Εύκολα… και οι δύο

Οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν με τον Θοδωρή Παπαλουκά στη βασική πεντάδα μετά από πολλά… χρόνια και τον Παναγιώτη Γιαννάκη να δοκιμάζει τον Ιγκόρ Μιλόσεβιτς, σε μια κίνηση εμφανώς για την ψυχολογία του παίκτη. Μπορεί η κίνηση να μη βγήκε, αλλά έδειξε στον παίκτη ότι τον υπολογίζουν και θα πρέπει να είναι έτοιμος. Άλλωστε, αυτός ήταν ο λόγος που δίπλα του ο Γιαννάκης έριξε τον Παπαλουκά.

Το μούδιασμα του πρώτου δεκαλέπτου ίσως ήταν αναμενόμενο, λοιπόν, με την Αβελίνο να παίρνει 8 πόντους προβάδισμα το οποίο και προφανώς δεν μπόρεσε να κρατήσει παρά για ελάχιστα λεπτά. Στη δεύτερη περίοδο το επιμέρους σκορ ήταν 12-26 και όλοι κατάλαβαν ποιος ήταν το αφεντικό του ματς. Τι έμεινε στους Ιταλούς; Το «μπράβο» για τη φιλότιμη εμφάνιση και η απορία πώς ηττήθηκαν με 15 πόντους όταν «μάτωναν» σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Ο Ολυμπιακός έδειξε αυτό που είπαμε και μετά το ματς με τον Άρη. Ότι δεν μπορούν ομάδες μεσαίου και καλού επιπέδου να του «γυρίσουν» παιχνίδια άπαξ και πάρει κεφάλι. Μένει να δοκιμαστεί βεβαίως και στο ανώτατο επίπεδο. Εκεί που θα καταλήξει όλη η χρονιά δηλαδή.

Δεν μπορώ παρά να σχολιάσω το βίντεο με καρφώματα του Τζος Τσίλντρες που έπαιξε από τους Ιταλούς κατά τη διάρκεια του αγώνα (και όχι σε τάιμ άουτ, αλλά στη ροή του ματς!). Η μετεγγραφή του Αμερικανού είναι πανευρωπαϊκό θέμα φέτος ακόμη και στην Ευρωλίγκα. Και μετράει πολύ αυτό για το μάρκετινγκ του Ολυμπιακού. Ο Τσίλντρες δείχνει να καταλαβαίνει το πώς πρέπει να παίζει, «τρελαίνεται» ελάχιστα (σε αντίθεση με τους περισσότερους Αμερικανούς) και βοηθά σε όλους τους τομείς. Στο ματς είχε συνεισφορά σε όλους τους τομείς, «γεμάτη» στατιστική και… χαϊλάιτ το χαμένο κάρφωμα, την ώρα που φάση παρά φάση «πέταγε». Πολύ καλός ήταν και ο Έρτσεγκ, ενώ γενικά ο Ολυμπιακός έκανε επαγγελματική εμφάνιση, φροντίζοντας από τη στιγμή που πέρασε μπροστά να μην απειληθεί ξανά. Απ’ την άλλη, η Αβελίνο είναι αξιόμαχη ομάδα, αλλά σχετικά άναρχη, με απλοϊκά συστήματα των 2-3 πασών και κινήσεων πριν το σουτ και… 29 τρίποντα στο ματς, δείγμα ότι δυσκολευόταν να βγάλει σύστημα μέσα από το τρίποντο (34% στα δίποντα).

Στη Μαδρίτη ο Πανιώνιος πάλεψε, αλλά έχασε εύκολα. Οι «κυανέρυθροι» δεν είχαν δυνάμεις για κάτι περισσότερο και αυτό φαίνεται εύκολα στη στατιστική. Κάθε δεκάλεπτο ο Πανιώνιος ήταν και χειρότερος στην επίθεση: 21, 16, 15 και 14 πόντοι η παραγωγικότητά του ανά δεκάλεπτο, ενώ στο ματς φάνηκε το λογικό: ότι απλώς ήταν χειρότερη ομάδα, αφού χωρίς ιδιαίτερη κατάρρευση «έχανε λίγο» σε κάθε δεκάλεπτο: 5 στο 1ο, 2 στο 2ο, 8 στο 3ο και 6 στο 4ο για να έρθει το τελικό -21.

Ο Πλάθα μοίρασε το χρόνο στους ψηλούς, 17 λεπτά ο Παπαδόπουλος, 17 ο Ρέγιες, 20 ο Μάσεϊ, 21 ο Ερβέλ και 5 ο Χάμιλτον. Ο Παπαδόπουλος είχε μια μεστή εμφάνιση, ενώ ο Μάσεϊ φάνηκε αυτό που ακούω εδώ και καιρό από Μαδρίτη: ότι… έχει ήδη ξινίσει. Μπορεί να τελείωσε με 10 πόντους, αλλά 8 σκόραρε μετά που κρίθηκε το ματς και φάνηκε ότι ούτε συστήματα έχουν δουλευτεί πάνω του, ούτε την εκρηκτικότητά του έχει εκμεταλλευτεί ο Πλάθα, ούτε την τρομερή του έφεση στο ριμπάουντ (1 ριμπάουντ μόλις!), ούτε γενικά τον βοηθάει να παίξει όπως θέλει…

Στα άλλα ματς είχαμε δύο εκπλήξεις, αφού Μακάμπι και Ρόμα δεν μπόρεσαν να φύγουν με διπλά από Κροατία και Γερμανία αντίστοιχα. Η Άλμπα φέτος είναι δυνατή (το γράψαμε και στην ανάλυση) και θα παλεύει κάθε ματς με ομάδες στα μέτρα της. Και σχεδόν όλος ο όμιλος είναι στα μέτρα της. Η Τσιμπόνα εκμεταλλεύτηκε την κακή βραδιά της Μακάμπι, το άθλιο κοουτσάρισμα του Μπιρενμπόιμ και κέρδισε. Αυτή η ήττα για τη Μακάμπι μπορεί να σημάνει ήδη από την 1η αγωνιστική το χάσιμο της 2ης θέσης του ομίλου. Αν και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Αντιθέτως, η Μπαρτσελόνα έκανε τα δύσκολα εύκολα στη Γαλλία, ενώ και η Μπανταλόνα επιβεβαίωσε την έδρα της με την Ολίμπια. Το πρώτο πιάτο σερβιρίστηκε, μας άρεσε και περιμένουμε τη συνέχεια.