Οι Παρα-Ολυμπιακοί είναι Αγώνες!

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες ξεκινούν στις 29 Αυγούστου και ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος σε άρθρο του στο Age of Basketball οραματίζεται το πώς θα έπρεπε να είναι η προβολή των Αγώνων, μιλάει για την αθλητική σημασία του γεγονότος και υπενθυμίζει σε όσους το ξεχνούν ότι οι Παραολυμπιακοί είναι Αγώνες και ότι θα πρέπει να μιλάμε για αθλητές και επιδόσεις και όχι για ανθρώπους με αναπηρία:

Ολυμπιακοί Αγώνες 2012: Η νέα τελετή

“Στις 27 Ιουλίου 2012 έγινε η έναρξη, για ακόμα μια φορά μετά από μια τετραετία, των Ολυμπιακών Αγώνων κατά τους οποίους οι αθλητές εντυπωσίασαν με τις επιδόσεις τους. Τα μέλη της ελληνικής αποστολής αγγίζουν τον υπέροχο αριθμό των 61 ατόμων, που μέσα από αντιξοότητες και προσωπικό πείσμα κατάφεραν να προκριθούν σε αυτήν τη μεγάλη αθλητική εκδήλωση. Αθλητές με πρότερες μοναδικές επιδόσεις, όπως ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης με Αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και Χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2011 στο άθλημα του Boccia, η Παρασκευή Καντζά με Χάλκινο μετάλλιο στο στίβο των 100μ. με συνοδό αθλητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, ο Παύλος Μάλαμας με Αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου στο άθλημα της Άρσης Βαρών σε πάγκο, ο Χρήστος Ταμπαξής με Χρυσά και Αργυρά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες Αθήνας και Πεκίνου, καθώς και νέοι αθλητές όπως είναι η Θεοδώρα Μούτσιου που συμμετείχε στην σκοποβολή επέδειξαν ζήλο, θέληση και ανύψωσαν την Ελλάδα περήφανη στο βάθρο των μεταλλίων του Λονδίνου. Οι Έλληνες περιμένουν να πραγματοποιηθεί με ανυπομονησία η τελετή λήξης της 30ης διοργάνωσης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στις 12 Αυγούστου 2012 για να δεχτούν τους Ολυμπιονίκες ως ήρωες στο Διεθνή Αερολιμένα.”

Κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι η εκφώνηση των δημοσιογράφων για τους Αγώνες που συμμετέχουν αθλητές με αναπηρία. Πόσο μάλλον όταν γίνεται αναφορά σε κορυφαία αθλητική συνάντηση όπως είναι αυτή των παρα-Ολυμπιακών Αγώνων.

Παρα-Ολυμπιακοί Αγώνες… είναι σαν να θυμίζει κάτι άλλο από το βασικό γεγονός που είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Που είναι η ανάδειξη της βαρύτητας των αθλητών που παλεύουν για τη νίκη; Που είναι η αναγνώριση του πάθους για την προβολή της χώρας μέσα από την ευγενή άμιλλα; Που είναι η χρήση της φράσης θέληση για την επιτυχία στο άθλημα και όχι η κακοποιημένη έννοια αυτής που μεταφράζεται αρνητικά ως θέληση για τη ζωή. Άραγε καταλαβαίνει κάνεις πως γίνεται αναφορά σε ΑΘΛΗΤΕΣ;

Αθλητές που αναδύουν αισθήματα και συγκινήσεις γιατί υπάρχει ένταση, σκληρός αγώνας σε ένα διαφορετικό παιχνίδι μέσα και έξω από το στάδιο. Το αποτέλεσμα… κανείς να μην αναγνωρίζει τους παραπάνω μεγάλους αθλητές! Γιατί είναι κάτι άλλο, όχι το βασικό γεγονός.

Και η προσπάθεια χάνεται, γιατί χάνεται το χειροκρότημα, το μπράβο. Και αυτοί τα πρόσωπα δεν είναι αθλητές αλλά άνθρωποι με αναπηρία. Δυστυχώς, όταν κάτι γίνεται ιδιαίτερο (βλ. Παραολυμπιακοί Αγώνες) περιορίζεται και χάνει το ενδιαφέρον για το σύνολο. Για αυτό, μια νέα έναρξη Ολυμπιακών Αγώνων που θα αναγνώριζε αθλητές ανεξαρτήτου αμαξιδίου, τυφλότητας και γενικότερης ή μη αναπηρίας θα ήταν η αρχή για μια πραγματική αναγνώριση της αξίας του ανθρώπου.

Στέλιος Κυμπουρόπουλος
Ιατρός, Ειδικευόμενος Ψυχιατρικής, B’ Ψυχιατρική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικό
Αντιπρόεδρος Συλλόγου Νέων Ιατρών
Μέλος Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ανεξάρτητη Διαβίωση