Bobby Knight: his legacy – Μέρος I

 

Δημοσιεύτηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2008

Πριν από λίγες εβδομάδες, μια τεράστια προσωπικότητα του παγκοσμίου μπάσκετ ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Ο Μπόμπι Νάιτ, γεννημένος το 1940 στο Οχάιο, μετά από 46 χρόνια προπονητικής καριέρας αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να πει αντίο στις 4 Φεβρουαρίου του 2008, σε ηλικία 68 ετών στην προπονητική του καριέρα που ξεκίνησε το 1962 από το Λύκειο Cuyahoga Falls, από τη θέση του βοηθού προπονητή.

Εκεί παρέμεινε για 1 χρόνο (1962-63) για να δουλέψει ως βοηθός προπονητή στο στρατό (U.S. Military Academy) τις χρονιές 1963-65. Στη συνέχεια πήρε τη θέση του πρώτου προπονητή και παρέμεινε στην Ακαδημία μέχρι το 1971. Την περίοδο 1971-2000 ήταν ο προπονητής του κολεγίου της Ιντιάνα (οι γνωστοί σε όλους ως Hoosiers), ενώ από το 2001 μέχρι και το 2008 που ανακοίνωσε την αποχώρησή του προπονούσε το Τέξας Τεκ (Texas Tech).

Για να περάσουμε τους τίτλους του στα γρήγορα, ο Νάιτ κατέκτησε 3 φορές τον τίτλο του πρωταθλητή NCAA (1976, 1981 και 1987) κατέκτησε ένα πρωτάθλημα NIT (National Invitation Tournament, το 1979) και 11 πρωταθλήματα της περιφέρειας Big Ten (1973-1976, 1980, 1981, 1983, 1987, 1989, 1991, 1993), όλα με το κολέγιο της Ιντιάνα.

Με τέτοια καριέρα, λογικό είναι να χρειαστούμε αρκετό χώρο για να καταγράψουμε τις ατομικές του διακρίσεις. Έχει πάρει το βραβείο Νέισμιθ για τον προπονητή της χρονιάς (1987), το βραβείο της Big Ten για τον προπονητής της χρονιάς 6 φορές (1973, 1975, 1976, 1980, 1981,1989), το βραβείο Henry Iba (1975, 1989), το βραβείο Claire Bee για τον προπονητή της χρονιάς (2002), ενώ το 2007 βραβεύτηκε με το βραβείο Νέισμιθ για την εξέχουσα προσφορά του στο μπάσκετ (Naismith Award for Men’s Outstanding Contribution to Basketball).

Επίσης, το 1991 μπήκε στο Hall of Fame, ενώ το 1984 οδήγησε τις Η.Π.Α. του Μάικλ Τζόρνταν στην κατάκτηση του χρυσού Ολυμπιακού μεταλλίου, για να φτάσουμε στην περίφημη ρήση του Τζόρνταν το 1992: «Αν ήταν και φέτος ο Νάιτ, εγώ δεν θα έπαιζα, γιατί δεν αντέχω να τρέχω και πάλι στα βουνά στην προετοιμασία».

Είναι ο προπονητής που κάνει τον Ιωαννίδη να μοιάζει μπροστά του… κοιμήσης στον πάγκο, αφού υπάρχουν ατελείωτα… χαριτωμένα περιστατικά από την καριέρα του. Έχει πετάξει καρέκλα στον αγωνιστικό χώρο, έχει μαλώσει κι έχει ειρωνευτεί… όλους τους δημοσιογράφους με τους οποίους ήρθε σε επαφή, έχει συλληφθεί για επίθεση, αλλά ταυτόχρονα έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους προπονητές που ποτέ δεν παρέβησαν τους νόμους στην στρατολόγηση παικτών στο κολέγιο, ενώ οι περισσότεροι από τους παίκτες του έχουν αποφοιτήσει.

Τελείωσε την καριέρα του με ρεκόρ 902-371. Είναι, προφανώς, ο πλέον πολυνίκης προπονητής στην ιστορία του NCAA. Έσπασε το ρεκόρ του Ντιν Σμιθ την 1^η Ιανουαρίου 2007, όταν έκανε την 880^η νίκη του. Το φράγμα των 900 το έσπασε στις 16 Ιανουαρίου του 2008.

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος, το σημερινό, θα διατρέξουμε την καριέρα του, σταματώντας σε σημαντικές της στιγμές. Στο δεύτερο θα ακολουθήσει το… αλατοπίπερο με τις συγκρούσεις και τις απολαυστικές ατάκες του.

Η πρώτη νίκη του Μπόμπι Νάιτ, ως πρώτου προπονητή, έγινε όσο ήταν στην Ακαδημία του στρατού, με αντίπαλο την πολυτεχνική Σχολή του Ουόρτσεστερ (Worchester Polytechnic Institue). Στην Ακαδημία είχε ως παίκτη τον Μάικ Κρζιζέφσκι (Hall of Famer, προπονητής του Ντιουκ).

Στο Ιντιάνα ήταν που ο Νάιτ πήρε το πλέον διάσημο προσωνύμιο, «Ο Στρατηγός» (The General), από τον σχολιαστή (πρώην προπονητή) Ντικ Βιτάλι. Οι Hoosiers έφτασαν στο φάιναλ φορ το 1973, όπου έχασαν από το UCLA. Το 1975 ήταν αήττητοι μέχρι να σπάσει το χέρι του ο Σκοτ Μέι και να αποκλειστούν (με 92-90) στον τελικό περιφέρειας από το Κεντάκι, με τον Μέι να παίζει με σπασμένο και δεμένο χέρι.

Ανέφερα το 1975, για να φτάσω στο 1976, που με 32-0 το Ιντιάνα πήρε τον τίτλο κερδίζοντας στον τελικό το Μίτσιγκαν με 86-68 για να πει μετά το ματς ο Νάιτ: «Έπρεπε να είναι δύο οι τίτλοι».

Το 1991 ο Νάιτ επιλέχθηκε στο Hall of Fame, στη δεύτερη χρονιά που μπορούσε να ψηφιστεί. Πάντως, μετά τη μη επιλογή του το 1990 στην πρώτη χρονιά που είχε το δικαίωμα να μπει, ο Νάιτ ζήτησε από την επιτροπή να… βγάλει δια παντός το όνομά του από τους υποψηφίους. Η επιτροπή αρνήθηκε και το 1991 δεν τόλμησε να παρακάμψει για δεύτερο χρόνο τον Νάιτ.

Ο Νάιτ απολύθηκε από το Ιντιάνα στις 10 Σεπτεμβρίου του 2000. Η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει στις 14 Μαρτίου του 2000, όταν ο Νιλ Ριντ είπε στο CNN ότι ο Νάιτ είχε προσπαθήσει να τον πνίξει το 1997 κατά τη διάρκεια προπόνησης. Ο Νάιτ αρνήθηκε το συμβάν, όμως στις 11 Απριλίου του 2000 το CNN προέβαλε κασέτα από προπόνηση του 1997, που έδειχνε τον Νάιτ να έχει το χέρι του γύρω από το λαιμό του Ριντ. Τότε ήταν που ο Μάιλς Μπραντ (πρόεδρος τότε του Ιντιάνα, πλέον διευθύνων σύμβουλος του NCAA) ανακοίνωσε την περίφημη «πολιτική μηδενικής ανοχής» για τον Νάιτ (zero tolerance policy).

Η συνέχεια ήρθε τον Σεπτέμβρη του 2000, όταν ο πρωτοετής Κεντ Χάρβεϊ φέρεται πως είπε «Επ, Νάιτ, τι τρέχει;» (“Hey, Knight, what’s up?”) για να τον αρπάξει ο Νάιτ από το μπράτσο και να αρχίσει να του τα… χώνει επειδή δεν τον σεβάστηκε. Ο Νάιτ και ο Μάικ Ντέιβις (βοηθός προπονητή) είπαν ότι δεν τον άρπαξε από το χέρι, αλλά η εφημερίδα Ιντιανάπολις Σταρ δημοσίευσε φωτογραφίες με τον Χάρβεϊ να έχει σημάδια στο χέρι του.

Αυτό ξεχείλισε το ποτήρι για τον Μπραντ, που ζήτησε από τον Νάιτ να παραιτηθεί. Εκείνος αρνήθηκε, για να απολυθεί αμέσως μετά. Το βράδυ της 10^ης Σεπτεμβρίου χιλιάδες φοιτητών ξεχύθηκαν στους δρόμους του Μπλούμινγκτον για να διαμαρτυρηθούν. Την επομένη, ο Νάιτ αποχαιρέτησε το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα μιλώντας σε ένα κοινό 6.000 υποστηρικτών του, με τους περισσότερους να υποστηρίζουν ότι ήταν στημένο το περιστατικό με τον Χάρβεϊ και ο Νάιτ έπεσε θύμα του Τύπου, που τον μισούσε.

Μετά το Ιντιάνα, ο Νάιτ προσλήφθηκε από το Τέξας Τεκ, την ομάδα του οποίου βελτίωσε σημαντικά. Το κολέγιο δεν είχε μπει στο τουρνουά του NCAA από το 1996, αλλά το κατάφερε και τις πρώτες 4 χρονιές του Νάιτ, δεν μπόρεσε το 2005-06, για να ξαναπροκριθεί το 2006-07.

Στις 4 Φεβρουαρίου του 2008 ο Νάιτ αποφάσισε να αποχωρήσει από τους πάγκους. Αμέσως, το πανεπιστήμιο ανακοίνωσε την πρόσληψη του γιου του, Πατ Νάιτ, ως πρώτου προπονητή. Ο Νάιτ αποχώρησε στη μέση της χρονιάς, προκειμένου να δώσει στον γιο του τη δυνατότητα να ετοιμάσει την ομάδα καλύτερα για τη χρονιά 2008-09.