Η άσκηση στην πρόληψη και θεραπεία του διαβήτη

Η άσκηση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον αγώνα κάθε ανθρώπου για έναν ισορροπημένο μεταβολισμό. Ειδικά για τους διαβητικούς, η γυμναστική μπορεί να λάβει σημαντική θέση ακόμα και στην αντιμετώπιση της χρόνιας αυτής νόσου.

Διαβάστε ακόμη: Διαβήτης και άσκηση

ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΥΠΟΥ 2

Η άσκηση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο στην πρόληψη όσο και στη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2.

Όσον αφορά την πρόληψη, συνιστάται μέτριας ή έντονης έντασης αερόβια άσκηση διάρκειας τουλάχιστον 30 λεπτών την ημέρα (συνεχώς ή διακεκομμένα σε δεκάλεπτες περιόδους) τουλάχιστον 5 φορές την εβδομάδα. Μέτρια αερόβια άσκηση (50-70% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού*) μπορεί να είναι το ποδήλατο, το γρήγορο βάδισμα, η κολύμβηση και ο χορός ενώ έντονη (>70% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού*) το γρήγορο βάδισμα με ανάβαση, το τρέξιμο, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, η γρήγορη κολύμβηση και ο γρήγορος χορός.

* Ο μέγιστος καρδιακός ρυθμός υπολογίζεται ως εξής: για γυναίκες και μη γυμνασμένους άνδρες=220-ηλικία. Για γυμνασμένους άνδρες=205-(0,5 x ηλικία)

Για τη θεραπεία τώρα, η άσκηση συμβάλλει στη ρύθμιση του σακχάρου, τη μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου και τον έλεγχο του σωματικού βάρους. Συνιστάται αερόβια άσκηση μέτριας έντασης τουλάχιστον 150 λεπτά την εβδομάδα (τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα με μεσοδιαστήματα όχι περισσότερο από 2 ημέρες χωρίς άσκηση) Η αναερόβια άσκηση μπορεί να συμπληρώνει την αναερόβια: 2-3 φορές την εβδομάδα ασκήσεις όπως ελεύθερα βάρη. Καλό θα είναι το βάρος να είναι τέτοιο ώστε οι επαναλήψεις των συσπάσεων να μην μπορούν να επαναληφθούν πάνω από 10-15 φορές στο κάθε σετ και κάθε σετ να επαναλαμβάνεται για 2-3 φορές με διάλειμμα στο ενδιάμεσο 3-5 λεπτά.

ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΥΠΟΥ 1

Όσον αφορά το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, η άσκηση δε ρυθμίζει το σάκχαρο αλλά ασκεί ευεργετική δράση π.χ. στο καρδιαγγειακό όπως και στον γενικό πληθυσμό.

• Όταν η γλυκόζη αίματος>250mg/dl και ιδίως όταν υπάρχει κετονουρία πρέπει να αποφεύγεται.
• Εάν η άσκηση είναι παρατεταμένη συνιστάται λήψη υδατανθράκων κατά τη διάρκεια της άσκησης.
• Να μην ενίεται ινσουλίνη στις περιοχές που οι μύες θα ασκηθούν.
• Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο υπογλυκαιμίας κατά την άσκηση επομένως πρέπει πάντα να είναι διαθέσιμη γλυκόζη ή σακχαρόζη (ζάχαρη) και ένας συνοδός να γνωρίζει το πρόβλημα και τον τρόπο αντιμετώπισης της υπογλυκαιμίας.
• Ο θεράπων ιατρός πρέπει να γνωρίζει ότι το άτομο αθλείται ώστε να προσαρμόζει αναλόγως τη δόση της ινσουλίνης.

Πριν από την ένταξη σε πρόγραμμα έντονης άσκησης πρέπει να γίνεται η κλασσική δοκιμασία κόπωσης στους διαβητικούς με:

• Καρδιαγγειακή νόσο
• Ηλικία >40 ετών
• Νευροπάθεια του αυτόνομου νευρικού συστήματος
• Νεφρική ανεπάρκεια
• Ηλικία <30 ετών και Σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 για πάνω από 15 έτη ή Σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 για πάνω από 10 έτη ή παρουσία παραγόντων κινδύνου για στεφανιαία νόσο ή παρουσία παραγωγικής αμφιβληστροειδοπάθειας ή νεφροπάθειας με μικρολευκωματινουρία.

Εάν η δοκιμασία αποβεί θετική πρέπει να γίνει κατάλληλη αναπροσαρμογή στο πρόγραμμα άσκησης που θα συστηθεί.

Διαβάστε ακόμη: Διαβήτης και άσκηση

Φωτεινή Κουσαθανά, ιατρός