“I am a Machine!”

Δημοσιεύτηκε στις 5 Μαΐου 2008

Τελείωσε και η φετινή Ευρωλίγκα και πριν μας πιάσει… σύνδρομο στέρησης μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβριο, ας ασχοληθούμε με τις κυριότερες στιγμές του τελικού, δοσμένες σε 10 καρέ:

1. Η ΤΣΣΚΑ δεν είναι ομάδα, είναι μηχανή: Οι Ρώσοι είναι πολλά χρόνια μαζί (και μάλλον θα μείνουν για τουλάχιστον αλλα δύο, αφού παρά τις φήμες αρχίζουν ένας ένας οι αστέρες να ανανεώνουν) και έχουν αυτοματοποιήσει τις κινήσεις τους. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς ότι έχουν το καλύτερο ρόστερ στην Ευρώπη, τότε καταλαβαίνει ότι αυτή η ομάδα δεν μπορεί να χάσει. Ή καλύτερα, η ΤΣΣΚΑ είναι μια μηχανή νικών και τίτλων. Μήπως διαφωνεί κανείς ότι και του χρόνου (με τους Λάνγκντον, Σισκάουσκας, Σμόντις, Μεσίνα και μάλλον τους Άντερσεν, Παπαλουκά να μένουν στην ομάδα) θα είναι στο Βερολίνο;

2. Ποιον να σταματήσεις; Πανηγυρίζεις που ο Σισκάουσκας είναι σε άθλια μέρα και μέχρι να προλάβεις να χαρείς δέχεσαι δύο τρίποντα από τον Χόλντεν και χάνεις το ματς. Μειώνεις με υπερπροσπάθεια και πάνω που πλησιάζεις έρχεται ένα 10-0 από τους Σισκάουσκας και Σμόντις για να σφραγίσει τη νίκη.

3. Το ξέσπασμα του Μεσίνα: Πολλά είχαν ακουστεί τον τελευταίο καιρό για τη φυγή του Ετόρε Μεσίνα από τη Μόσχα. Ο ίδιος αρνιόταν οποιαδήποτε συμφωνία με την Μπαρτσελόνα, αλλά άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο να αφήσει την ΤΣΣΚΑ για να γυρίσει στην Ιταλία. Τελικά, η μπασκετική λογική (δεν φεύγω από εκεί που είμαι βασιλιάς και πληρώνομαι σαν βασιλιάς) υπερίσχυσε και ο Ιταλός προπονηταράς ανανέωσε στη Μόσχα. Στο τέλος του τελικού άφησε ελεύθερη όλη την ένταση που ένιωθε τους τελευταίους μήνες, ξεσπώντας σε κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας του. Νωρίτερα, είχε βουρκώσει όταν ο Παπαλουκάς τον αγκάλιαζε και του αφιέρωνε το τρόπαιο.

4. Η υποταγή του γίγαντα: ο Νικόλα Βούισιτς δεν ήταν καλά. Έσφιξε τα δόντια, δεν έψαξε για δικαιολογίες και αποφάσισε να παίξει το 20λεπτο που ιατρικά μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα του. Έμεινε χαμηλά, πάλεψε, αλλά φαινόταν ότι το κορμί του δεν τον ακολουθούσε. Στιγμές μαγείας το πρώτο 3λεπτο του αγώνα όταν ήταν ακόμη ξεκούραστος και είχε 2 πόντους, 1 ασίστ και 1 ριμπάουντ στο 5-0 της ομάδας του. Μετά, ακόμη κι ο γίγαντας λύγισε και όταν αποσύρθηκε στον πάγκο στο τέλος, βλέποντας ότι ήταν ανήμπορος να βοηθήσει ξέσπασε η οργή του.

5. Τεό ο Μέγας: Πιο πέρα κάποιος άλλος πανηγύριζε το τρομερό κατόρθωμα του να έχει 4 φάιναλ φορ, 3 τελικούς και 2 τίτλους στα τελευταία 4 χρόνια. Με διψήφιο αριθμό πόντων και στα δύο ματς της Μαδρίτης, με καθοριστική συμβολή στο τέταρτο δεκάλεπτο και των δύο αγώνων, ο Θοδωρής Παπαλουκάς έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται στην κορυφή του κόσμου. Και του αξίζει.

6. Ο Ραμούνας των ρεκόρ: Μετά τον Γιασικεβίτσιους και τον Μποντιρόγκα, ο Ραμούνας Σισκάουσκας έγινε ο 3^ος παίκτης που κατακτά δύο συνεχόμενες φορές την Ευρωλίγκα με δύο διαφορετικές ομάδες. Μπορεί ο Λιθουανός να μην ήταν καλός στον τελικό, αλλά όπως πέρσι τον Παναθηναϊκό, έτσι και φέτος πήρε από το χέρι και τράβηξε την ομάδα του όλο το χρόνο για να την οδηγήσει στο φάιναλ φορ. Εκεί είχεπρόβλημα με τα φάουλ στον ημιτελικό, ενώ δεν βρήκε ρυθμό στον τελικό, αλλά με το τρίποντό του σήμανε την αρχή του 10-0 που έκρινε το ματς. Γιατί ήταν ο MVP της φετινής Ευρωλίγκας; Απλώς επειδή ήταν ο καλύτερος παίκτης της καλύτερης ομάδας. Αυτό τα λέει όλα.

7. Οι… Αυστραλοδανοί ξέρουν μπάσκετ: ο Ντέβιντ Άντερσεν πραγματοποίησε ένα απίστευτο φάιναλ φορ και με 13 πόντους στον τελικό δημιούργησε τεράστια προβλήματα, σχεδόν όσα και στον ημιτελικό, όπου είχε το απίθανό 8/8 δίποντα. Οι Χοκς ξερογλείφονται, αλλά ο Μεσίνα… έχει τον τρόπο του να πείθει τους παίκτες του να μείνουν κοντά του.

8. «Ο καλύτερος πλέι μέικερ στην Ευρώπη»: Δεν είναι δικά μου τα λόγια για τον Τζ. Ρ. Χόλντεν, είναι του Ετόρε Μεσίνα. Δεν είναι της παρούσης να κρίνουμε την ορθότητά τους τώρα, όμως απλώς και μόνο ότι τα είπε ο άνθρωπος που έχει 3 τελικούς Ευρωλίγκας σε 3 χρόνια, σημαίνει πολλά. Ο Χόλντεν με μαεστρία και ωριμότητα οργάνωσε το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ, δίνοντάς του λίγες πινελιές τρέλας, που σε καμία περίπτωση, ακόμη κι όταν κατέληγαν σε άστοχη επιλογή, δεν στοίχιζαν στην ομάδα του. Και βέβαια, με τα δύο συνεχόμενα τρίποντα στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, έγειρε την πλάστιγγα.

9. Η Μακάμπι: προσωπικά θεωρώ ότι με βάση το μπάσκετ που έπαιξε και την παρουσία της σε όλη τη χρονιά, έπρεπε να είναι στον τελικό. Η καλύτερη επίθεση της Ευρωλίγκας και η ομάδα με τις περισσότερες ασίστ υποκλίθηκε στην ομάδα-μηχανή. Πετυχαίνοντας 77 πόντους και μοιράζοντας μόλις 9 ασίστ δεν είχε ελπίδα, ιδίως από τη στιγμή που ήταν άστοχη στα τρίποντα.

10. Ο Κουκουλεκίδης: Και ξαφνικά στην αρχή του αγώνα ο Στέλιος Κουκουλεκίδης έδωσε το πιο περίεργο σφύργιμα που έχει δοθεί τα τελευταία (τουλάχιστον) 20 χρόνια. Σε διεκδίκηση της μπάλας από τον Μόρις, που μετά από σουτ τη χτύπησε με τη γροθιά του για να τη δώσει σε συμπαίκτη, ο Έλληνας διαιτητής σφύριξε και κάπου μακρύτερα οι συντάκτες του Age of Basketball χαμογελούσαν, καθώς ήξεραν ότι εκείνοι και οι αναγνώστες τους κατάλαβαν αμέσως γιατί ο Έλληνας διαιτητής έπραξε έτσι. Σπάνια στιγμή, άξια σχολιασμού.

 

 

Υ.Γ.: Όταν ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ έλεγε στο “Terminator 3” τα λόγια του τίλου, δεν νομίζω ότι είχε στο μυαλό του τη… μελλοντική ΤΣΣΚΑ, αλλά εμείς τα δανειστήκαμε!