Σκιαγραφώντας τον τελικό!

 

Κυριακή βράδυ στις 21:00 είναι το σημείο που καταλήγουν όλοι οι αγωνιστικοί δρόμοι της σεζόν στο 2ο γκρουπ του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος «Πάνος Ζαχαρογιάννης» που διοργανώνει ο ΑΓΣ Πολυνίκης. Α.Ε.Π.Ε. και Jugoplastica είναι οι δύο ομάδες που επέζησαν απ’ όλες τις μάχες της σεζόν και μπορούν, πλέον, να αγγίζουν με τα ακροδάχτυλα το τρόπαιο. Όμως, μόνο μία θα καταφέρει να το αδράξει και να το σηκώσει τη νύχτα της Κυριακής μετά τον μεγάλο τελικό. Ήρθε η ώρα για το ματς της χρόνιας και δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να το προσεγγίσεις απ’ το να απολαύσεις τη μαγεία του.

Κυριακή 22/6
Α.Ε.Π.Ε. – JUGOPLASTICA
(21:00)

Να μιλήσω για δύο από τα μεγάλα φαβορί της σεζόν; Περιττό, το αποδεικνύει το γεγονός ότι έχουν φτάσει ως εδώ ξεπερνώντας τόσες άλλες καλές ομάδες. Το πόσο απαιτητική ήταν η σεζόν και πόσο δύσκολο ήταν να φτάσουν εδώ που έφτασαν φαίνεται εύγλωττα απ’ τις ομάδες που άφησαν πίσω τους στους δύο τελευταίους γύρους (για να μην πάμε μακρύτερα): Χώματα, Miners, Dirtus Bologna, Scabolini. Αν κάποια από αυτές τις τέσσερις βρισκόταν στον τελικό της Κυριακής, δεν θα έκανε σε κανέναν εντύπωση και αυτό λέει πολλά.

Η Α.Ε.Π.Ε. επέζησε από τον ημιτελικό με τα Χώματα, κερδίζοντας με 61-46 για να πάρει το εισιτήριο για τον τελικό. Πιο δύσκολα, με 51-45 απέκλεισε η Jugoplastica τους Miners, αλλά το γεγονός ότι επέστρεψε από το -17 και έπαιζε χωρίς τον Ηλιάκη, μάλλον την κάνει να έχει πολύ πιο ανεβασμένη ψυχολογία από την αντίπαλό της, που «απλώς» επιβεβαίωσε τα προγνωστικά από τη στιγμή που τα Χώματα έπαιζαν χωρίς τον Εξαρχόπουλο.

Οι δυο ομάδες έχουν από έναν παίκτη στην καλύτερη πεντάδα της λίγκας, καθώς ο Κωνσταντίνου και ο Ηλιάκης κοσμούν με την παρουσία τους την επιλογή των καλύτερων. Αλλά όποιος μείνει εκεί… μάλλον δεν έχει ξεκινήσει καν. Να ξαναθέσω το παράδειγμα της Jugoplastica που πέρασε από το πιο δύσκολο ματς της σεζόν χωρίς τον 2ο σκόρερ της λίγκας; Ή για την Α.Ε.Π.Ε. που έχει τόσες επιλογές ώστε να λειτουργεί εξίσου καλά με όποια πεντάδα κι αν έχει στο παρκέ;

Τι θα δούμε στον τελικό; Ρίχνοντας μια ματιά σε όλη τη σεζόν, θα έλεγα τη σύγκρουση δύο κόσμων. Το παιχνίδι των δύο ομάδων είναι αρκετά διαφορετικό, με την Α.Ε.Π.Ε. να είναι μια ομάδα που ξεκινάει από την άμυνα, ενώ η Jugoplastica προτιμά να ρίχνει το βάρος της στην επίθεση. Αυτό, προφανώς, δεν είναι αποκλειστικό, όταν φτάνεις στον τελικό έχεις σίγουρα κληθεί να αποδείξεις μέσα στη σεζόν ότι μπορείς να είσαι εξίσου καλός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Η Jugoplastica το έκανε περίτρανα αυτό στον ημιτελικό, όταν κράτησε τους Miners σε 13 πόντους στο δεύτερο εικοσάλεπτο του αγώνα.

Θα αρχίσω… ανάποδα την περιήγησή μου στην κόντρα των δύο ομάδων, από τη ρακέτα. Εκεί θα βρούμε τον Κοντοπυράκη και τον Σταθόπουλο για τη Jugoplastica, με βοήθειες από τον Μέρο, τον Τοπαλίδη (αλλά και όσους μπορούν να αγωνιστούν και προς την περιφέρεια). Το βασικό δίδυμο ψηλών έκανε τη διαφορά στον ημιτελικό, στην 4η περίοδο η Jugoplastica κράτησε τους Miners στους 3 πόντους και η ρακέτα της είχε τεράστια συμβολή σε αυτό. Οι ψηλοί της Jugoplastica έχουν το πλεονέκτημα ύψους απέναντι σε εκείνους της Α.Ε.Π.Ε., αλλά αυτό δεν προεξοφλεί τη μονομαχία. Ιδίως από τη στιγμή που στην απέναντι μεριά υπάρχουν ο Καμζέλας, ο Καρουμπής, ο Τσιτίνης, αλλά και ο Σιόλος με τον Πρινιωτάκη και τον Πασχάλη. Ο Καμζέλας έθεσε άλυτα ερωτήματα στην άμυνα των Χωμάτων στον ημιτελικό, η Α.Ε.Π.Ε. έχει μάθει και πώς να παίζει με αυτόν, αλλά και πώς να εκθέτει την αντίπαλη άμυνα ξεκινώντας τη δημιουργία της από το ποστάρισμα του ψηλού.

Βέβαια, και οι δικοί της ψηλοί θα έχουν θέμα, τα ριμπάουντ είναι ένα βασικό ζήτημα που πρέπει να ξεπεράσουν, όπως και το να κόψουν την σύνδεση του Κοντοπυράκη με την μπάλα στη ρακέτα. Το είχαν καταφέρει με τον Παρασκευόπουλο Δ. στην οκτάδα, αλλά τώρα μιλάμε για έναν διαφορετικού τύπου παίκτη.

Στην περιφέρεια η όλη συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει από την παρουσία του Ηλιάκη. Αυτό στο οποίο απέφυγε η Α.Ε.Π.Ε. να δοκιμαστεί στα ημιτελικά λόγω της απουσίας του Εξαρχόπουλου, θα αναγκαστεί να το ζήσει στον τελικό, στο κατ’ εξοχή δυσκολότερο ματς της σεζόν δηλαδή. Η άμυνά της τα έχει πάει περίφημα στο να κόβει την τροφοδοσία στους ψηλούς, στο να κρατά την αντίπαλη επίθεση έξω από το τρίποντο, στο να της χαλάει την κυκλοφορία της μπάλας, να τη δυσκολεύει και να την αναγκάζει σε ατομικές ενέργειες. Κάπου εδώ, όμως, είναι το ζουμί στην συγκεκριμένη επίθεση: ατομικές ενέργειες.

Ο Ηλιάκης είναι από τους παίκτες που μπορούν να σκοράρουν από κάτω από το καλάθι ή ένα μέτρο μπροστά από το κέντρο, χωρίς να σκεφτούν καν στη μία ή στην άλλη περίπτωση. Ένας παίκτης με τόση ευχέρεια στο σκοράρισμα που μπορεί να παίζει εκτός συστημάτων είναι πάντα το μεγαλύτερο πρόβλημα για μια καλοστημένη άμυνα. Αν την αναγκάσει να προσαρμοστεί όλη πάνω του, η Jugoplastica έχει το ταλέντο για να το εκμεταλλευτεί με τους υπόλοιπους. Αν δεν προσαρμοστεί η Α.Ε.Π.Ε. ο Ηλιάκης θα πει «ευχαριστώ» και η ομάδα του θα έχει μεγάλο πλεονέκτημα.

Δίπλα στον Ηλιάκη, ο Μπαρμπερίδης με τον Σπατιώτη δίνουν ταχύτητα, εκρηκτικότητα, αθλητικά προσόντα στην περιφέρεια της Jugoplastica, σκοράρουν καλά από μέση απόσταση ή με ντράιβ και είναι παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, απλώς δείτε τον ημιτελικό. Ο Λαρεντζάκης μπορεί να πάρει φωτιά από τη μια στιγμή στην άλλη, το έκανε στο ματς πρόκρισης, ο Τσιότσιος έχει πολύ καλά τελειώματα, ενώ παίκτες όπως ο Χουλιάρας και ο Κοβάτσος με τον Κίτσιο μπορούν ξαφνικά να αλλάξουν τη μορφή ενός ματς. Ο Χουλιάρας το έκανε στο 4ο δεκάλεπτο του ημιτελικού και ο Κίτσιος ακολούθησε.

Στην αντίπερα όχθη η Α.Ε.Π.Ε. έχει να προτάξει μια απίστευτη ποικιλομορφία στην επίθεσή της, με πολλές επιλογές και παίκτες που μπορούν ανά πάσα στιγμή να πάρουν το ματς πάνω τους. Ο Κωνσταντίνου είναι εκεί στα δύσκολα όποτε τον χρειαστεί η ομάδα του, είτε με τις κούρσες του στον αιφνιδιασμό, είτε σκοράροντας στο 5 εναντίον 5. Δίπλα του έχει την υποστήριξη από τον Καταραχιά που μαζί με τον Ζαφειρόπουλο οργανώνουν τις επιθέσεις της Α.Ε.Π.Ε., αλλά αναλαμβάνουν και το σκοράρισμα όποτε το χρειαστεί η ομάδα τους, ο Ζαφειρόπουλος το έκανε πολύ καλά αυτό στον ημιτελικό. Τα ξεσπάσματα του Τσάμη δίνουν τεράστια ώθηση στην Α.Ε.Π.Ε. σε δύσκολες στιγμές, στο ματς πρόκρισης τη βοήθησε πολύ σε σημείο που είχε κολλήσει.

Η Α.Ε.Π.Ε. στα παιχνίδια μοιράζει πάρα πολύ καλά και τους χρόνους συμμετοχής των περιφερειακών της, αλλά και τις προσπάθειες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει πάντα φρέσκους παίκτες που μπορούν να της δώσουν μια ώθηση στην επίθεση και να τη βοηθήσουν να εκμεταλλευτεί τη στιγμή που η αντίπαλη ομάδα θα κολλήσει στο σκοράρισμα. Και άπαξ και χτίσει διαφορά, με την άμυνα που παίζει, είναι σαν να κυνηγάς Χίμαιρες για να τη γυρίσεις.

Πολλά είναι τα στοιχεία που μπορεί να κρίνουν τον τελικό, αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι μιλάμε για τον αγώνα της χρονιάς και όλοι όσοι βρεθούμε εκεί θα τον απολαύσουμε ιδιαίτερα. Άλλωστε, αυτό είναι το παιχνίδι για το οποίο έγιναν όλα τα προηγούμενα φέτος!