Απ’ του… Ζίζιτς το μάτι!

Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που ο αθλητικός δικαστής μπήκε πραγματικά στην ουσία μιας υπόθεσης και κατάφερε οι ποινές που επέβαλε να αντικατοπτρίζουν πλήρως το επεισόδιο, αλλά και να έχουν διαβάθμιση αυστηρότητας. Δεν θα αναφερθώ περαιτέρω στις ποινές, τις οποίες θεωρώ δίκαιες, θα σχολιάσω, όμως, τις δηλώσεις των ανθρώπων του Ολυμπιακού, αλλά και την αντίδραση παικτών στο παρκέ.

Αρχικά, ο Γκέρσον μίλησε για προβοκάτσια και για, ουσιαστικά, στημένο επεισόδιο. Διαφωνώ. Πρώτον, προπονητής του Αρη δεν είναι ο Ιωαννίδης ή ο Σκαριόλο, αλλά ο Ματσόν, ο οποίος δεν υπάρχει περίπτωση να σκεφτεί τέτοιο τρικ. Δεύτερον, την μπουνιά δεν την έδωσε ο Παντελιάδης ή ο Φλέτσερ, αλλά ο Σκέιλς, ο οποίος κρατούσε μόνος του τον Αρη στο δεύτερο ημίχρονο. Κανείς νοήμων προπονητής δεν θα έβαζε τον καλύτερό του παίκτη να αποβληθεί για να αλλάξει την ψυχολογία του ματς.

Ο Σκέιλς δεν μπορώ να καταλάβω… τι όνειρο είδε. Προφανώς δεν κατάλαβε ότι ο Μάσεϊ με τον Μπάρλο πειράζονταν και γελούσαν, ότι ο Ζίζιτς πήγε να τον ηρεμήσει. Αλλά μπουνιά; Μπουνιά; Πόσο ανεβασμένη μπορεί να ήταν η αδρεναλίνη του; Η πράξη του είναι αδικαιολόγητη, αλλά ίσως σχετίζεται με το γεγονός ότι ο Σκέιλς μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο σα να είχε κάνει «τάπερινγκ»*. Έτοιμος να εκραγεί και να «πυροβολήσει» από παντού. Ο Μάτσε, απ την άλλη, η αλήθεια είναι ότι έσπρωξε τον Σκέιλς, αλλά όχι για να τον χτυπήσει. Πιο πολύ για να τον απομακρύνει από τη φάση (με λάθος τρόπο).

Εν τω μεταξύ ο Σκέιλς είχε δει το… μάτι του Ζίζιτς, που είχε γυρίσει και τα είχε δει όλα! Ο Ζίζιτς είναι… τέρας ψυχραιμίας σε όλη την καριέρα του, αλλά χτες εξερράγη. Αν δεν ήταν οι Παπαμακάριος και Μπάρλος μάλλον θα είχε πολύ άσχημη εξέλιξη το επεισόδιο. Ο Σκέιλς το είχε καταλάβει αυτό και, αν βλέπατε μετά, στεκόταν με χαμένο βλέμμα, έχοντας καταλάβει τι έγινε, τι έκανε και από τι γλίτωσε. Ας ευχηθούμε να μην γίνονται αυτά, που χαλάνε την όλη ατμόσφαιρα του ματς, γιατί δεν πρόκειται για πάθος, ένταση, μπασκετικό «ξύλο», αλλά για ενέργειες που δεν έχουν θέση στο χώρο του μπάσκετ.

Δε θέλω καν να σχολιάσω την αντίδραση ορισμένων οπαδών, που θεώρησαν ότι ο Σκέιλς με την ενέργειά του αφαιρούσε του κάδους από το ΣΕΦ, άρα έπρεπε να πετάξουν ό,τι είχαν στο παρκέ. Ας σκεφτούν κάποια στιγμή να μπαίνει ο πελάτης, ο περαστικός, ο επισκέπτης, ο κούριερ, ο φύλακας εκεί που δουλεύουν και ξαφνικά να πετάει το δικό του μπουκάλι στο γραφείο που γράφουν. Γιατί αυτό κάνουν. Ένα μεγάλο «μπράβο» αξίζει στους Καστλ, Σιγάλα, Μπάρλο, Παπαμακάριο, Μπουρούση, Βασιλόπουλο.

Όλοι συνέβαλαν στο να ηρεμήσουν τα πνεύματα, ενώ οι τρεις τελευταίοι προστάτευσαν και τον Σκέιλς από τα μπουκάλια των ανεγκέφαλων. Μπράβο, πάντως, αξίζει και σε όλους τους παίκτες των δύο ομάδων στο τέλος του ματς, που έφυγαν μαζί από το γήπεδο.

* Ως τάπερινγκ μπορεί να χαρακτηριστεί (με πολύ απλά λόγια) ο τρόπος που ετοιμάζονται οι αθλητές κοντινών αποστάσεων στο στίβο. Τις τελευταίες μέρες πριν τον μεγάλο αγώνα, αυξάνουν την τροφή τους σε θερμίδες και ενέργεια και μειώνουν την προπόνηση, έτσι ώστε τη στιγμή του αγώνα να είναι έτοιμοι να εκραγούν από την ενέργεια που έχουν μέσα τους (όπως ένα τάπερ παραφουσκωμένο)…