άλεν να στέκεται αξιοπρεπέστατα, δίπλα στο σπουδαίο Ντένζελ Ουάσιγκτον. Η ταινία παρακολουθεί την πορεία προς την καταξίωση ενός ταλαντούχου νεαρού αποκαλύπτοντας παράλληλα τις «βρωμιές» και τα παιχνίδια που παίζονται στο χώρο. Εκτός από την ερμηνεία – έκπληξη του Άλεν, στο έργο εμφανίζονται οι Τράβις Μπεστ, Ρικ Φοξ, Τζον Ουάλας, Ουόλτερ ΜακΚάρτι και με φιλική συμμετοχή οι Μάικλ Τζόρνταν και Σακιλ Ο’Νίλ. Από τα… must-see.

Coach Carter (2005)

Ο Κεν Κάρτερ (Σάμουελ Τζάκσον) δέχεται τη δουλειά του προπονητή στο παλιό του Λύκειο, με το οποίο είχε κερδίσει το πρωτάθλημα. Πρόκειται για έναν ιδιόρρυθμό και δύστροπο προπονητή, που με απίστευτη αυστηρότητα (ακόμη και με γραπτά συμβόλαια συμπεριφοράς) προσπαθεί να αλλάξει τη συμπεριφορά των παικτών του. Η ομάδα αρχίζει να αποδίδει σταδιακά και να είναι ανίκητη, αλλά όταν ο Κάρτερ αποκαλύπτει ότι οι παίκτες του δεν αποδίδουν στα μαθήματά τους κοντράρεται με το σχολείο και ολόκληρη την πόλη καθώς κλείνει το γυμναστήριο και «κόβει» την ομάδα μέχρι να βελτιωθούν οι ακαδημαϊκές επιδόσεις των παικτών του. Τελικά, μαθαίνει στους παίκτες του ότι η ζωή είναι περισσότερο από το μπάσκετ και τους «αγγίζει» τις ζωές. Στην ταινία παίζει και η Ασάντι.

Glory Road (2006)

Η ταινία αναφέρεται στον Ντον Χάσκινς που το 1965-66 στην προσπάθειά του να βρει τα καλύτερα ταλέντα στις Η.Π.Α. έφτιαξε την πρώτη ουσιαστικά μεικτή ομάδα κολεγίου σε «άσπρη» πόλη. Επτά μαύροι και 5 λευκοί ήταν στους Τέξας Μάινερς εκείνη τη σεζόν, μια ομάδα που άφησε ιστορία, με 5 μαύρους στη βασική πεντάδα της. Παρά τις αντιξοότητες και τον ρατσισμό που αντιμετωπίζουν οι Μάινερς του Χάσκινς (Τζος Λούκας) φτάνουν μέχρι τον τελικό του NCAA όπου αντιμετωπίζουν το παντοδύναμο Κεντάκι του Άντολφ Ρουπ (Γιον Βόιτ). Πέρασμα από την ταινία κάνει και ο Πατ Ράιλι.

The post Αφιέρωμα: μπασκετικές ταινίες και ντοκιμαντέρ appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/13310/feed 0
Ιστορίες από το NCAA… http://www.ageofbasketball.net/archives/12917 http://www.ageofbasketball.net/archives/12917#respond Wed, 27 Dec 2017 18:20:58 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=12917   Το Age of Basketball σας ταξιδεύει στο αμερικανικό κολεγιακό μπάσκετ, κοιτώντας ιστορίες παικτών που άφησαν το σημάδι τους στα παρκέ του. Αστέρια για ένα βράδυ, ιστορίες αυταπάρνησης και επιμονής, περιπέτειες με αίσιο τέλος, τραγωδίες, στιγμές που αξίζουν να μνημονευτούν, ετοιμαστείτε να μπούμε στον ξεχωριστό κόσμο του NCAA! – Ο θρύλος του Μάικ Λόκχαρτ! – Κέβιν …

The post Ιστορίες από το NCAA… appeared first on Age Of Basketball.

]]>
var tag='##P#A#H1#H2#H3#H4#H5#H6#SPAN#DIV#TD#LI#BUTTON#B#I#FONT#LABEL#STRONG#EM'; var class_='' ; var id_='' ; var max_=parseInt('120') ; var min_=parseInt('80') ; var all_elems=new Array(); var elements_id=null; var al_id=false; var al_class=false; var allow_ids=new Array(); var allow_classes=new Array(); x=id_; if(x) while(x.indexOf('#')!=-1) { val=x.substr(0,x.indexOf('#')); allow_ids.push(val); x=x.substr(x.indexOf('#')+1); } else allow_ids[0]=false; x=class_; if(x) while(x.indexOf('#')!=-1) { val=x.substr(0,x.indexOf('#')); allow_classes.push(val); x=x.substr(x.indexOf('#')+1); } else allow_classes[0]=false; function getTextNodesIn(node, includeWhitespaceNodes, fontSize) { var textNodes = [], whitespace = /^\s*$/; function getTextNodes(node) { //alert(node.parentNode); if (node.nodeType == 3) { if (includeWhitespaceNodes || !whitespace.test(node.nodeValue)) { parent_=node.parentNode; if(parent_.nodeName=="FONT" && parent_.getAttribute("my")=="my" ) {if(((tag.indexOf('#'+parent_.parentNode.tagName)!=-1) || (tag.indexOf("all")!=-1)) && (parent_.parentNode.tagName!="SCRIPT")) { x=fontSize+"%"; parent_.style.fontSize=x; } } else { if(((tag.indexOf('#'+parent_.tagName)!=-1) || (tag.indexOf("all")!=-1)) && (parent_.tagName!="SCRIPT")) { var newnode=document.createElement('font'); newnode.setAttribute('style','font-size:'+fontSize+'%'); newnode.setAttribute('my','my'); var text = document.createTextNode(node.nodeValue); newnode.appendChild(text); parent_.replaceChild(newnode,node); textNodes.push(node); } } } } else { for (var i = 0, len = node.childNodes.length; i < len; ++i) { getTextNodes(node.childNodes[i]); } } } getTextNodes(node); return textNodes; } var prefsLoaded_my = false; var defaultFontSize_my =100; var currentFontSize_my = defaultFontSize_my; //alert(currentFontSize_my); function changeFontSize_my(sizeDifference_my){ currentFontSize_my = parseInt(currentFontSize_my) + parseInt(sizeDifference_my * 5); if(currentFontSize_my > max_){ currentFontSize_my = max_; }else if(currentFontSize_my < min_){ currentFontSize_my = min_; } setFontSize_my(currentFontSize_my); }; function setFontSize_my(fontSize){ for(i=0; i +100%-

 

Το Age of Basketball σας ταξιδεύει στο αμερικανικό κολεγιακό μπάσκετ, κοιτώντας ιστορίες παικτών που άφησαν το σημάδι τους στα παρκέ του. Αστέρια για ένα βράδυ, ιστορίες αυταπάρνησης και επιμονής, περιπέτειες με αίσιο τέλος, τραγωδίες, στιγμές που αξίζουν να μνημονευτούν, ετοιμαστείτε να μπούμε στον ξεχωριστό κόσμο του NCAA!

Ο θρύλος του Μάικ Λόκχαρτ!

– Κέβιν Λάου: Μια ιστορία θάρρους, επιμονής και νίκης

– Αϊζάια Όστιν: Το στοίχημα που κέρδισε, το όνειρο που έχασε

Χένρι Μπρουκς: Ένας εφιαλτικός τραυματισμός που άνοιξε μια τεράστια πόρτα…

Μίτσελ Μάρκους: Όταν ένας 17χρονος διδάσκει ανθρωπιά…

– Όστιν Χατς: Μια τραγωδία με παραμυθένιο τέλος

– Η απίστευτη ιστορία των Κρις Τζένκινς και Νέιτ Μπριτ!

– Πατ Κόνατον: Ποιο επαγγελματικό μπέιζμπολ; Μπάσκετ!

– Κεν Μινκ: Ο γηραιότερος μπασκετικός ήρωας;

Μπράντον Ντέιβις: BYU… ένας αντίπαλος από άλλη εποχή

The Boys in Red…

 

 

 

The post Ιστορίες από το NCAA… appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/12917/feed 0
Τα παρατσούκλια στην ιστορία του NBA! http://www.ageofbasketball.net/archives/12793 http://www.ageofbasketball.net/archives/12793#respond Wed, 27 Dec 2017 18:20:28 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=12793 Η ιστορία του NBA γράφεται από τα μεγαλύτερα αστέρια του, αλλά και από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του. Τα παρατσούκλια των παικτών έχουν τη δική τους θέση στην ιστορία του μπάσκετ, άλλα μας έχουν κάνει να τα φωνάζουμε στις αλάνες, άλλα να αγαπήσουμε το άθλημα ακόμα περισσότερο, άλλα μας έχουν ταξιδέψει σε μαγικές στιγμές, ενώ …

The post Τα παρατσούκλια στην ιστορία του NBA! appeared first on Age Of Basketball.

]]>
Η ιστορία του NBA γράφεται από τα μεγαλύτερα αστέρια του, αλλά και από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του. Τα παρατσούκλια των παικτών έχουν τη δική τους θέση στην ιστορία του μπάσκετ, άλλα μας έχουν κάνει να τα φωνάζουμε στις αλάνες, άλλα να αγαπήσουμε το άθλημα ακόμα περισσότερο, άλλα μας έχουν ταξιδέψει σε μαγικές στιγμές, ενώ άλλα προκαλούν γέλιο, ντροπή ή πικάρουν τον κάτοχό τους. Το Age of Basketball επιχειρεί ένα ταξίδι σε μερικά από τα πιο γνωστά παρατσούκλια στην ιστορία του NBA, χωρισμένα σε δυο κατηγορίες:

Τα χειρότερα παρατσούκλια στην ιστορία

Τα καλύτερα παρατσούκλια στην ιστορία 

 

The post Τα παρατσούκλια στην ιστορία του NBA! appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/12793/feed 0
Αφιέρωμα στον Ντον Νέλσον http://www.ageofbasketball.net/archives/12766 http://www.ageofbasketball.net/archives/12766#respond Sun, 17 Dec 2017 17:09:46 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=12766   Ο Ντον Νέλσον είναι ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους στην ιστορία του NBA. Μετά από μια καριέρα ως παίκτης, με 5 τίτλους και βάση τους Μπόστον Σέλτικς, που έχει φέρει τη φανέλα του να κρέμεται στην οροφή του γηπέδου τους, ο Ντον Νέλσον έγινε ο προπονητής με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του NBA, …

The post Αφιέρωμα στον Ντον Νέλσον appeared first on Age Of Basketball.

]]>
100%-

 

Ο Ντον Νέλσον είναι ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους στην ιστορία του NBA. Μετά από μια καριέρα ως παίκτης, με 5 τίτλους και βάση τους Μπόστον Σέλτικς, που έχει φέρει τη φανέλα του να κρέμεται στην οροφή του γηπέδου τους, ο Ντον Νέλσον έγινε ο προπονητής με τις περισσότερες νίκες στην ιστορία του NBA, ένας από τους μεγαλύτερους πρωτοπόρους στην ιστορία του αθλήματος, ο άνθρωπος που εισήγαγε τον “point forward” στο παγκόσμιο μπάσκετ. Το Age of Basketball σας παρουσιάζει το αφιέρωμα στον “πιο τυχερό άνθρωπο του κόσμου”:

Μέρος I: Βρήκε την Ιθάκη του…

Μέρος II: Στο πάνθεον «ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου»

 

The post Αφιέρωμα στον Ντον Νέλσον appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/12766/feed 0
Αφιέρωμα: Οι, παράξενοι και μη, κανόνες του μπάσκετ στο χρόνο http://www.ageofbasketball.net/archives/12462 http://www.ageofbasketball.net/archives/12462#respond Mon, 04 Dec 2017 12:32:24 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=12462 Το μπάσκετ δημιουργήθηκε από τον Τζέιμς Νέισμιθ το μακρινό 1891. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 120 χρόνια και όπως κάθε “ζωντανός οργανισμός” το μπάσκετ μεταλλάσσεται και εξελίσσεται. Από τους 13 αρχικούς κανόνες του Νέισμιθ, έχουμε πια φτάσει σε εκατοντάδες κανόνες και υποκανόνες που ορίζουν ανά την υφήλιο το σημερινό άθλημα που όλοι αγαπάμε. Στο …

The post Αφιέρωμα: Οι, παράξενοι και μη, κανόνες του μπάσκετ στο χρόνο appeared first on Age Of Basketball.

]]>
Το μπάσκετ δημιουργήθηκε από τον Τζέιμς Νέισμιθ το μακρινό 1891. Από τότε έχουν περάσει περισσότερα από 120 χρόνια και όπως κάθε “ζωντανός οργανισμός” το μπάσκετ μεταλλάσσεται και εξελίσσεται. Από τους 13 αρχικούς κανόνες του Νέισμιθ, έχουμε πια φτάσει σε εκατοντάδες κανόνες και υποκανόνες που ορίζουν ανά την υφήλιο το σημερινό άθλημα που όλοι αγαπάμε.

Στο παρόν αφιέρωμα θα ανατρέχουμε στην ιστορία του μπάσκετ, θα δούμε την πορεία των κανόνων του στον χρόνο, αλλά και τους πιο παράξενους κανόνες του παρελθόντος ή και… του σήμερα! Σκοπός είναι το αφιέρωμα να εμπλουτίζεται με άρθρα σταδιακά, οπότε μείνετε συντονισμένοι!

Πώς χάθηκαν οι κανόνες του μπάσκετ…

Ο κανονισμός της γροθιάς και η “αλυσίδα” των καλύτερων!

At the Buzzerrrrrr…

Πρόεδρε, συρρίκνωσα τους παίκτες μας!

Κανονισμοί στην ιστορία του NBA (δύο μέρη)

– Ένα επιθετικό φάουλ που μέτρησε… δίποντο!

Μπάσκετ, AIDS και αλλαγές

 

 

The post Αφιέρωμα: Οι, παράξενοι και μη, κανόνες του μπάσκετ στο χρόνο appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/12462/feed 0
Quotes Quiz 2009 http://www.ageofbasketball.net/archives/11920 http://www.ageofbasketball.net/archives/11920#respond Mon, 20 Nov 2017 20:07:00 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=11920 Κουίζ με ατάκες μπασκετανθρώπων που έμειναν στη μνήμη μας και έγραψαν… τη δική τους ιστορία! Πάμε να δούμε πόσες έχεις ακούσει!

The post Quotes Quiz 2009 appeared first on Age Of Basketball.

]]>
Κουίζ με ατάκες μπασκετανθρώπων που έμειναν στη μνήμη μας και έγραψαν… τη δική τους ιστορία! Πάμε να δούμε πόσες έχεις ακούσει!

The post Quotes Quiz 2009 appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/11920/feed 0
Quotes Quiz 2007 http://www.ageofbasketball.net/archives/11917 http://www.ageofbasketball.net/archives/11917#respond Mon, 20 Nov 2017 19:42:59 +0000 http://www.ageofbasketball.net/?p=11917 Ατάκες που έμειναν στην ιστορία. Ατάκες που έγραψαν ιστορία. Ατάκες που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ειπωθούν! Πάμε να δούμε πόσες θυμάσαι!

The post Quotes Quiz 2007 appeared first on Age Of Basketball.

]]>
Ατάκες που έμειναν στην ιστορία. Ατάκες που έγραψαν ιστορία. Ατάκες που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ειπωθούν! Πάμε να δούμε πόσες θυμάσαι!

The post Quotes Quiz 2007 appeared first on Age Of Basketball.

]]>
http://www.ageofbasketball.net/archives/11917/feed 0