Καταδικασμένοι να αποτύχουν;

Το μπασκετικό καλοκαίρι κόπηκε πρόωρα για όλους μας στην Ελλάδα με τον αποκλεισμό της εθνικής και, πλέον, τα φώτα στρέφονται στην οικοδόμηση Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, κάτι που, κακά τα ψέματα, απασχολεί τους περισσότερους μπασκετόφιλους στην Ελλάδα, τη στιγμή που στις υπόλοιπες ομάδες δεν κουνιέται φύλλο λόγω οικονομικών προβλημάτων.

Οι δύο «αιώνιοι» μπαίνουν σε χρονιά χωρίς τίποτα σίγουρο, με πολλά ερωτηματικά και γυρίζοντας τη σελίδα. Ο ένας της τελευταίας διετίας, ο άλλος των τελευταίων δεκατριών χρόνων. Ντούσαν Ίβκοβιτς και Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν είναι πια στο τιμόνι των δύο με τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τον Αργύρη Πεδουλάκη να παίρνουν τα ηνία Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού αντίστοιχα, στο σίγουρα πιο δύσκολο στοίχημα της μπασκετικής τους καριέρας. Πιο πιθανή κατάληξη του στοιχήματος; Η αποτυχία. Γιατί όμως;

Ο Μπαρτζώκας στον Ολυμπιακό

Ο Ολυμπιακός προέρχεται από την καλύτερη σεζόν του τον 21ο αιώνα, με τους οπαδούς του να πανηγυρίζουν την κατάκτηση πρωταθλήματος και Ευρωλίγκας, για πρώτη φορά μετά το 1997. Δεδομένο: οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν να πάνε καλύτερα το 2012-13. Μόνο χειρότερα.

Δεύτερο δεδομένο; Μετά τη διάλυση των Γιουγκοσλάβων ή αν θέλετε μετά που σκόρπισε η παρέα της Γιουγκοπλάστικα σε NBA και πρωτοκλασάτα ευρωπαϊκά κλαμπ, μόνο η Μακάμπι έχει καταφέρει να πάρει 2 συνεχόμενες Ευρωλίγκες. Δηλαδή, τα τελευταία 21 χρόνια μόλις μία φορά είχαμε back-to-back τίτλους για την ίδια ομάδα στην Ευρωλίγκα. Αυτό, στατιστικά και μόνο, καθιστά βουνό την προσπάθεια του Ολυμπιακού να πάει για το repeat του χρόνου.

Οι «ερυθρόλευκοι» θα είναι η ομάδα που όλοι θα θέλουν να κερδίσουν την επόμενη σεζόν και, το χειρότερο, θα μπορούν, στην καλύτερη περίπτωση, μόνο να ισοφαρίσουν τη φετινή τους επίδοση. Πιο πάνω από την κορυφή δεν πάει. Πιο κάτω πάει και μάλιστα πολύ. Εκ των πραγμάτων αυτό θα οδηγήσει σε γκρίνια, όχι γιατί φέτος ο Ολυμπιακός έκανε την τέλεια χρονιά (θυμάστε προφανώς πώς ήταν η ομάδα ως τον Γενάρη, που ψαχνόταν αγωνιστικά), αλλά γιατί έχουν δημιουργηθεί οι απαιτήσεις και πια μένει μόνο η κριτική.

Κάπως έτσι αλλά… χειρότερη είναι και η κατάσταση εντός των συνόρων. Τελευταίος τίτλος το 1997, αλλά το καλοκαίρι του 2012 βρίσκει τον Ολυμπιακό ξανά πρωταθλητή. Ο κόσμος της ομάδας το πανηγύρισε, το χάρηκε, αλλά δεν το χόρτασε. Πλέον, οι «αιώνιοι» παίζουν μόνοι τους για τον τελικό κάθε χρόνο, έτσι θα γίνει και το 2012-13 λέει η λογική. Όμως, με τον Ομπράντοβιτς να φεύγει, τους Γιαννακόπουλους να γκρινιάζουν σε κάθε ευκαιρία ότι θέλουν να φύγουν και τους «πράσινους» να ρίχνουν το μπάτζετ, ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι πολύ δύσκολο να δεχτεί ενδεχόμενη αποτυχία την ερχόμενη σεζόν.

Μην με παρεξηγείτε, δεν θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός έχει κάποιο συμβόλαιο με την επιτυχία ή θα πρέπει να πάρει τον τίτλο. Ίσα ίσα που εδώ και 3-4 χρόνια θεωρώ εντελώς οριακή τη μάχη των δύο κάθε καλοκαίρι. Αλλά ο οπαδός προφανώς και δεν θα το δει έτσι. Και θα έχει και δίκιο, εδώ που τα λέμε. Ο Ομπράντοβιτς έφυγε, ο Παναθηναϊκός ξαναχτίζεται με πιο φτηνά υλικά, ποια καλύτερη ευκαιρία να αλλάξει μια και καλή το momentum και ο Ολυμπιακός να αρχίσει τη δική του εντός των συνόρων αυτοκρατορία;

Ο Μπαρτζώκας μοιάζει ότι θα έχει ως επί το πλείστον, μάλιστα, την περσινή ομάδα. Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Παπανικολάου, Σλούκας, οι 5 διεθνείς θα είναι εδώ, μαζί με τον Κατσίβελη. Το πιθανότερο να παραμείνουν και οι Άντιτς, Γκεσεβίτσιους, μπορεί και οι Λο, Χάινς. Άρα πάμε στους 10. Ερωτηματικό ο Κέσελι, που εξαρτάται από το κατά πόσο θα θέλει ο Μπαρτζώκας να δοκιμάσει έναν, σίγουρα, ταλαντούχο αλλά αποτυχημένο (στον Ολυμπιακό) ως τώρα παίκτη. Αν μείνει και ο Ντόρσεϊ που το σκέφτεται, μπορεί να φτάσει να έχει και μια δωδεκάδα ίδια. Από 6 έως 12 παίκτες θα είναι ίδιοι, με το πιο πιθανό νούμερο να κινείται γύρω στο 10 για τον Ολυμπιακό. Αυτό είναι καλό για τη χημεία της ομάδας, κακό για τον… Μπαρτζώκα.

Γιατί οι συγκρίσεις με τις περσινές εμφανίσεις και τα περσινά αποτελέσματα θα είναι άμεσες και αδυσώπητες. Θα μπορέσει ο Μπαρτζώκας να πάρει Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα; Δεν θα στοιχημάτιζα σε αυτό με τίποτα. Όχι γιατί είναι κακός προπονητής (δεν γράφω το παρόν άρθρο για να σχολιάσω το αν ο Μπαρτζώκας και ο Πεδουλάκης είναι καλοί ή κακοί προπονητές), αλλά γιατί, στατιστικά, να επαναληφθεί η περσινή χρονιά, είναι σχεδόν αδύνατο. Αν πάρει έναν από τους δύο τίτλους θα συνεχίσει σίγουρα στο τιμόνι, αν τους χάσει και τους δύο, κανείς δεν ξέρει ούτε πώς θα αντιδράσει ο κόσμος, ούτε πώς θα αντιδράσει η διοίκηση της ομάδας.

Μια διοίκηση που το καλοκαίρι του 2011 έμεινε στον Ολυμπιακό ουσιαστικά μέχρι να φύγει και χάρη στον… Ίβκοβιτς, και ένα χρόνο αργότερα (πάλι χάρη στον Ίβκοβιτς) έχει γλυκαθεί τόσο που ονειρεύεται αυτοκρατορίες και κόκκινο ελληνικό μπάσκετ. Τι θα φέρει σε αυτόν τον τομέα μια ενδεχόμενη χρονιά χωρίς τίτλο; Θα μας επαναφέρει στα του 2011, όταν ο Βασιλακόπουλος, η διαιτησία και το κατεστημένο ήθελαν το κακό του Ολυμπιακού και έδιωχναν τους Αγγελόπουλους (σύμφωνα με την ομάδα, δεν τα λέω εγώ αυτά);

Πόσες πιθανότητες έχει ο Μπαρτζώκας να βγει στον αφρό μετά από την καλύτερη χρονιά της ομάδας τον 21ο αιώνα; Πόσο μειώνονται αυτές οι πιθανότητες κρατώντας ίδιο ρόστερ με την περσινή σεζόν; Ακόμα 12 Ιουλίου έχουμε, θα κάνει ο Μπαρτζώκας κάποια κίνηση πραγματικά δική του; Κάποιον ξένο που θα τον ζητήσει αυτός και θα επιμείνει; Ή θα περιμένει να δει ο κόσμος και οι Αγγελόπουλοι ότι (τυχόν) δεν κυλάει το πράγμα και να ζητήσει αλλαγές ξένων τον Δεκέμβρη; Ο Ολυμπιακός έχει έναν κορμό 6 Ελλήνων παικτών με μέλλον (στην εθνική) τους οποίους πάει να αυξήσει όσο καταφέρει (Γιάνκοβις, Γιαννόπουλος, Καββαδάς, Περπέρογλου). Πόσο θα αλλάξουν οι ισορροπίες με τους καινούργιους; Κι αν ο ρόλος του ηγέτη είναι no-brainer με τον Σπανούλη στην ομάδα, οι υπόλοιπες ισορροπίες θα μείνουν ίδιες με πέρσι;

Θα παίξει ο Μπαρτζώκας ακριβώς το ίδιο μπάσκετ με τον Ίβκοβιτς; Σκληρή άμυνα του αρέσει να παίζουν οι ομάδες του, θα το κάνει και με ημίψηλα σχήματα; Αν όχι, θέλει επειγόντως 2 σέντερ στο ρόστερ και σέντερ που θα καλύπτουν τουλάχιστον τα 30-35 λεπτά του αγώνα. Ο Μπαρτζώκας εδώ και αρκετά χρόνια είναι στο μυαλό όλων όσοι είναι κοντά στην ομάδα ως ο επόμενος προπονητής του Ολυμπιακού. Τόσο καιρό έκανε… το αγροτικό του, άφηνε διαπιστευτήρια και προετοιμαζόταν. Οι συγκυρίες το έφεραν να αναλάβει το τιμόνι της ομάδας όχι μετά από ευρωπαϊκή αποτυχία και 2η θέση στο πρωτάθλημα, αλλά μετά από ελληνική και ευρωπαϊκή κούπα. Η συνέχεια είναι θέμα υπομονής και στήριξης. Γιατί συμβόλαιο με τους τίτλους δεν έχει κανείς.

Αν ο Ολυμπιακός θέλει Έλληνα προπονητή για πολλά χρόνια, ο Μπαρτζώκας (εφόσον έκαψαν το χαρτί Γιαννάκη) είναι η μόνη λύση (τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που ο Σφαιρόπουλος θα κάνει τη μετάβαση για πρώτος προπονητής οριστικά). Αν φύγει ως αποτυχημένος, θα ξεκινήσει νέος κύκλος «ψαξίματος» για την ομάδα. Αλλά ο πήχης την επόμενη σεζόν είναι πολύ ψηλά και ο Μπαρτζώκας θα πρέπει να κάνει την υπέρβαση στην πιο δύσκολη χρονιά της καριέρας του.

Ο Πεδουλάκης στον Παναθηναϊκό

Δεν διαφέρει πολύ η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Πεδουλάκης στο «πράσινο» στρατόπεδο. Πρώτα απ’ όλα, η περίπτωσή του μοιάζει αρκετά με αυτή του Μπαρτζώκα. Μετά τη φυγή Ομπράντοβιτς (κάποια στιγμή θα ερχόταν) ήταν ο μόνος Έλληνας που θα ερχόταν στο μυαλό των Γιαννακκόπουλων. Καλός προπονητής, σε καλή ηλικία, με καλό βιογραφικό στις μικρές ομάδες, αλλά δεν έχει δοκιμαστεί σε τέτοιο επίπεδο. Εφόσον δεν ήρθε το πείραμα Ιτούδη και οι Ζούρος, Σφαιρόπουλος, Κατσικάρης για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν απασχόλησαν κανέναν, ο Πεδουλάκης ήταν η μόνη εντός των συνόρων λύση.

Θα πείτε, σε τι μοιάζει με τον Ολυμπιακό, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έφτασε μεν φάιναλ φορ αλλά δεν πήρε τίτλο, ενώ έχασε και το πρωτάθλημα για πρώτη φορά μετά από 9 χρόνια; Κι όμως, καταλαβαίνετε ότι το βάρος στις πλάτες του Πεδουλάκη είναι μεγαλύτερο από εκείνο στις πλάτες του Μπαρτζώκα.

Γιατί ο Μπαρτζώκας έχει «απλώς» να ανταγωνιστεί την καλύτερη σεζόν τα τελευταία 15 χρόνια, μια χρονιά, έναν τίτλο, ένα ταξίδι. Ο Πεδουλάκης θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη σύγκριση ανάμεσα στον δικό του Παναθηναϊκό και την καλύτερη περίοδο στην ιστορία του Παναθηναϊκού, ανεξαρτήτως αθλήματος.

Από το 1999 που ανέλαβε ο Ομπράντοβιτς μέχρι και το 2012, ο Παναθηναϊκός έχει γίνει ο βασιλιάς της Ευρώπης, με απόλυτη κυριαρχία εντός συνόρων και πολλές ευρωπαϊκές κούπες να τον φέρνουν στη θέση της πιο επιτυχημένης ομάδας του 21ου αιώνα. Κι αν μετράμε πιο μπασκετικά τις επιτυχίες (όχι στην κούπα, αλλά στην πρόκριση στο φάιναλ φορ) τότε μόνο με ΤΣΣΚΑ και Μακάμπι μπορεί να συγκριθεί (και τις Σιένα, Μπαρτσελόνα να ακολουθούν). Δηλαδή, ο Πεδουλάκης, χωρίς να έχει ιδιαίτερη εμπειρία από τόσο μεγάλες ομάδες, καλείται να αντέξει στη σύγκριση με μια από τις 3 καλύτερες ομάδες της ηπείρου τα τελευταία 15 χρόνια.

Και δεν είναι ότι έχασε 2 τίτλους πέρσι ο Παναθηναϊκός, άρα έγινε πιο ομαλά η μετάβαση στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή, «λύσσαξαν» και οι Γιαννακόπουλοι για εκδίκηση και θα φέρουν ΛεΜπρον και Κόμπι για να πάρουν τα ηνία. Ο Παναθηναϊκός κατεβάζει το μπάτζετ, ο Ομπράντοβιτς έφυγε (εντελώς λογικά) ως κάτι παραπάνω από θεός (ημίθεος;) σε σημείο που αν ζητούσε τον ένα νεφρό από κάθε «πράσινο» οπαδό και το πρωτότοκο παιδί της κάθε οικογένειας για να μείνει, είναι πολύ πιθανό να βρισκόταν η χρυσή τομή… χωρίς πολλά πολλά.

Οι Γιαννακόπουλοι αποτραβιούνται, λίγο η ηλικία, λίγο τα προβλήματα υγείας, η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, που θα δοκιμαστεί κι αυτός μαζί με τον Πεδουλάκη φέτος. Κι όσο κι αν υπάρχει η συμβουλή των παλιών από πίσω, ο καινούργιος κρατά τα γκέμια, δικό του καρπούζι, δικό του και το μαχαίρι, δική του και η αποτυχία. Οπότε δική του θα πρέπει να είναι και η υπομονή και η επιμονή.

Από τα πράγματα φάνηκε ότι ο Ομπράντοβιτς είχε λίγο κουραστεί από την παρουσία του στην ομάδα, είχε χάσει λίγο το κίνητρό του μετά από τόσες επιτυχίες, αλλά ίσως έβλεπε κιόλας ότι θα έπρεπε του χρόνου να δώσει απαντήσεις με ακόμη χαμηλότερο μπάτζετ και, συνεπακόλουθα, λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας. Γιατί η διαφορά με τον Παναθηναϊκό ήταν αρκετά μεγάλη (3-5 εκατομμύρια ευρώ στα 15 συνολικά διαφορά στο μπάτζετ συμβολαίων είναι τεράστια διαφορά, γιατί ο ένας ζητούσε 15 εκατομμύρια μπάτζετ συμβολαίων, ο άλλος έδινε 15 συνολικά), ενώ υπάρχουν και… παρανοϊκοί όπως αυτοί στη Ρωσία, που ανακοίνωσαν 44 εκατομμύρια ευρώ μπάτζετ με 27 εκατομμύρια μπάτζετ συμβολαίων για την ερχόμενη σεζόν και τον Κιριλένκο να μένει επειδή στράβωσε που έχασε την Ευρωλίγκα.

Άρα, ο Ομπράντοβιτς έβλεπε ότι είχε λίγα να κερδίσει συναισθηματικά, ήταν δεδομένη η πνευματική (και σωματική σίγουρα) κόπωση από τα 13 αυτά χρόνια, είπε να αλλάξει σελίδα στην καριέρα του. Και φάνηκε ότι δεν το έκανε έχοντας σίγουρο συμβόλαιο από τα όσα ακολούθησαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Βέβαια, ακόμα ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ ουσιαστικά «ψάχνονται» και το καλοκαίρι είναι μακρύ…

Πάμε, όμως, ξανά στα του Παναθηναϊκού, που για πρώτη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια είναι αποκομμένα από τα του Ομπράντοβιτς. Ο Πεδουλάκης πρέπει να σταθεί στο ύψος του προκατόχου του, να ανακάμψει από μια αποτυχημένη εντός των συνόρων χρονιά, να επαναλάβει μια επιτυχημένη στην Ευρώπη χρονιά και να πάρει τουλάχιστον έναν από τους δύο σοβαρούς τίτλους, όλα αυτά στην πρώτη του χρονιά ως πρώτου προπονητή σε τόσο μεγάλη ομάδα και με μπάτζετ αρκετά μειωμένο.

Ήδη, οι «πράσινοι» έχουν αρχίσει να σκορπίζουν. Νικ Καλάθης, Πατ Καλάθης, Σάτο, Καϊμακόγλου, Μπατίστ, Μάριτς, Σμιθ, έχουν ήδη φύγει, ο Περπέρογλου είναι πιο κοντά στη φυγή από την ανανέωση αυτή τη στιγμή, ενώ Γιασικεβίτσιους και Βουγιούκας δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ανανεώσουν. Δηλαδή, σταθερή αξία μένει ο Διαμαντίδης (θα μου επιτρέψετε να βάλω έναν αστερίσκο εδώ αν ο Ομπράντοβιτς υπογράψει σχετικά νωρίς σε άλλη ομάδα), υπάρχει ο Τσαρτσαρής και ως εκεί. Μπράμος, Σχορτσανίτης αποτελούν πολύ καλές κινήσεις, ενώ ήρθε και ο Πάνκο, πολύ καλός σκόρερ, αλλά 35 ετών. Όμως, ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή αναζητά τουλάχιστον άλλους 8 παίκτες. Και ανάμεσα σε αυτούς θα πρέπει να είναι 4-5 που θα τραβήξουν κουπί.

Ο Πεδουλάκης είναι προπονητής που ως τώρα φέρνει αποτελέσματα στις ομάδες που δουλεύει, αλλά δεν έχει χρειαστεί ποτέ να διαχειριστεί μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, ή μπασκετικές οντότητες όπως ο Διαμαντίδης. Άγνωστα νερά γι’ αυτόν, άγνωστα νερά για όλους στο «τριφύλλι».

Με τον Ομπράντοβιτς να φεύγει, το μπάτζετ να πέφτει, τους Γιαννακόπουλους να περνούν στο παρασκήνιο, το ρόστερ να κάνει ριζική ανανέωση, η λογική λέει ότι ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μεταβατική σεζόν, που δύσκολα θα του αποφέρει πολλά κέρδη. Πείτε το όμως αυτό στους οπαδούς του. Και λογικά δεν θα το δεχτούν.

Ο Πεδουλάκης έχει τη δυσκολότερη δουλειά στους ευρωπαϊκούς πάγκους τη σεζόν που έρχεται (ο Ομπράντοβιτς ήταν μακράν ο πιο επιτυχημένος Ευρωπαίος προπονητής του 21ου αιώνα) και οι Έλληνες οπαδοί δεν φημίζονται για την υπομονή τους. Έχουν υψηλές απαιτήσεις, όποιο κι αν είναι το μπάτζετ της ομάδας, όποιες κι αν είναι οι συγκυρίες και οι αλλαγές.

Θα μπορέσει ο Πεδουλάκης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων; Θα μπορέσει να κάνει τους οπαδούς του Παναθηναϊκού να έχουν ομαλή μετάβαση στη μετά-Ομπράντοβιτς εποχή; Θα στηρίξει ο κόσμος το νέο Παναθηναϊκό με την παρουσία του στο ΟΑΚΑ όταν θα έρθουν δύσκολες στιγμές; Θα καταφέρει ο νέος προπονητής να φτιάξει ένα πολύ ανταγωνιστικό ρόστερ με τόσο πολλές αλλαγές και χαμηλότερο μπάτζετ;

Το αν Πεδουλάκης και Μπαρτζώκας τα καταφέρουν θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες μέσα στη σεζόν. Το πιο πιθανό να… φάει ο ένας τον άλλο. Αν όμως μπορέσουν και βγουν αμφότεροι στον αφρό θα είναι σίγουρα κέρδος για το ελληνικό μπάσκετ. Η σταθερότητα σε μια ομάδα είναι το ζητούμενο και το προαπαιτούμενο των επιτυχιών. Το 2012-13 ξενικά με πολλά ερωτηματικά για τους «αιωνίους», που γυρίζουν σελίδα με ελληνικό δίδυμο αμφότεροι στους πάγκους τους για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια (το 1994-95 είχαν Ιωαννίδη-Κιουμουρτζόγλου)…

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Δεν έχει σχέση με το θέμα, αλλά θα κάνω ένα σχόλιο για την εθνική. Μετά την αποτυχία στο προολυμπιακό ανακάλυψαν οι Έλληνες δημοσιογράφοι τον Γιάννακη και ότι είναι… η καλύτερη λύση για την εθνική. Θυμάται κανείς τους τι έγραφαν το 2008; Τουλάχιστον εγώ έχω τη συνείδησή μου ήσυχη και τους λόγους μου χωρίς ανακολουθίες και κωλοτούμπες.