Από άλλο πλανήτη

Δημοσιεύτηκε στις 15 Ιουλίου 2008

Τι είδαμε στην πρώτη ημέρα του προολυμπιακού; Πάνω κάτω ό,τι περιμέναμε. Λίγο κόσμο (το μεσημέρι περίπου 200 άτομα στο ΟΑΚΑ, ενώ το Κροατία-Καμερούν ξεκίνησε με ακόμη λιγότερους) και ομάδες που δεν μας εξέπληξαν. Εκτός ίσως από την Κορέα, η οποία ήταν αρκετά μαχητική, όπως είχαμε προϊδεάσει. Αν οι Καναδοί παρουσιαστούν όπως τους βλέπαμε στα φιλικά, θα έχουμε ντέρμπι για την πρόκριση στην οκτάδα.

Το μεσημέρι η Νέα Ζηλανδία έκανε πλάκα με το Πράσινο Ακρωτήρι, το οποίο χρειάστηκε περίπου 5 λεπτά για να ξεπεράσει το κόμπλεξ συμμετοχής σε μεγάλο τουρνουά. Απόλυτα φυσιολογικό, όπως φυσιολογικό είναι και το 16-0 που ακολούθησε. Η συνέχεια αναμενόμενη με τις δύο ομάδες να χαλαρώνουν και το ματς να θυμίζει προπόνηση. Προπόνηση λογικά που θα κάνει και η Γερμανία την Τρίτη με το Πράσινο Ακρωτήρι. Πάντως, την Τετάρτη, οι Γερμανοί θα πρέπει να κερδίσουν τους Νεοζηλανδούς.

Στη συνέχεια, η Σλοβενία βρήκε μπελά εκεί που δεν το περίμενε. Η Κορέα πάλεψε και αν είχε πιο έμπειρη ομάδα και καλύτερη άμυνα μέσα στη ρακέτα ίσως και να κέρδιζε. Δεδομένου ότι ο Νεστέροβιτς σταμάτησε στους 26 πόντους με πολύ καλά ποσοστά, η Κορέα έδειξε ότι μπορεί να αντέξει μια ανάλογη εμφάνιση από τον Ντάλεμπερτ, στο ματς που θα κρίνει την οκτάδα. Αρκεί να είναι ξανά εύστοχη από την περιφέρεια (+50% στο ματς στα τρίποντα).

Το απόγευμα Κροατία και Καμερούν παραλίγο… να μην παίξουν. Οι παίκτες του Καμερούν μπήκαν στο γήπεδο μόλις 10 λεπτά πριν την προκαθορισμένη έναρξη του αγώνα, δηλαδή στις 19:20. Ο λόγος ήταν η κόντρα που έχουν με την ομοσπονδία της χώρας και η σκέψη τους να μποϊκοτάρουν τους αγώνες ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Τελικά αποφάσισαν να εμφανιστούν, οι διαιτητές και η γραμματεία τους έδωσαν (πάλι καλά) άλλα 10 λεπτά για να «ζεσταθούν» και το ματς άρχισε με μικρή καθυστέρηση. Οι Αφρικανοί έδειξαν αξιόμαχοι, αλλά το Πουέρτο Ρίκο θεωρητικά είναι καλύτερο από την Κροατία, οπότε… ως εδώ ήταν. Βέβαια, το λιγότερο που ενδιαφέρει το Καμερούν τώρα είναι αν θα προκριθεί. Μετά από χίλια κύματα οι Αφρικανοί ήρθαν στην Ελλάδα, αλλά ακόμη και τώρα δεν μπορούν να διασκεδάσουν και να χαρούν τους αγώνες γι’ αυτό που είναι. Δυστυχώς, οι παράγοντες κάνουν άνω κάτω τις εθνικές και σε άλλες χώρες, όχι μόνο τη δική μας. Ελπίζω να παραταχθούν την Τρίτη για να παίξουν, πιο πολύ γι’ αυτούς, όχι για την υστεροφημία του προολυμπιακού.

Και φτάνουμε στο βράδυ, όπου η εθνική μας μπροστά σε λιγότερους από 6.000 φίλους της έκανε περίπατο με τον Λίβανο. Αναμενόμενο, όπως είναι αναμενόμενο να μην κάνουμε και κριτική στον αγώνα. Η Ελλάδα ό,τι ώρα ήθελε έκλεβε την μπάλα, ό,τι ώρα ήθελε σκόραρε και η διαφορά στο ημίχρονο είχε αγγίξει τους 30 πόντους. Το ματς τελείωσε με 119-62, ήτοι διαφορά 57 πόντων. Μπορεί ο αντίπαλος να ήταν αδύναμος, αλλά τέτοιες διαφορές σίγουρα πρέπει να συζητιούνται. Δείτε τα υπόλοιπα 3 ματς της ημέρας, που είχαν ίδιο στιλ – ένας δυνατός με έναν αδύναμο: 27 πόντοι διαφοράς, 12 πόντοι διαφοράς και 14 πόντοι. Όταν μια ομάδα κερδίζει (τον οποιονδήποτε) με 57 πόντους, τότε δείχνει ότι έχει ξεφύγει επίπεδο (εξ ου και ο τίτλος). Ελάχιστα είναι τα παραδείγματα στον κόσμο. Δώδεκα παίκτες έπαιξαν, όλοι 8 με 23 λεπτά, όλοι σκόραραν. Ισορροπία στη δωδεκάδα. Σας θυμίζει κάτι; Μόνο οι Η.Π.Α. έχουν να επιδείξουν τέτοιες διαφορές τη σύγχρονη εποχή. Και αυτό μόνο χαρά μπορεί να μας γεμίζει. Οκτάδα λοιπόν (για να έχουμε κάτι να συζητήσουμε) και περιμένουμε τα ματς της Παρασκευής και του Σαββάτου. Με νίκη εννοείται στο ενδιάμεσο επί των Βραζιλιάνων. Επειδή πρέπει.

Όσο για τον Λίβανο, δεν θα μείνω στο ματς. Θα μιλήσω απλώς για τον Φαντί Ελ Χατίμπ, τον τύπο με το νο15 στην πλάτη. Όσοι είδατε το ματς, προφανώς θα τον ξεχωρίσατε, αφού το παιδί φαίνεται ότι ξέρει πολύ καλό μπάσκετ. Ο Χατίμπ θα στεκόταν άνετα σε κάθε ευρωπαϊκή ομάδα. Στο ματς, προς το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου, κι ενώ η Ελλάδα κέρδισε φάουλ για βολές, γύρισε προς τον πάγκο του και ζήτησε κάτι να πιει. Αμέσως, ο άνθρωπος που χειριζόταν τα αναψυκτικά (όχι της ομάδας, αλλά της εταιρείας που τα προωθεί στους αγώνες), έβγαλε από το ψυγείο ένα ισοτονικό με άρωμα πορτοκάλι και το έδωσε στον φροντιστή. Εκείνος, έτρεξε (!!!) πίσω από τον πάγκο, άνοιξε το ψυγείο και πήρε κι ένα με άρωμα λεμόνι, γύρισε και άπλωσε και τα δύο χέρια, ώστε να διαλέξει ο Χατίμπ! Το ίδιο έγινε και στο 36^ο λεπτό όταν και βγήκε (χειροκροτούμενος) οριστικά από τον αγώνα. Ε, τι να κάνουμε… οι βεντέτες έχουν παντού ειδική μεταχείριση.