Ο φοβισμένος κύριος Ρόουζ

Έχουν περάσει περισσότεροι από 12 μήνες από τη στιγμή που ο Ντέρικ Ρόουζ έκοψε τους χιαστούς στο αριστερό γόνατο και μαζί με αυτόν διαλύθηκαν οι ελπίδες των Μπουλς πέρσι για πρωτάθλημα. Ένας χρόνος κύλησε, ο Ρόουζ έκανε την αποθεραπεία που χρειαζόταν, σε διάστημα 8-12 μηνών είχαν θέσει την επιστροφή οι γιατροί, με τον παίκτη να είναι ιατρικά «ok» εδώ και περίπου 1,5 μήνα. Όμως, ακόμα αρνείται να «ντυθεί» για τους αγώνες της ομάδας του, παρότι πια έχουμε μπει στα πλέι οφς και οι Μπουλς θα τον χρειάζονταν όσο τίποτε άλλο. Τι συμβαίνει με τον Ντέρικ Ρόουζ;       

Αυτή τη βδομάδα είναι και η «επέτειος» του ενός χρόνου από τον τραυματισμό του Ρόουζ, ουσιαστικά εξαντλώντας και τυπικά το διάστημα που είχαν θέσει οι γιατροί ως ανώτατο όριο για την επιστροφή του παίκτη στα παρκέ. Το ιατρικό επιτελείο των Μπουλς έχει δώσει το «ok» στον παίκτη να αγωνιστεί από τον Μάρτιο, περίπου 1-1,5 μήνα πριν, όμως ο Ρόουζ ακόμα κάθεται με πολιτικά στην εξέδρα.

Παρότι κάνει ατομική προπόνηση πριν από κάθε ματς των Μπουλς, τρέξιμο, σουτ, ασκήσεις, καρφώματα, παρότι λαμβάνει μέρος στα προπονητικά διπλά της ομάδας και όλοι λένε ότι είναι απολύτως υγιής όπως δείχνουν οι κινήσεις του και σε πολύ καλή κατάσταση, ο Ρόουζ αρνείται να αγωνιστεί.

Το μόνο που τον κρατά απ’ το να βάλει το σορτσάκι με τον ταύρο είναι το μυαλό του, ο φόβος του, η θέληση που έχει να μην γυρίσει αν δεν είναι 100% σίγουρος ότι θα είναι όπως πριν, σα να μην τραυματίστηκε ποτέ. Εδώ και 1,5 μήνα που προπονείται δεν έχει αναφέρει σε καμία στιγμή πόνο στο πόδι του, ενώ οι γιατροί λένε ότι δεν λαμβάνει πια ρίσκο νέου τραυματισμού αν αγωνιστεί, όχι μεγαλύτερο από αυτό που έχει κάθε αθλητής.

Όμως, αρνείται να μπει να παίξει, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που ανάγκασε τον προπονητή των Μπουλς, Τομ Θίμποντο να πει ότι «ο Ρόουζ μάλλον δεν θα παίξει στα πλέι οφς. Ποτέ δεν ξέρεις, τα πλέι οφς διαρκούν πολύ, οπότε θα παίξει κι αυτό ρόλο. Ποιος ξέρει πού θα είναι σε μια εβδομάδα; Πάντα πρέπει να το σκέφτεσαι κι αυτό».

Το γεγονός ότι ο Ρόουζ ήταν πάντα χαμηλών τόνων και πολύ μετριόφρων, του έχει δώσει, απ’ ότι φαίνεται τεράστια υπομονή και ανοχή στην ομάδα και τους οπαδούς των Μπουλς, πλέον σε παράλογο σημείο.

Το φοβερό είναι ότι ο Ρόουζ ξεκίνησε τον Δεκέμβρη ατομικές προπονήσεις και είχε από τότε περιορισμένη συμμετοχή στις προπονήσεις της ομάδας. Από τον Ιανουάριο του 2013 άρχισε να λαμβάνει μέρος κανονικά στις προπονήσεις της ομάδας, «full contact» που λένε οι Αμερικανοί. Τον Μάρτιο, οι γιατροί της ομάδας ξεκαθάρισαν ότι πλέον δεν τρέχει κανένας κίνδυνος υποτροπής του τραυματισμού, ότι το πόδι του Ρόουζ είναι στο 100% και ότι ο παίκτης πρέπει να μπει να παίξει χωρίς κανένα φόβο.

Από τότε ο Ρόουζ αρνείται να παίξει, τελευταία δήλωσε ανεπίσημα ότι θα επιστρέψει στην προετοιμασία των Μπουλς τον Σεπτέμβρη. Αυτή τη στιγμή, το ιατρικό επιτελείο της ομάδας ξεκάθαρα δηλώνει ότι ο Γιοακίμ Νοά είναι… περισσότερο τραυματίας από τον Ρόουζ. Όμως, ο Νοά αγωνίζεται κανονικά, σφίγγει τα δόντια παίζοντας με πελματιαία απονεύρωση, βοηθάει όσο μπορεί στα πλέι οφς την ομάδα του να είναι στο 2-1 επί των Νετς.

Σε αυτό το σημείο της σεζόν, φανταστείτε κάποιον άλλο παίκτη, στην ίδια κατάσταση με τον Ρόουζ, να αρνούταν να μπει να παίξει. Φανταστείτε τον ΛεΜπρον Τζέιμς, τον Καρμέλο Άντονι, ή ακόμα τον Κρις Πολ, τι θα είχαν ακούσει από τα μέσα ενημέρωσης, οπαδούς, δημοσιογράφους, ειδικούς, μη ειδικούς, πρώην παίκτες, νυν παίκτες, αν επέμεναν, παρότι υγιείς, να μην παίζουν στα πλέι οφς.

Σε πιο κυνικό επίπεδο, οι Μπουλς έκαναν μια μεγάλη επένδυση με τον Ρόουζ, αλλά τώρα μοιάζουν να κάνουν παράλογα «ήσυχη» υπομονή περιμένοντας τον παίκτη να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του προβλήματα και να ξαναπαίξει. Αν κάποιος… κοινός θνητός είχε πάρει άδεια από το γιατρό, αυτή εξαντλούταν και ο γιατρός υπέγραφε ότι είναι 100% υγιής, θα μπορούσε να διανοηθεί μετά από… 1,5 μήνα να μην έχει γυρίσει ακόμα στη δουλειά του;

Και ο ίδιος ο Ρόουζ επιβεβαιώνει ότι το όλο θέμα του είναι ψυχολογικό: «Μπορώ να κάνω τα πάντα. Το θέμα είναι να έχω την πίστη ότι μπορώ. Να νιώθω κανονικά. Πρέπει να πάρω τον χρόνο μου και να είμαι προετοιμασμένος να ξέρω ότι όταν γυρίσω θα νιώθω 100% σίγουρος». Μπορεί ρομαντικά όλα αυτά να ακούγονται απολύτως φυσιολογικά, αλλά στην πραγματικότητα δεν γίνονται. Να πούμε για ποιον; Τον Τάισον Τσάντλερ; Τον Στιβ Νας; Τον Κέβιν Γκαρνετ; Τον Μανού Τζινόμπιλι; Όλοι τραυματίες, όλοι πολύ μακριά από το 100%, όλοι παίζουν. Τον Νοβίτσκι; Που γύρισε 2 μήνες νωρίτερα από εγχείρηση επειδή η ομάδα του έχανε συνεχώς; Να ξαναπώ για τον Νοά τον οποίο ο Ρόουζ βλέπει κάθε μέρα να παίζει μορφάζοντας από πόνο; Για ποιο 100% μιλάει ο Ρόουζ;

Την ίδια μέρα πέρσι που έκοψε τους χιαστούς του ο Ρόουζ τους έκοψε και ο Ίμαν Σούμπερτ. Ο Σούμπερτ έχει επιστρέψει και παίζει από τον Φλεβάρη. Ο Ρόουζ κάνει κανονικές προπονήσεις από τον Γενάρη, αλλά 4 μήνες αργότερα δεν θέλει να παίξει γιατί φοβάται, επειδή θυμάται τον τραυματισμό του. Πόσο… παράλογο θα είναι αν ο Ρόουζ επιστρέψει από τον τραυματισμό του την ίδια στιγμή με τον Κόμπι Μπράιαντ τον ερχόμενο Νοέμβρη, με τον 34χρονο Μπράιαντ (που δηλώνει σε όλους λένε ότι ο τραυματισμός αυτός του τελείωσε την καριέρα ότι σε 8 μήνες θα είναι πίσω, και όλοι ξέρουμε ότι είναι τόσο τρελός που θα κάνει τα πάντα για να το κάνει πράξη) να παθαίνει εξίσου σοβαρό (ή και πιο σοβαρό) τραυματισμό 12 μήνες αργότερα; Σίγουρα, η ψυχολογία είναι μεγάλο βάρος, σίγουρα ένας τόσο σοβαρός τραυματισμός στιγματίζει έναν αθλητή, όμως από ποιο σημείο και μετά η προφύλαξη γίνεται εμμονή και παραλογισμός; Πιθανότατα από τη στιγμή που όλοι οι ειδικοί που εξετάζουν το πόδι σου, σου λένε ότι είναι στο 100%, στο ίδιο επίπεδο με τα πόδια όλων των υπολοίπων στη λίγκα. Δηλαδή, πριν από 1,5 μήνα στην περίπτωση του Ρόουζ.

Οι Μπουλς φέτος δυσκολεύτηκαν πολύ μέσα στην κανονική περίοδο, έδωσαν τεράστια μάχη χωρίς το αστέρι τους και συνεχίζουν να τη δίνουν στα πλέι οφς. Ξεκάθαρα δεν μπορούν να πάνε πολύ μακριά χωρίς τον Ρόουζ, ακόμα κι αν περάσουν από τη σειρά με τους Νετς. Φανταστείτε τώρα, το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι των Μπουλς στα πλέι οφς που ο Ρόουζ θα εμφανιζόταν με τη στολή της ομάδας. Θα υπήρχε μεγαλύτερη «ντόπα» αυτοπεποίθησης για τους συμπαίκτες τους; Ο κόσμος της ομάδας εννοείται ότι θα τρελαινόταν. Και δεν θα χρειαζόταν ο Ρόουζ να δώσει 40 λεπτά κυριαρχίας στο παρκέ.

Αν δεν αγωνιστεί καθόλου φέτος, όλο το καλοκαίρι και μέχρι το Σεμπτέμβρη θα έχει την ίδια ψυχολογία, την ίδια αμφιβολία, τον ίδιο φόβο. Ό,τι πρόβλημα έχει στο μυαλό του αυτή τη στιγμή, θα το μεταφέρει στον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Αν δεν παίξει, δεν θα ξεπεράσει τον φόβο, είναι ο μόνος τρόπος. Με εντελώς διαφορετική λογική θα μπει στη νέα χρονιά αν έχει δοκιμάσει τώρα το πόδι του. Πλέον, κανείς από τους Μπουλς δεν ονειρεύεται πρωτάθλημα, κανείς δεν του ζητάει να μπει στο παρκέ φέτος για να πάρουν τον τίτλο. Το μόνο που θέλουν από εκείνον είναι απλά να προσπαθήσει. Να αγωνιστεί.

Νίκος Κουσούλης